Beni Buldu

Cadı Avlamak

Arkadaşlar ben artık kitabın çok uzadığını düşünüyorum. O yüzden bir final istiyorum artık.

Ama yinede şöyle bir soru sorucam size.

FİNAL mı SEZON FİNALİ mi

Eğer final derseniz bir iki bölümle final yapabilirim.

Ben final taraftarıyım ama yinede siz bilirsiniz.

İyi okumalar~

Efe-Lara-Kerem

Çokta uzun olmayan bir yolun sonunda cadıların yaşadığı ilk alana varmış durumundayız.

"Hangisi alsak."

Efenin bana sorduğu soru ile gülümsedim.

"Hmm. Kırmızı olanı alalımmm. Çok şeker duruyor."

Sanki biraz sonra bir cadı sürüsüyle karşılaşıcak olan biz değil gibi davranıyorduk ama neyse

"Pekala güzelim."

Efe sırıtarak cadılara doğru ilerlerken gözleri kırmızı olmaya başladı.

Bende vampir formunu alırken kıyafetteki bölmeden hançerimi çıkardım.

"Kimsiniz?"

"Vampir."

Cadı kirli dişleri ile gülümsedi.

"Ah, onu görebiliyorum. Kim için çalışıyorsunuz."

Göz devirdim.

"Kral olucak o şerefsiz için."

İlk atağı ben yaptım.

Yüzüne tekme attım.

Sanırım burnunu kırdım.

"Saldırın!"

İşler şimdi eğlenceli bir hal almaya başlıyor işte.

...

Evet! Yeniden geldik ve bu sefer elimizde bir adet kırmızı cadı var.

Onu ben yakaladım. Evet ben.

Ama... Yüzünü parçalamış olabilirim. Neden mi? Çok tatlıydı çünkü. Ve onu Efeye taşıtcaktım.

Neyse ama hala yaşıyor. O yüzden çok sorun etmedim.

Saraya girdiğimizde cadıyı içeri sokarken biraz sorun yaşasak da bir şekilde kralın yanına vardık.

"Buyrun! Bir adet kırmızı cadınız."

Heyecanlı bir şekilde cadıyı kralın önüne fırlattım.

"Bunun... Yüzü nerde?"

"Şey. Bazı kalıntıları tırnağımın içinde."

"İğrenç."

"Sus. Bizden böyle iğrenç yaratıklar isteyen sensin. Birde igrenç diyo."

Efe beni yanına çekerken kral tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

"Neyse. Aferim size. Kırmızılar en güçlüsü aslında nasıl getirdiniz bilmem..."

Tatlı bir gülümseme ile kralın yanından ayrılmıştım.

Ne kadar hoş bir gün!

...

•Ekip•

~3. Şahıs~

Doğu ve yiğit o konuşmadan sonra birdaha hiç konuşmadan yemek için birşeyler toplayıp yeniden oldukları alana dönmüşlerdi.

"Doğu! Nerdeydiniz siz. Endişelendik."

Buse doğunun yanına gidip sarıldı.

Doğunun kalbi teklerken zar zor bir elini kızın sırtına koydu.

"Yiyecek topluyorduk Yiğitle. Endişelenme."

Tamam anlamında kafasını sallayıp oturdu Buse.

"Birşeyler yiyin. Yola çıkıyoruz. Bence doğru yoldayız. Barışın kokusunu aldım."

Yavuz konuşurken Çağatay hala onun kucağında uyuyordu.

"Emin misin."

"Evet."

"Pekala. Herkes yesin. Bundan sonra çok fazla mola vermeyiz."

Böylece en fazla bir saat sonra yeniden yola çıkıcaklardı...

Evet son kararınız

FİNAL mı SEZON FİNALİ mı

Byee 💓💗💞