Bölüm:21

3.4K 193 43
                                    

6 Haziran 2023.

İyi okumalar dilerim.

.

.

.

Arslan Akay

Elimdeki bardağı masaya bıraktım ve ayağa kalktım. Melodinin odasına geçtim.

Yine burada bulmuştum kendimi. Her gece olduğu gibi.

Son bir ayda onca yılın yükü unutmaya çalıştığım her anın intikamını alırmışçasına ağırlaşmıştı. Ve dayanacak gücüm yoktu artık.

Melodi yanımdayken onu mutlu görmek rahatlatıyordu vicdanımı. Ama şimdi başka bir evde, gerçek ailesi, gerçek abileri ile birlikte. İyiyim dese de o evde mutlu olmadığını, son yaşanan kazadan sonra ise er ya da geç bir patlama yaşayacağını biliyordum. Ve eğer dayanamayıp ben ya da Kaya her şeyi itiraf edecek olursak, bu sefer asla ama asla toparlanamazdı.

Bu Melodi'nin sonu olurdu.

Telefonumu aldım ve Gökalp 'i aradım.

- Efendim Arslan?

- Vardınız mı?

- Evet. Yeni indik.

- Melodi nasıl?

- İyi.

- Bir şeyler yedi mi?

- Evet.

- Kaya ile konuştun mu?

- O günden beri ulaşamıyorum. Arsel ile konuştum, o gün arabasını bulmuş ve takip etmiş. Sonra kavga etmişler.

- Neden yeni söylüyorsun bunu?

- Arsel yeni anlattı çünkü.

- Anladım.

- Daha ne kadar susacaksın Arslan? Yeterince zaman kaybettin. Şu an her geçen saniye, senin ve Melodi'nin aleyhine. Daha ne kadar eziyet edeceksin kendine. Melodi yanındayken onu mutlu görmek iyi geliyordu sana. Biliyorum. Ama artık yok ve senin ne kadar kötü olduğunu anlayabiliyorum.

- Tekrar tekrar aynı şeyleri konuşmanın bir mantığı yok Gökalp. Sana defalarca söyledim, eğer bunları öğrenirse eskisi gibi olur. Tekrar eynı şeyleri yaşatamam ona. Zaten şu an ne halde olduğunu biliyorum, hissediyorum ben. Buraya geldiğinde konuşucam onunla ve gerekirse hastaneye götürücem. Tekrar destek alması gerekiyor.

- Benim yanıma getirirsin. Ben ilgilenicem Melodi ile. Zaten buraya dönmicem artık. Oradaki hastanede olucam. Ama eğer Melodi bunu başkasından öğrenir-

- Öğrenmeyecek Gökalp. Konu kapandı burada. Melodi size emanet. Hoşçakal.

Telefonu kapattıktan sonra Melodi'nin çekmecesindeki fotoğrafları elime aldım. Her ayrıntısını ezbere biliyordum artık bu fotoğrafların.

Çiçeklerin sayısına, kuşların konumlarına kadar.

"Yaptığım hatanın bedelinin, senin delirmen olacağını bile bile devam ettiğim için nefret ediyorum kendimden. Bana gülümserken, gözlerinin içindeki kabusları bile bile seni daha büyük bir kabusun içine çektiğim için nefret ediyorum kendimden. "

O kadar pişmandım ki yaptığım haksızlıktan dolayı.

En çokta Deniz'e yaptığım haksızlıktan pişmanım.

O gün bir kaza değil, cinayetti.

Melodi'yi öldürmek için kurulan tuzak, Deniz'in sonu olmuştu.

GÜZEL BİR MELODİ🎶🎼जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें