Kabanata 34

121K 3.4K 4.2K
                                    

Kabanata 34

Apologize

"P-Pinagluto kita ng hapunan. . ." kinakabahan kong sabi habang dala ang isang tray ng pagkain. "It's an Italian dish I mastered to cook."

May ilaw naman sa infirmary room na ito pero hinahayaan n'ya laging nakapatay. Maybe the darkness comforts him.

Yesterday, I could not forget what he said to me but I was still trying to make it up to him. . . by taking good care of him here. We're still in the Private Armed Forces Italy-based headquarters.

I was helping him recover his strength. Hindi naman malala ang mga natamo n'ya pero alam kong responsibilidad ko s'ya gayong ako ang dahilan kung bakit s'ya napunta sa ganitong situwasiyon.

Kasalukuyan s'yang nakaupo sa kaniyang kama at nakaharap sa bintana ng silid. Ang bahagi kung saan iyon lamang ang natatamaan ng liwanag mula sa labas ng bintana.

Nakatayo ako sa kaniyang gilid at hinihintay itong bigyan ako ng atensiyon. He was deeply looking outside the window. Occupied that he could even ignore me.

I thought that he would totally ignore me. Nagsalita s'ya nang hindi inaalis ang tingin sa bintana.

"Wala akong ganang kumain. Ipakain mo na lang 'yan kay Gael."

"Pero niluto ko 'to para sa'yo—"

"Throw it, I don't want it." His voice turned dangerously low but thunderous.

"Hindi mo dapat sinasayang ang pagkain, Diablos. Kailangan mo'ng kumain," pamimilit ko at naupo sa kaniyang tabi.

Akmang ipupuwesto ko na sa kaniyang kandungan ang tray pero nabigo ko. I jolted on my seat when he flipped the tray aggressively. The tray landed on the floor with a clattering sharp sound of a steel hitting the solid ground.

"I said I don't want to eat!" His voice rumbled in the four walls of the infirmary room.

"D-Diablos! Tignan mo ang ginawa mo! Natapon na!" Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses.

Nahulog ang iilang pagkain sa sahig. Nabasag iyong baso nang tumama rin iyon sa sahig medyo malayo sa akin kaya Hindi ako natamaan ng kahit ano mang bubog.

Glad that I did not cook something like soup and hot dinner, my saddened gaze dropped on my bare thighs where some slices of meat were scattered on it.

It's a Bistecca alla Fiorentina, but instead of rare, I grilled it into medium rare. Their kitchen here in the headquarters is large enough since Italians are known as people who take their pride in cooking. That's why I was able to cook this dish. I mastered it before because it was Mommy's favourite dinner. Daddy would have me as his assistant in the dirty kitchen to grill it.

Pinanlisikan ko ng mga mata si Diablos nang nakasalubong ko ang kaniyang tingin. Tinuro ko ang aking kandungan na napuno ng hapunan n'ya.

I was only wearing black short shorts and a sweatshirt. Mabuti at hindi namantsahan iyong damit ko. Iyong mga hita ko lang talaga. Ramdam ko pa ang medyo mainit-init na ulam doon.

"Eat it," I strictly commanded with a straight face.

Akala ko ay hindi n'ya na ako susundin matapos ang iilang segundo na tiim bagang n'ya akong tinitigan.

I did not expect for me to kneel on the floor and ate the medium rare steak on my closed thighs using his own mouth. Hindi n'ya man lang ginalaw ang kaniyang mga kamay o kahit kamayin n'ya na lang ang pagkain.

He was eating the meat on my thighs while his eyes were fiercely in contact with mine. Kinagat n'ya ang karne at minsan ay sumasagi ang kaniyang mga labi sa balat ko.

Abused Diablos (Sartori #2)Where stories live. Discover now