မာလာအိပ်ရာနိုးတော့ပြင်ဆင်ပြီးခွန်းအ်မ်ကိုထွက်လာလိုက်တယ် သူမလေးကမနေ့ကပစ္စည်းအသုံးဆောင်တွေ၀ယ်မယ်ဆိုလို့လေ
"ခွန်းလေး သဲငယ်လေးထတော့နော်"
"သမီးခွန်းထတော့ကွယ်"
"အင့် ဟင်အမ်း ငါးမိနစ်နော်မေမေ"
"မေမေမဟုတ်ဘူးတီချယ်ပါ"
"တီချယ်ခနလောက်ပေးအိပ်ပါနော်"
"အင်းအိပ်အိပ်အ့ဆိုတို့အောက်မာစောင့်နေမယ်"
"ဟဂ့်အင်းမစောင့်နဲ့သမီးကိုဖတ်ပေးထားတီချယ့်ရင်ခွင်ထဲအိပ်ချင်လို့"
"အိပ်ချင်လို့လား"
"ဟုတ် မရရင်လည်း"
"ရတယ်ရတယ် အိပ်"
ခွန်းကိုသူမရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးခွန်းရဲ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတွေကိုသေချာလိုက်စိစစ်ကြည့်နေမိတယ် အွမ်းအတော်ေလးေချာတာပဲဒီကလေးမကြီးလာရင်ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမာပဲ သူ့နားဝိုင်းဝိုင်းလည်နေရင်ငါ့ကိုရောသတိရပါ့မလား မျက်နှာရဲ့အစိတ်အပိုင်းတွေကိုလိုက်ထိရင်းတနေရာအျရာက်မာလာလက်တို့တုန့်ခနဲရပ်တန့်သွားတယ် ထိုနေရာက ခွန်းရဲ့နှင်းဆီနီဖျော့တော့ရောင်နှုတ်ခမ်းလေး သူမကိုနမ်းချင်အောင်ဆွဲဆောင်နေသယောင် မာလာရဲ့လည်ချောင်းကလည်းရေငတ်နေတဲ့ သူပမာ
ဒေါက်....
"သမီး ညီမရေ ထွက်မလာသေးဘူးလား"
"ဪ ဟိုဟို အမလာမယ် ကလေးကအိပ်နေသေးတယ်"
"ဪ အေးအေး"
***
"ခွန်းသမီး ထတော့"
"ဟင့်အင်းငါးမိနစ်"
"ခွန်းသက်ထားမောင်"
"ဟုတ်ထပီ ရေချိုးတော့မယ်"
မြန်မြန်ထလို့ပေါ့မဟုတ်ရင်ဖက်နမ်းမိတော့မယ်။
.........
.........
.........
ခွန်းရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ သူမစာရေးခုံမာထိုင်နေတဲ့တီချယ့်ကိုတွေ့သွားတယ်
"တီချယ် ခနလေးနော်"
မာလာ ကြက်သေသေနေမိတယ် ဘာလို့ဆို ဖြူဖွေးနေတဲ့အသားရောင်လေး
ရေစက်လေးတွေ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေး ပြီးတော့တဘတ်လေးကပေါင်လည်ထိပဲဖုံးတာမို့ မာလာ ရေဆာလာသလိုလိုနဲ့ သူမလေးကိုနမ်းချင်လာတာမလို့
YOU ARE READING
ချစ်ရပါသော တီချယ်
Short Storyစာမေးပွဲဖြေတုန်းကအခန်းစောင့်တဲ့ဆရာမကလည်း ကိုယ့်အချစ်ဆုံးလူသားဖြစ်လာနိုင်ပါတယ် တီချယ်ကိုလေသမီးအရမ်းချစ်တာ ခွန်းသက်ထားမောင် အင်း ချစ်ရင်ချစ်တယ်မှတ်ပေါ့ကွယ် မောင်ရယ် ...
