Chapter 14

582 49 0
                                    

Unicode

အပေါ်ယံမှာတော့ ငါ့ကောကခွေးအိုကြီးလိုပဲ ဒါပေမယ့်သူဘာကိုအကြောက်ဆုံးလဲဆိုတာငါသိတယ်လေ။သူငါ့ပေါင်ပေါ်က စီးကရက်မီးအတို့ခံထားရတဲ့အမာရွတ်တွေကိုပွတ်သပ်တော့ငါငြီးသံလေးထွက်ပေးလိုက်တယ်။သူကအနည်းငယ်တုန်ယင်သွားပြီးငါ့ကိုမေးလာခဲ့တယ်

"အဲ့ဒါကအရမ်းကြာနေပြီကို နာနေတုန်းလား?"

ဒါပေါ့အဲ့ဒါမနာတော့ဘူးလေ ဒါပေမယ့်ငါသူ့နှလုံးသားကိုနာကျင်စေချင်တယ်။

ငါ မျိုးရင်းချင်းဆက်ယှက်နေတယ်ဆိုတာကိုခဏခဏပြောရတာကိုလည်းကြိုက်တယ်။ပြီးတော့ငါသူ့ကိုနမ်းရင်းပြောလိုက်တယ်။

"ကော မင်းရဲ့ သုတ်တွေကငါ့ဗိုက်ပေါ်မှာ ကြည့်စမ်း ဘယ်လိုတောင်ညစ်ပတ်တာလဲ"

အဲ့ဒါနဲ့ပဲ ဒီခြင်္သေ့အထီးကရှက်ဒေါသနဲ့ ငါ့လည်ပင်းဘေးကိုကိုက်ရင်း ငါ့တင်ပါးတွေကြားမှာပုန်းကွယ်နေတဲ့ငါ့အပေါက်လေးကိုသူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ဖွင့်လာတော့တာပဲ။သူကငါ့ဝင်ပေါက်ကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေခဲ့ပြီးအထဲကနူးညံ့ပြီးအထိမခံတဲ့နေရာကိုအားနဲ့ဖိနေတော့တယ်။

ကျေနပ်မှု က ငါ့ကို ရူးသွပ်စေပြီး ငါ့ခေါင်းကိုမော့မိသွားတော့တယ်။စိုစွတ်ပြီးစေးကပ်နေတာပဲ ငါတို့က ငါတို့ရင်ဘတ်ချင်းဖိထားခဲ့တယ်။ငါကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုရှာပြီးတော့ နက်ရှိုင်းစွာနမ်းလိုက်ပြီး ငါတံတွေးတွေကိုသူ့ကိုမြိုချခိုင်းလိုက်တယ်

"အာ့ အာ့ အာ့ ... ကော မင်းကအရမ်းရွံဖို့ကောင်းတာပဲ။"

ငါ ငါ့အပေါက်ထဲရောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ သွယ်လျလျလက်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကူရာမဲ့စွာနဲ့ပဲ ငါ့လည်ပင်းကိုမော့ပြီးငြီးတော့တယ်။

"..မင်းက နှာဘူးပဲ ဟုတ်တယ်မလား?"

ငါကောကနည်းနည်းတော့တုန်လှုပ်သွားပုံပဲ။သူကငါ့ကိုပိုပြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်လာပြီးငါ့ဒစ်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း ငါ့ကိုသူ့ရင်ဘတ်နဲ့ချုပ်ထားခဲ့တယ်။သူ့အသံက သားရဲကောင်ကောင်ကြီးတစ်ကောင်လို အက်ကွဲနေခဲ့တယ်

ချန်မထားရက်ပါလေ(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now