Bale Hocam

YALANMIŞ

Yaklaşık yarım saat önce uyanmıştım ama gözlerimi bir türlü açamamıştım. Daha doğrusu o gücü kendimde bulamamıştım. Bir hastane odasındaydım bunu kalp ritmi sesini çıkaran makineden anlamıştım ve bir de üzerimde, kollarımda bağlı olan kollardan.

Gözlerimi kapının açılma sesi ile zorlukla açmıştım. Tam da tahmin ettiğim gibi bir hastane odasındaydım, gelen kişi ise annemdi.

- kızım uyandın mı?

Yok hala uyuyorum, sanırsın yıllardır uyuyorum. Hem benim abim ile babam nerede? Gamzelimi anladım da, hadi babamı da anladım ulan abim beni nasıl tek bırakır?

- kızım sen burada bekle, Ben de gidip doktoruna çağırayım uyandığını haber veririm

dedi ve gitti. Ula kadın! Daha sana abimi soracaktım, kaçtı ve gitti. Ben de o sırada biraz kendimi inceledim. Saçlarım neredeyse kalçamı bile geçecekti,vücudum ağrıyordu ve hareket ettirmekte zorlanacağım belliydi. Tamam kötü olacağımı biliyordum da bu kadar da beklemiyordum.

Bir süre sonra içeriye bir doktor ve annem girdi. Doktorla bir kaç dakika bir bakışma yaşadık adam galiba bana yürüyor. Bak gamzelim seni döver ha.

- Yonca hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz?

Aldatılmış, fırlatılmış- tamam sustum. Yani kesinlikle iyi hissetmiyordum. O kesindi. Doktora hâlâ cevap vermediğimi fark edince hemen cevapladım.

- Aldatılmış gibi hissediyorum.

Bir dakika ne ben açıkla sözlü bir insanım bana nasıl olduğumu b sordu ben cevapladım. Doktor bana tuhaf tuhaf bakınca mecbur kendimi açıkladım.

- Biraz kötü hissediyorum abim daha beni görmeye gelmedi yanıma, onun dışında da kötü hissediyorum canım ağrıyor. Vücudumu hareket ettirmek canım yakıyor

Diye kendimi uzun uzun açıkladım. Bunun aydınlanma yaşaması gerekmez miydi kaşları neden daha da çatıldı?

- abin mi?

Diye bir soru yöneltti doktor bana.

- Evet abim. Yoksa geldi mi buraya? Ben görmeden geri mi gitti? Keşke onu göre bilseydim.

Annemin gözünden bir damla yaş aktı. Bana görünmeden silmeye çalışmıştı ama ben görmüştüm. Bura da neler oluyor? Doktor hâlâ anlamaz bir şekilde bakıyordu. Zaten sonra benimle tekrar konuştu.

- Yonca.

Dedi ve derin bir nefes aldı. Ben sadece gülümsüyordum. Sonuçta abim beni görmeye gelmişti. Neden bu kadar abarttım bilmiyorum ama bu hastanede beni yalnız bırakmayıp beni görmek için gelmiş olması benim için önemliydi. Kendisini büyük bir tripten kurtarmıştı.

Doktor kendisini hazır bulmuş olucak ki yarım kalan konuşmasına devam etti.

- Yonca en son ne hatırlıyorsun?

En son ne mi hatırlıyorum? Bunlar ne kadar saçma sorular ya. Sanane benim en son ne hatırladığım dan. Neyse benim bir tanecik abimi özlediğim için soruları aç yapacak cevap ver bitirmek istiyordum.

- en son hatırladığım şey merdivende aşağı inerken birden sanki biri benimle konuşuyormuş gibi hissettim. Aynı zamanda bir el sanki benim elimi tutuyormuş gibiydi. Kulağını çınlama ya başlamıştı ne olduğunu anlamıyordum ağrısı çok şiddetliydi. Zaten sonra da bayılmışım.

Doktor dediklerim ciddiyetle dinledi. Ne kanıya vardı bilmiyorum ama artık buradan gitmek istiyordum bu saçma sorular niye soruyordu ki? Doktor derin bir nefes aldı hala bir şeyler düşünürken o, Ben de sabırsız bir şekilde artık dayanamayarak sorumu sordum.