GÜZEL BİR MELODİ🎶🎼

Bölüm 7

22 Ağustos Pazartesi.

İyi okumalar diliyorum güzeller.

.

.

.

.

.

Arsel Kays

Son kez işe yarar diye bir kez daha Melodi'nin odasının kapısını çaldım.

"Melodi. Lütfen ağlama artık. Hastalanacaksın diye korkuyorum. Aç kapıyı. Konuşalım. Lütfen Melodi. " dedim.

Cevap gelmemişti. Hala ağlıyordu. Ve her hıçkırık sesi kalbimi acıtıyordu. Ağlamasına dayanamıyorum onun.

Annem "Kızım. Annecim. Abini çağırdık. Geliyor şimdi. Hadi aç kapıyı. Lütfen annecim. " dedi ağlarken. Melodi hala cevap vermiyordu.

O sırada zil sesi tüm evi kaplamıştı. Sanırım Arslan gelmişti.

Merdivenleri çıktı ve yanımıza geldi. Nefes nefese kalmıştı.

"Nerede Melodi?" dedi endişeyle.

Babam "Odasında. " dedi hala kilitli olan kapıyı işaret ederek. Annem ile geri çekildik. Arslan derin bir nefes aldı ve elini kapıya koydu.

"Melodi. Bebeğim. Aç kapıyı abicim. " dedi. Bir süre sonra anahtar çevirme sesi geldi ve ardından kapı açıldı. Gördüğüm görüntü kalbimin bir kez daha sıkışmasına sebep olurken nefes alamadığımı hissettim.

Gözleri, yanakları ve burnu kıpkırmızı olmuştu. Ve çok kötü görünüyordu. Arslan sıkıca sarıldı ve kucağına alıp yatağa oturdu.

Hızla aşağıya indim ve odama girdim. Üstümü giyindim ve montunu alıp odamdan çıktım.

Boz abim vardı karşımda. Yanından geçip gidecekken kolumu tuttu ve "Nereye Arsel?" dedi sert sesiyle. Kolumu çektim ve "Kardeşimi bu hale getiren o şerefsizi gebertmeye." dedim sinirle.

Kaşlarını çattı ve "O kız için hiç bir şey yapmayacaksın Arsel!" dedi adeta tıslayarak. Alayla sırıttım ve "Buna kim engel olacak? Sen mi? Kusura bakma abi ama bu sefer seni dinlemiyorum. Saçma ön yargınıza ortak olmicam." dedim ve hızla aşağıya inip bahçeye çıktım.

Güvenlik kulübesine girdim ve "Az önce gelen o adamın arabasının plakasını ver bana." dedim. Güvenlik "Hemen efendim." dedi ve bilgisayardan plakayı bulup bir kağıda yazdı. Elinden aldım ve güvenlik kulübesinden çıkıp arabama bindim.

O herif bunun bedelini ödeyecek.

Kardeşimi bu hale getirmenin hesabını soracağım ona.

Telefonumu çıkarttım ve polis olan kuzenim Arda'yı aradım.

Arabayı bulabilirdi benim için.

Arslan Akay

Melodi hala kucağımdaydı ve ağlıyordu.

Boynundan öptüm ve "Ağlama artık aşkım. Bak hastalanacaksın. Lütfen bebeğim. " dedim.

Başını kaldırdı ve kanlanmış gözleri ile bana baktı. "Canım çok acıyor abi. Neden karşıma çıktı ki? Ben onun sesini bile duymak istemiyorum artık. Nefret ediyorum ondan. Söyle gitsin. Bir daha da gelmesin. " dedi.

Sarıldım ve saçlarının üstüne bir öpücük kondurdum. "Söz veriyorum bir daha asla onu görmeyeceksin. Söz güzelim." dedim.

Nora hanım yanımıza geldi ve "Kızım. Hadi kalk bir banyo yap, kendine gel. Ben de sana yiyecek bir şeyler hazırlayayım. " dedi.