Chapter 89
ဘာကိုသူဌေးလေးလဲ…ယခုအချိန်၌ ပိုင်ရဲ့တွင် ကိုယ်ပိုင်စတူဒီယိုရှိနေပြီဖြစ်ရာ အခြေခံအားဖြင့် အမှီခိုကင်းပြီဟုဆိုနိုင်ပြီး နော်ရာ၏ညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာနေရန် မလိုတော့ပေ။
ချီရှင်းချန်၏ခြေထောက်များမှာ ဂျယ်လီကဲ့သို့ပျော့ခွေလာပြီး စိတ်ဆိုးမန်ဆိုးဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်
" နောက်အတန်းကိုသာသွားပါတော့…ကျွန်တော်တို့အတန်းကို လာမနှောင့်ယှက်ပါနဲ့…"
ဝူချန်မှ ပြောလာသည် " ဝိုးး ဒါကလောင်ရှီးရဲ့အလုပ်သမားတွေကို ဆက်ဆံတဲ့ပုံလားနော်…"
ချီရှင်းချန် ဆွံ့အသွားရသည်။
နောက်မှ မင်းကိုသေတဲ့အထိမောင်းပစ်ဦးမယ်…
" တော်ပြီ လျောက်နောက်နေတာရပ်ကြတော့…ကောင်းကောင်းသာလေ့ကျင့်ပါ…မနက်ဖြန်ကြရင် ရိုက်ကူးရေးရှိတယ်ဆိုတော့ ဒီနေ့စောစောအိပ်ချည်…"
ချီရှင်းချန် ကြမ်းကြားထဲတွင် ပုန်းနေမည်ကိုစိုးသည့်အတွက် ပိုင်ရဲ့ အဆုံး၌ဝူချန်ကို ရပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ချီရှင်းချန်ဘက်သို့လှည့်ကာ စနောက်လိုက်သည်
" ကိုယ်သွားပြီနော် သူဌေးလေး…"
ချီရှင်းချန် ဆွံ့အသွားရပြန်သည်။
အားးးးးးးးးး
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အတန်းFမှအတန်းသားများမှာ အသိစိတ်ရှိနေကြသေးသဖြင့် သူ့ကိုမရယ်ရဲကြချေ။ ချီရှင်းချန်မှ သူတို့ကို သေတဲ့အထိမောင်းပစ်မည်ဟုပြောခဲ့ပြီး လက်တွေ့တွင်လည်း ထိုလောက်နီးနီးကို လေ့ကျင့်ခဲ့ကြရသည်။ ၁၂နာရီခန့်တွင်မူ ချီရှင်းချန် သူတို့အားလုံးကို အဆောင်သို့ကားမောင်း၍ ပြန်ပို့ပေးခဲ့သည်။
နွားနို့ရှာတွေ့သွားပြီးနောက် ချီရှင်းချန် သူ၏အချိန်အတော်ကြာပျောက်ဆုံးနေသောအိပ်မောကျခြင်းကို ပြန်လည်ရရှိလိုက်သည်။
နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် ချီရှင်းချန် နာနီကားထဲသို့ တက်ကြွမှုအပြည့်နှင့်ဝင်လာခဲ့သော်လည်း အန်းရန်၏စကားများကြောင့် သူ၏စိတ်အခြေအနေမှာ အောက်ခြေထိချက်ချင်းဆိုသလို ကျဆင်းသွားရသည်။
YOU ARE READING
အမြောက်စာမိသားစုကို ငါရလိုက်တယ်
Randomပြန်သူမရှိတော့ဘူးဆိုလို့ ယူပြန်လိုက်ပြီ ဟီးဟီး ဖတ်ပေးကြပါဦး
