Ήταν σαν το πιο όμορφο όνειρο του κόσμου ότι ο Φάνης κι εγώ ήμασταν πάλι μαζί.
Βρισκόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του και εκείνος πάνω μου, μισοσκεπασμένος με το λευκό σεντόνι, χάιδευε απαλά τα μαλλιά μου. Έπιασα τον καρπό του και φίλησα την άκρη του.
«Ιφιγενειάκι μου όμορφο..» ψιθύρισε αργά και τρυφερά. «Κορίτσι μου γλυκό..» συνέχισε στον ίδιο τόνο.
Κούνησα ελάχιστα το λυγισμένο μου γόνατο και εκείνος βολεύτηκε καλύτερα ανάμεσα στα πόδια μου.
«Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο είναι.» απάντησα ήρεμη.
Τα χείλη του έκαμψαν σε ένα απαλό μειδίαμα.
«Τόσο ωραίο είναι μόνο όταν το κάνουμε μαζί.» συμφώνησε εν μέρει με την άποψή μου.
Χαμογέλασα περνώντας απαλά το χέρι μου απ' τα πυκνά του μαλλιά, τα οποία έλουζε κάπως ο ήλιος. Ύστερα το κατέβασα στον αυχένα του, τελικά στην πλάτη του αφήνοντας τους μυς του να χαϊδέψουν την παλάμη μου και τελικά στον σκληρό του ώμο.
«..και σε βλέπω και σε ακούω να βογγάς τόσο υπέροχα.»
Έσκυψε για να αφήσει ένα πεταχτό φιλί στο στήθος μου.
«Το Skype είναι τελείως απρόσωπο τελικά.» γκρίνιαξα.
«Έλα.. Μην παραπονιέσαι. Τώρα είμαστε μαζί και αρκεί.» έκανε σε μία απλή προσπάθεια να με καθησυχάσει.
Τον κοίταξα βαθιά στα μάτια. Έκρυβαν όλο το καφέ του πλανήτη και ήταν τόσο σκούρο που θύμιζε κάτι απόκοσμο, μα γλυκό συνάμα. Και όταν χαμογελούσε, χαμογελούσαν και τα μάτια του μαζί.
«Αρκεί, ε;» τον ρώτησα.
«Βεβαίως και αρκεί.» έκανε θεατρινίστικα.
Πήγα να φέρω αντίρρηση, αλλά δεν πρόλαβα.
«Πάψε! Σε βλέπω που ετοιμάζεσαι να μας γειώσεις.» με 'μάλωσε'.
Με ένα μικρό χαμόγελο ανασηκώθηκα από το στρώμα και τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω του τον τράβηξα μαζί μου σε ένα φιλί. Βυθίστηκε στην επιρροή μου και οι ψυχές μας μπλέχτηκαν σιωπηλά για λίγο. Οριακά ήταν εφικτό να νιώσω το πως χτυπούσε η καρδιά του, στέρνο με στέρνο· γρήγορα, ίσως περισσότερο απ' την δική μου. Κλαψούρισα μαλακά στο φιλί του κι αποτραβήχτηκε πρώτος.
Με κοίταξε για δευτερόλεπτα προτού φέρει το χέρι του στο μάγουλό μου για να με φιλήσει πάλι, λίγο πιο μαλακά τώρα. Χαμογέλασα. Δεν μπορεί να χωράει τόση ευτυχία μέσα μου.
YOU ARE READING
Erasmus buddy
Romance- Θα σου αλλάξω την ζωή, πίστεψέ με! είπε με απόλυτη σιγουριά. - Ναι. Κάπου εδώ πρέπει να σε ενημερώσω για το ότι δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Καθόλου! τον ενημέρωσε το ίδιο σίγουρη με εκείνον. - Στην ζωή πρέπει να ρισκάρουμε, Granger! την 'κορόιδε...
