terug van Australië || L.S dutch

deel 6

Ik ga staan en kijk ze aan. "Ehm ja.. ik ben hun songwriter ik verdien er geld mee ookal zei ik dat ik het niet hoefde maar per liedje krijg ik flink betaald" zeg ik en ze staren me nog steeds aan. "Jij bent niet alleen vrienden met 5sos maar je schrijft liejdes voor ze.." vraagt Niall en ik knik. "Yes" zeg ik daarna en hij staart me aan. "Welke heb je geschreven?" Vraagt Liam daarna. "Ehm.. want you back" mompel ik en Niall staat op en rent naar de woonkamer. "kom" zegt Liam en we lopen met zijn alle de woonkamer in waar Niall op YouTube het nummer zoekt. "Oke jongens onze beste vriend heeft dit geschreven" zegt Niall. "Nee nee ho we gaan er niet naar luisteren het is ongemakkelijk nu jullie weten dat ik het heb geschreven" zeg ik maar Niall negeerde het en zet het nummer aan. 'Niall" Zucht ik

Can't help but wonderin' if this
Is the last time that I'll see your face
Is it tears or just the fucking rain?

Ik durf niet naar de andere kant te kijken, wetende dat Harry daar staat en waarschijnlijk meteen de situatie herkent..

Wish I could say something
Something that doesn't sound insane
But lately, I don't trust my brain
You tell me I won't ever change
So I just say nothing

Ik kijk toch om en zie hoe Harry me aanstaart en Nick me aankijkt alsof hij op het punt staat me te vermoorden. Oh.

And no matter where I go
I'm always gonna want you back
No matter how long you're gone
I'm always gonna want you back
I know you know I will never get over you
No matter where I go
I'm always gonna want you back
Want you back

"Dit is bizar Lou" zegt Zayn en ik glimlach lichtjes.

I remember the freckles on your back
And the way that I used to make you laugh

"Zeg maar uit" hoor ik Nick geiriteerd zeggen. Niall zet hem op pauze precies voor de volgende zin kan beginnen. "Wat is jou probleem Nick" zegt Zayn geiriteerd terug. "Dus ik moet nu gaan luisteren over hoe hij een liedje heeft geschreven over mijn vriendje" zegt Nick ik kijk van hem weg en kijk naar Harry die naar de grond kijkt. "Dat is hoe nummers gaan Nick" andtwoord ik en hij rolt zijn ogen. "Schijf over iemand anders Harry is niet van jou" zegt Nick en nu knapte er iets. "Dat weet ik voor godssake Nick!! Maar deal er mee dat nummers over dat soort dingen gaan! Niemand vroeg om je fucking mening!!" Zeg ik kwaad en ik voel hoe Zayn mijn hand pakt voordat ik een stap in zijn richting kan zetten. "Je maakt geen kans tegen mij zeker niet met de woede aanvallen" zegt hij met een klein lachje. Ik trek me los uit Zayn grip en geef hem een klap tegen zijn oog. "LOUIS!" hoor ik vier keer. Ik kijk naar Nick die met zijn hand op zijn oog staat. "Louis doe normaal" hoor ik Liam zeggen "kom op Lou dit ben jij niet" hoor ik vanaf mijn andere kant Zayn zeggen. "Dat was niet nodig" hoor ik daarna Niall zeggen. Het voelt alsof ik instort alsof ineens alles naar beneden komt vallen. Ik voel ik heel zwaarder begin te ademen en alles langzaam waziger word. "Lou?" Hoor ik iemand zeggen ik kan niet plaatsen wie het is. Ik voel daarna een hand op mijn schouder. Ik sta op en loop zonder terug te kijken zo snel mogelijk weg. Waarom. Waarom heb ik deze fucking problemen. Ik stapte snel in mijn schoenen voordat ik het huis verliet. Ik kan daar niet zijn. Iedereen haat mij. Niemand wilt me daar hebben. Ik ben tot last. Ik begin te pulken aan mijn vingers zoals ik altijd doe als ik een paniekaanval heb. Voor ik het weet bel ik aan bij mij eigen huis. "Louis?" Hoor ik een stem zeggen opnieuw kan ik niet plaatsen bij wie die hoort het enige wat ik weet is dat het een van mijn zusjes is. Ik loop langs haar heen meteen de trap op terwijl ik achter me nog vaag geroep hoor. Als ik mijn kamer inloop doe ik meteen de deur op slot en laat me tegen de muur naar beneden zakken waarnee ik meteen in huilen uitbarst. Waarom moet ik het altijd verpesten fluister ik steeds opnieuw tegen mezelf. "Louis!" Hoor ik een stem zeggen. Een stem die ik wel kan plaatsen. Het is mijn moeder. "Ga weg" zeg ik probeerde mijn stem sterk te houden. "Lou wat is er gebeurd?" Vraagt ze en ik begin alleen maar harder te huilen. "Laat me met rust" zeg ik nu huilend. Het heeft geen nut om mijn stem proberen sterk te houden. "Ik laat je met rust maar probeer even rustig te worden" zegt mijn moeder waarna ze wegloop. Ik veeg mijn tranen weg ookal heeft het niet veel nut. Ik voel in mijn zakken voor mijn telefoon. Fuck. Die ben ik vergeten. "Wacht mam!" Roep ik en ik hoor de voetstappen mijn kant op komen. "Mag ik je telefoon even?" Vraag ik zachtjes. Ze zegt niks maar daarna zie ik hoe ze haar telefoon onder mijn deur duwt. "Dankje" zeg ik net hard genoeg zodat ze het hopelijk kan horen. Ik gaan naar telefoon en typ het nummer van Luke in. Ik ken vier nummers uit mijn hoofd. Die van Zayn, Harry Luke en mijn moeder. "Hallo met wie spreek ik?" Hoor ik zijn stem en ik begin spontaan weer te huilen. "Lou?" Hoor ik hem vragen en ik stotter een 'ja'. "Hey hey rustig aan rustig amden lukt dag Lou?" Vraagt hij en ik probeer zoals hij zegt en ik voel dat mijn ademhaling iets rustig word. "Oke kan je me vertellen wat er aan de hand is?" Vraagt hij en ik knik ookal ziet hij dat niet. "Ik ehm ik heb Harry's vriendje een blauw oog geslagen en iedereen was boos en ze haten me nu en ik heb nu geen vrienden en ze willen me nooit meer zien" ratel ik het laatste stuk door voordat Luke me onderbreekt. "Hey.. rustig aan Lou. Ik weet zeker dat ze je niet haten ze waren gewoon geschrokken" zegt hij en ik begin opnieuw te huilen. "Het was vresleijk gister avond Luke alles ging fout" zeg ik en ik hoor niks. "Rustig aan Lou, vertel is even precies wat er is gebeurd vanochtend klonk je nog zo vrolijk" zegt hij en ik zucht en probeer even op adem te komen voordat ik begin met vertellen.