Chapter 11

582 48 1
                                    

Unicode

ငါ လေးခါ ပြီးခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးသုံးကြိမ်ကတော့အတင်းအကျပ်ပြီးခိုင်းခဲ့တာပဲ။ သူကငါ့လက်တွေကို ဆွဲချလိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ချုပ်ကိုင်ထားပြီးတော့အထွတ်အထိတ်ရောက်အောင်အတင်းတွန်းပို့ခဲ့တာလေ။

ပြီးခါနီးမှာတော့ငါကငိုပြီးရင်းငိုနေခဲ့တယ် ဘာလို့ဆို အဲ့ဒါကအရမ်းနာပြီးအရမ်းတွေသာယာလွန်းနေတော့ငါ့စိတ်တွေကအဆုံးအစွန်ထိရောက်သွားခဲ့တော့တာပဲလေ။အတွင်းထဲကနာကျင်မူတွေ၊ အထွတ်အထိတ်ရောက်အောင်တွန်းပို့ခံရတာတွေ၊ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့သာယာမူနဲ့ ရှက်ရွံ့မူတွေကငါ့ခေါင်းထဲ အလုံးအရင်းနဲ့ဝင်လာတော့တာပဲ။

ငါတို့က မှန်အပြည့်ပြတင်းပေါက်ကိုအပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့မှီပြီးထိုင်နေခဲ့ကြတယ်။သူကစီးကရက် သောက်ဖို့ မီးညှိလိုက်တယ်။ငါလည်းစီးကရက်တစ်လိပ်ယူလိုက်ပြီးသူ့ဟာကနေငါ့ဆီကိုမီးကူးလိုက် တယ်။ငါ့အပေါက်ထဲကနေစီးကျနေတဲ့သုတ်ရည် တွေကငါ့ခြေထောက်တွေကိုပေနေလေရဲ့။သူ့ရဲ့ကျောနဲ့လက်မောင်းမှာတော့ ငါပြီးတုန်းကကုတ်ခြစ်ထားတဲ့လက်သည်းရာတွေရှိနေခဲ့တယ်

အိပ်ခန်းထဲက မီးကိုမဖွင့်ထားခဲ့ဘူး။ငါတို့ကအောက်ကကားတွေသွားနေရာကနေမှန်မှာအလင်းပြန်နေတဲ့မီးရောင်ကိုကြည့်နေခဲ့ပြီးတော့ငါတို့ရဲ့ခြေထောက်တွေကယှက်နွယ်နေကြတယ်။ငါသူ့ခြေထောက် ကိုနင်းလိုက်ပေမယ့် သူကတော့ မတုံ့ပြန်ခဲ့ဘူး

"ကော ငါတို့စက်ဆုပ်ဖို့ကောင်းတာတခုခကိုလုပ်နေကြတာမလား?"

ငါ သူ့ပခုံးကိုမှီလိုက်တယ်အဲ့ဒါက ဝံပုလွေအသေးလေးက alpha ဝံပုလွေကိုမှီခိုနေသလိုမျိုးပဲ

"ငါတို့တွေလူမိသွားရင်တော့ သွားပြီနော်"

ငါ့ကော က ငါ့ခေါင်းနောက်ကို ပွတ်သပ်ပြီး ငါ့ပူနေတဲ့ နားရွက်တွေကို ဆွဲညှစ်ပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြောလာခဲ့တယ်။

"ငါတို့က စက်ဆုပ်ရွံရှာစရာ ကို လုပ်နေတာမဟုတ် ဘူးအရင်းနှီးဆုံးလူတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာပဲလုပ်လုပ် အားလုံးက အချစ်ပါပဲ။"

ချန်မထားရက်ပါလေ(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now