DİLVAN

🍃Özel Bölüm🍃

Özlemiştik mi? Bir sürpriz yapıp özel bölüm yazdım keyifle okuyun:)

**********************************************

    "Meğer seni sevmek ne güzel şeymiş Mirşad gelini."

Hayatlarında neler geldi geçti ama onlar yine el ele olabilmeyi başardı. Maran Mirşadın yüreğine baharı getiren kadındı Avin Mirşad.

Doğduğumuz topraklar kaderimiz olsa da Avin Mirşad sayesinde biraz da olsa o topraklardaki eski zihniyeti azalmıştı. Şimdi o topraklarda okuyan ve  meslek sahibi olan kızlar kadınlar vardı.

Sesi kısılan kadınlar yoktu artık.
Sesini çıkaran kadınlar yetişiyordu bu topraklarda.

Her zorluğun üstesinden gelerek kendilerine mutlu bir hayat kurdular. O hayatında içinde iki minikte vardı. Maran ve Avin'in dünya güzeli bir oğlu ve bir kızı vardı. Hayatları cıvıl cıvıl olsa da hala çözülmemiş durumlar vardı. Lakin onlar yine el ele verip üstesinden gelecekti.

"Avin hadi gel artık." Sabırsızca yatakta uzanmış karısını bekliyordu genç adam. Kaç gündür hasretti karısına ve bu geceyi uzun kılma gibi bir düşüncesi vardı. Zaten kendini  şirkette çok yormamıştı bu gece için. Bütün gün hayalini kurduğu bu geceyi yaşamasına çok az zaman kalmıştı.

Kapının gıcırtısı ile yerinden sıçrayan genç adam gördüğü manzara ile seslice yutkundu. Arzudan alev alev yanan gözleri kadının üzerinden bir an olsun ayrılmadı.

Allah şimdi belasını vermişti.

Avin an itibari ile üzerine giydiği siyah dantelli kısa gecelik ile kocasına zor dakikalar yaşatıyordu..

Dudaklarında yarım bir gülümseme ile yatağın üzerinde karısını bekliyordu. Karşısında duran kadın ise bütün güzelliğini gözler önüne sermişti.

Sabırsızca söylendi Maran. "Şu yatağa gelmen için daha ne kadar bekleyeceğim?" Avin üzerine bıraktığı saçlarını geriye savururken suratında tatlı bir gülümseme vardı. Bu tür şeylerde Maranı bekletmek hoşuna gidiyordu.

"Geliyo-" Tam bir adım atmıştı ki kapının arkasından gelen sesle dudaklarını ısırdı. Tam zamanında Ronav Mirşad yapmıştı yapacağını.

Avin hemen üzerine sabahlığını giyerek kapıya ilerlediğinde Maran çoktan sinirden kıpkırmızı olmuştu. "Allah aşkına gönder şunu." Yalvaran gözlerle karısına bakıyordu.

Avin kapıyı açtığında Ronav beklemeden odaya girdi. Çıplak ayaklarını ses çıkaracak şekilde yere vurarak yatağa doğru ilerledi.

"Baba ben bu gece aranızda yatabilir miyim?"

"Hayır yatamazsın." Fark etmeden sesini bir tık yüksek çıkarmıştı.

Avin anında kocasına uyarı dolu bakışlar attı.

"Niye baba Ronya hep bu odada yatıyor ama." Küçük çocuk hem konuşuyor hemde yatağın üzerine biniyordu. Maran şaşkınlık içinde oğlunu izlerken Avin hala kapatmadığı kapayı kapattı.

"O küçük lan sen koca adam oldun." Derken küçük oğlu yatağın tam ortasında yerini alıp uzanmıştı. Maran oğlunun omzuna hafif vurdu. "Kalk lan sana o odayı boşa mı yaptık."

Ronav omuzlarını oynatarak annesine döndü yatağın boş tarafını gösterdi. "Annecim hadi gel." O kadar rahattı ki bu tavrı Maranı deli ediyordu.