GÜZEL BİR MELODİ🎶🎼

Bölüm 16

18 Mart Cumartesi.

İyi okumalar dilerim.

.

.

.

Dün abimin bana zorla yedirdiği yemekten sonra yorgun olduğum için uyumuştum.

Gece ise çok ağrım olduğu için bir kaç kere uyanmıştım. Şimdi ise Arsel abim beni yine kontrol ediyordu. "Abicim yarın sabah taburcu olacaksın. Ağrıların artarsa çıkartmam ama. " dedi. "Tamam. " dedim. Eğilip alnımdan öptü.

"Annemler gelir birazdan. Sana kıyafet almaya gitmişlerdi. Ada ve Maya da eve geçtiler. Babam ve diğerleri de şirkette. Aslında asla seni yalnız bırakmazlardı ama şirkette önemli bir sorun vardı güzelim.  " dedi.

Gece hepsi burada kalmışlardı. Ama sabah kalktığımda yoklardı. "Anladım. Abim de mi gitti onlarla?" dedim. "Evet bebeğim. "dedi.

Sonra ayağa kalktı ve "Güzelim ben şimdi gideyim. Birazdan gelirim tekrar. " dedi. "Tamam abi. " dedim.

Abim odadan çıkınca yan taraftaki pencereye döndüm. Hava çok güzeldi. Ve camın önünde rengarenk çiçekler vardı.

Kendimi bildim bileli hep çiçeklere ayrı bir ilgim vardı. Renkleri, kokuları, görüntüleri...Hepsi ayrı bir güzeldi. Hepsi tarifsizdi. Özellikle Lotus. Lotus benim kokumdu.

O kadar güzel ve dinlendirici bir kokusu vardı ki. Bir alınca o kokuyu içim huzurla doluyor. Çok eşsiz.

Ben hayran hayran çiçeklere bakarken odanın kapısı çalınca oraya döndüm. "Gel." dedim biraz sesimi yükselterek.

İçeri kumral, uzun boylu, genç bir adam girmişti. Yüzünden çok gözlerine odaklanmıştım. Çünkü kehribar gözleri çok güzeldi. Ve kolye ve yüzükler takmıştı. Tarzı çok güzeldi.

Ne uzun baktın lan adama. Aşık olduğunu sanacak.

Doğru lan.

"Siz kimsiniz?" dedim.

"Merhaba. Ben Gökalp." dedi.

Yeni kocam bey Gökalp. Hehe.

Yuh sana iç ses. Yuh!! Bunu ne ara kocan yaptın. Adam yeni içeri girdi.

Sus be. Dayak buldun kaç, yakışıklı buldum kap.

O öyle miydi ya?

Bizde böyle kardeşim işine gelirse. Hadi eyvallah.

Eyvallah bizden.

"Ne için gelmiştiniz?" dedim.

Bir anda koltuğa oturdu ve "Hiç. Canım sıkılmıştı. Film arkadaşı arıyordum. " dedi.

Ha geldin beni buldun.

"Film arkadaşı mı? Ne filmi?" dedim.

" Aksiyon. Sever misin?" dedi.

" Hayatımda yeterince aksiyon var. Fazlasına gerek yok. " dedim.

"Mantıklı. " dedi.

" Sen de mi hastasın? Yoksa hasta yakını mı? Yoksa deliler hastanesinden kaçtında buraya mı geldin? Ya da katil, sapık, pişkopat, manyak, ruh hastası bir insansın da koskoca hastanede beni mi buldun?" dedim.

Bir süre bana şaşkınca baktı. Nefes almadan soru sorabilen bir insan görmemiş demek ki daha önce.

"Aslında ben uzaylıyım. " dedi. O kadar ciddi söylemişti ki bir an kendisi bile inandı sanmıştım.