29. Οι καλοί λογαριασμοί...

782 92 29
                                    

Είχαν περάσει 3 ημέρες σαν νερό.

Ο Δημήτρης είχε φύγει χθες και ζούσε τον έρωτά του με την Μαρία στην Βαρκελώνη ενώ ο Αλέξης με τον Σπύρο ζούσαν το όνειρο με κάτι Αμερικάνες που γνώρισαν προχθές σε ένα μπαρ. Βασικά κάτι πήρε το αφτί μου ότι είχαν βάλει και οι δύο την ίδια στο μάτι οπότε... Ναι. Δεν ξέρω. Ελπίζω να μην γίνει παρεξήγηση, αν και ο Φάνης με καθησύχασε για το αντίθετο. Απ' ό,τι κατάλαβα έχει συμβεί ξανά παρόμοιο περιστατικό μεταξύ τους στο παρελθόν.

«Ψιτ,» άκουσα λίγο πριν βγω έξω. «Για που το έβαλες εσύ, μικρή;»

Γύρισα τρομαγμένη το σώμα μου, μόνο για να αντικρίσω την Μαρίκα κάτω από την μεγάλη βελανιδιά του κήπου. Έτρωγε, αν βλέπω καλά από εδώ που στέκομαι, γεμιστά.

«Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;» σογοψιθύρισα.

«Χάλασε το κλιματιστικό στο δωμάτιο και δεν έλεγε να με πάρει με τίποτα ο ύπνος. Εσύ λέγε τώρα. Ξέρεις τι ώρα είναι; Πού πας στα άγρια χαράματα;» ξεκίνησε τις ερωτήσεις.

«Δεν θα με μαρτυρήσεις, ε;» πλησίασα προς το τραπέζι.

«Δεν κάνω συμφωνίες πριν μου πεις.»

Ξεφύσησα ενώ τράβηξα μία απ' τις καρέκλες για να καθίσω κοντά της. Μου χαμογέλασε.

«Ωραία, άκου.. Σου είπα που είχα πάει στην Γερμανία την άνοιξη, ε;» ρώτησα και ένευσε. «Τέλεια. Εκεί γνώρισα ένα αγόρι και έχει έρθει εδώ διακοπές με τους φίλους του. Κανονίσαμε πεζοπορία, να του δείξω λίγο το μέρος..» της ανακοίνωσα.

«Όμορφος;» αγνόησε τις λεπτομέρειες και χαχάνισα.

Ακούμπησα τον αγκώνα μου στο τραπέζι και το μάγουλό μου στο χέρι μου ατενίζοντας το κενό.

«Αχ! Πολύ.» σχεδόν αναστέναξα στην μορφή του στην σκέψη μου.

«Και πώς να σ' αφήσω βρε να φύγεις τέτοια ώρα; Ούτε 6 δεν έχει πάει.» είπε κοιτώντας το ρολόι της φευγαλέα.

«Ρε Μαρίκα..» την κοίταξα σαν κουτάβι. «Είναι το καλύτερο παιδί, αλήθεια σου λέω.» αναφώνησα.

«Όλες οι ερωτευμένες τα ίδια λέτε και μετά...» άφησε μετέωρη την πρόταση.

Το κινητό στο χέρι μου δονήθηκε και γνώριζα ήδη πως ήταν μήνυμα από τον Φάνη. Κοίταξα αντανακλαστικά την οθόνη και η καρδιά μου πετάρισε.

«Αυτός είναι.» χαμογέλασα αγνοώντας το μικρό της κήρυγμα.

«..όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν.»

Erasmus buddyWhere stories live. Discover now