GÜZEL BİR MELODİ🎶🎼

Bölüm - 30

20 Nisan Cumartesi.

İyi okumalar dilerim.

.

.

.

Hepimizin selası okunuyor duyabiliyor musunuz?

Özellikle de benim ve Gökalpçiğimin.

Biz Gökalp ile kaçtıktan sonra abimler meyhaneye gittiğimizi öğrenip mekanı resmen basmışlar ve bizimkileri toplayıp konağa getirmişler. Bir de güzel bir dayak atmışlar. Tabi bizim yerimiz belli olmadığı için daha da delirmişler. Biz konağa girdiğimiz anda sinirden çıldırmış olan abilerim ve babam ile karşılaşmıştık.

Gökalp "Geri çıkalım hadi." deyince tam geriye adım atıyordum ki Aşkın abim havaya ateş etmişti. Ağzımdan istemsiz bir çığlık kaçınca Gökalp sinirle "Napıyorsun lan." dedi.

Boz yanımıza gelirken "Sen hiç konuşma lan. Kardeşimi kaçırmış resmen pezevenk." dedi.

"Yoo ben isteyerek kaçtım." dediğimde bakışları bana dönmüştü. "Çok kaçmak istiyorsan beni tercih edebilirsin güzelim." dedi daha sakin sesi ile.

"Bakarız. Ben açım. Yemek var mı?" dedim şirince anneme bakarken.

Bok böceği gibi bakıyorsun.

Sen bozuksun, seni değiştiricem. Yeni iç ses alıcam kendime.

Nah bulursun benim gibisini.

Ulan senden kurtulmak istiyorum zaten, sen gibisini niye alayım. Bozuksun işte.

Puşt. Ares seni alsınn, köpek.

Tövbe de lan. Ares niye alıyor beni, Allah alsın beni. Tez zamanda inşallah.

Amin.

Defol.

Annemin peşinden mutfağa ilerlerken Zişan ablanın yemekleri hazırladığını görmüştüm. Önüme koyduğu tepside sadece etli yemekler vardı. Ama ben bebe bisküvisi yiyecektim..

Yıllardır yemedim. Ağlamak istiyorum. Anneme döndüm ve "Anne, bugün bebe bisküvisi yesem?" dedim dudaklarımı büzerek. Bence hayır diyemez. Yani dememeli. Demesin ya. "Karnın doymaz ki öyle annecim. Bak ne güzel yemekler var. Yesene onları." dedi ve başımdan öpüp mutfaktan çıktı.

Offf.

Zişan ablaya döndüm bir umut ama anında bakışlarını kaçırıp işine dönmüştü. Alnımı masaya yasladım ve ağlamaklı sesim ile "Bu konakta herkes bebe bisküvisi yememe karşı mı yahu." dedim.

"Onu da nerden çıkardın güzelim?"

Mert'in sesiyle başımı kaldırdım ve elindeki kase ile bana gülümseyerek bakan esmer çıtıra çevirdim bakışlarımı.

Evet o esmer çıtır.

"Öyle. İzin vermiyorlar yememe. "

Güldü ve elindeki kaseyi önüme bıraktı. Bebe bisküvisi hazırlamıştı bana. Şu an eminim gözlerimden kalpler çıkıyordu.

"Ayy çok teşekkür ederim esmer çıtırım." dedim ve sarıldım. Kahkaha atarken sarılışıma karşılık verdi.

"Hadi sen yemeğini ye, ben de abilerin fark etmeden şu yemekleri mideye indireyim." dedi.

Ayy yiyecem bu çocuğuuu. Esmer şeker bu yaa.

"Sen harikasın yaa. " dedim sevinçle ve bebe bisküvisini yemeye başladım iştahla. O ise tepsideki yemekleri yiyordu.