Why me? // bankzitters

Hoofdstuk 11

We zijn inmiddels een aantal uur verder. Ik heb Romy opgetild en meegenomen naar mij slaapkamer. Hier ben ik op bed gaan liggen en heb ik haar op mij getrokken. Nogsteeds wrijf ik zachtjes over haar rug heen. Ze ligt met haar hoofd op mijn borstkas en ze haalt rustig adem. Ik staar naar de muur. Veel gedachtens spoken door mijn hoofd. Waarom deed ik haar pijn? Waarom moest ik haar iedere dag meer kapot maken? Bij de gedachtens springen de tranen in mijn ogen. Ik ben echt een fucked up persoon. Een traan glipt uit mijn oog en rolt via mijn wang van mijn gezicht af.

"S-sorry" zeg ik zachtjes terwijl ik mijn tranen wegveeg. Ze schud der hoofd. "It's okay..." zegt Romy. Aan haar stem is duidelijk te horen dat het niet oke is. "Room....". Ze tilt der hoofd op en kijkt mij aan. "Het spijt me oprecht van alles wat ik je heb aangedaan" zeg ik met een duidelijke stem dat ik elk woord meen. "Het is ok...". Ze kan der zin niet afmaken, want ik onderbreek haar: "Nee, het is niet oke. Ik heb je kapot gemaakt. Ik kan je alleen maar pijn doen. Door mij heb je...". Ik kan mijn zin niet afmaken, omdat ik begin te huilen. Ik draai mijn hoofd weg van der. Ik voel haar hand op mijn wang en ze draai mijn hoofd terug. Met tranen in mijn ogen kijk ik haar aan. "Het is oke Matthyas. Echt waar" zegt ze met een lieve en rustige stem. Langzaam knik ik mijn hoofd. Ze veegt de tranen van mijn wang en glimlacht lief. Hierdoor moet ik ook glimlachen. Ze krijgt mij altijd zo rustig.

"ETEN!" hoor ik Raoul schreeuwen vanuit de woonkamer. Romy gaat van mij af en staat op. "Kom eten" zegt ze. Ze steekt der hand naar mij uit. "Ik lag net zo lekker" antwoord ik met een zielig stemmetje. Ik pak der hand vast en sta op. Samen lopen we naar de woonkamer toe. Voordat we de woonkamer inlopen laat ik Romy haar hand los. Ze kijkt een beetje raar op naar mij. Ik wil gewoon dat niemand dit weet. Niet nu al. Ik loop langs haar de woonkamer in en ga naast Robbie zitten. Romy volgt mij een gaat schuin tegen over mij zitten. Ze kijkt naar beneden. Ik leg mijn handen op tafel en kijk naar mijn handen. Koen komt de woonkamer binnen en gaat tegen over mij zitten. Hij kijkt mij boos aan. Ik negeer het.

POV Romy

Raoul zet het eten op tafel en komt tussen mij en Koen inzitten. Iedereen schept op voor zichzelf. Ik vul mijn bord met een klein beetje eten. De trek die ik had is alweer weggetrokken. Ik snap gewoon niet wat Matthy van mij wilt. Wil die niet met mij gezien worden? Ben ik een geheim voor de buitenwereld? Ik neem een klein hapje van mijn eten. Het is erg stil aan de tafel. "Nou, gezellig zo" zegt Raoul. Ik kijk op naar hem en dan laat ik mijn ogen op Matthy vallen. Hij kijkt naar buiten toe en eet zijn eten. Niemand reageert op Raoul. "Heeft niemand iets te vertellen? Iets leuk meegemaakt?" zegt Raoul weer. Ik besluit om niks te zeggen. Ook Robbie en Matthy houden hun mond. "Ik heb wel wat leuks te vertellen" zegt Koen. Ik kijk op naar hem en slik een brok in mijn keel weg. "Vertel" zegt Raoul. "Dat je vroeg of laat er altijd achterkomt wie je echte vrienden zijn". Na dat Koen dat gezegd heeft kijkt hij Matthy strak aan. Matthy kijkt raar op naar hem. "Waarom kijk je mij aan?" vraagt hij. "Omdat ik het over fucking jou heb vriend" antwoord Koen boos. "Waarom? Wat is er gebeurd?" vraagt Raoul. "Oh heeft Matthy jou dat nog niet verteld" zegt Koen op een sarcastisch toon. "Koen. Niet doen" zegt Robbie die zich komt mengen in het gesprek. Raoul kijkt vragend naar Robbie en dan naar Koen.

"Matthyas het Lam heeft ervoor gezorgd dat je zusje zichzelf pijn heeft gedaan. Waarom? Omdat Matthy jou zusje als een stuk stront behandeld. Al sinds dag 1 dat ze hierover de vloer komt heeft Matthy een hekel aan der. Hij houdt der aan het lijntje, gebruikt der, en verbiedt der dingen. Het enigste wat hij met haar wilt is gewoon 1 keer neuken en dan mag ze opdonderen" zegt Koen op een onaardige toon. De laatste zin die Koen zegt laat mij schrikken. Ik kijk naar Matthy. Hij kijkt schuldig naar beneden. "Heb je jezelf weer pijn gedaan room?" vraagt Raoul. Ik reageer niet op hem en blijf Matthy strak aankijken. "Is dat waar Matthy?" vraag ik aan hem. Er valt een stilte aan tafel. Matthy blijft alleen maar naar beneden kijken. "Is dat waar Matthy?!" zeg ik boos terwijl ik op sta en op de tafel sla.

Alle ogen zijn gericht op Matthy. Het blijft een tijd stil aan tafel, totdat Matthy zijn mond open doet en de volgende woorden uitspreekt: "Ja, ik heb dat gezegd ja". Hij kijkt mij aan met een neutrale blik. Alsof het hem niks doet. "Jij bent echt ongelofelijk!". Ik pak mijn glas water en gooi die leeg over hem heen. Boos staat hij op. "What the fack!" schreeuwt hij. Matthy kijkt naar zijn kleren en dan naar mij. "Weetje wat Matthy..." zeg ik terwijl de tranen in mijn ogen springen. Ik adem diep in en vervolg mijn zin: "Je hebt gelijk. Je kan mij echt alleen maar pijn doen".