Kod adı:Gölge

20. Bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

İyi okumalar.
_____________________________

Hayatım boyunca sevdiklerimi kaybetmekten korkmuştum, kaybetmiştimde zaten ama hiç kendimi kaybeder miyim diye düşünmemiştim.

Dinlenme odasının kapısına geldiğimde kapıda bana bakan Agahla karşılaştım.

"Asena." Şok içindeydi.

"Agah." Bir anda sarılmasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Arkadakiler büyük ihtimalle dedikodumu yapıyordu.

"Araba patlamıştı." Ayrıldık ve koridorda yürümeye başladık.

"Patladı." Hakan'ı kaybetmiştik, abimi kaybetmiştim...

"Nasıl kurtuldun?" Çayları aldık ve dışarı çıktık.

"Arkamdaki araba patladı benim olduğum araba değil. Son dakika başkan beni yanında istemişti." Çaydan bir yudum aldım. Başım fena halde ağrıyordu. Acilinden bir sigara bulmam gerekiyordu.

"Sigara var mı?" Cebinden çakmakla paketi çıkardı.

"En son içmiyordun." Buruk bir şekilde gülümsedim.

"En son timim vardı Agah..."  Önüne döndü. Yakıp içime çektim ve paketi Agah'a verdim.

"Sen yaşıyorsun peki ya Hakan?" Dışarı üfledim o da bir dal alıp yaktı.

"Abim öldü." O belki bana inanmamıştı ama bana uyuşturucuyu bıraktıran oydu. Bazı şeyler için çok geçti...

"Hep küçük bir kız kardeşinden bahsederdi. O sendin değil mi?" Başımı salladım. Çaydan bir yudum aldım.

"Ne kadarını anlattı?" Sürekli ölümü geliyordu aklıma.

"Sana inanmadığını, pişman olduğunu ve babanın dö-" sözünü tamamlamasını istemedim.

"Sus Agah." Bana tekrar sarıldı.

"Nasıl dayandın?" Nasıl dayanmıştım?

"Sesimi çıkaramazdım ki." Daha çok döverdi o zaman. Ayrıldım ondan bu kadar duygusallık yeterdi. Çayı tepeme diktim.

"Neyse benim Buse'ye gitmem gerekiyor." Sigarayı çöpün üstündeki küllüğe bastım ve hızlıca yanından ayrıldım.

Sert adımlarla karargahın koridorunda ilerliyordum. Bir bakan bir daha dönüp bakıyordu. Odamdaki telefonumu büyük ihtimalle Buse almıştı. Kimliğimi ve silahımı albaydan almıştım zaten.

Odama uğramadan karargahtan çıktım, Buse'nin evine doğru yürümeye başladım. Üstümdeki üniforma dikkat çekiyordu. Ben bir Türk askeriydim işte bu cümle için canımı verirdim.

Buse'nin evinin önüne geldiğimde evde mi diye bakındım. Arabası evin önünde olduğa göre evdedir deyip binanın şifresini girdim, asansöre doğru yürüdüm ve düğmesine bastım. Asansör geldiğinde Buse'nin evinin olduğu kata bastım.

Asansör açıldığın Buse'nin ziline bastım. Kapı açıldı, gözleri ağlamaktan şişmiş bir Buse çıktı karşıma. Bana uzun baktı ve çığlığı bastı. Ben ne olduğunu anlamadan kapı üstüme kapandı. Cidden bu kızın eşi benzeri yoktu.

Kapıyı tekrar açtı, tekrar kapattı.

"Allahım en son delirdim!" Evin içerisinde bağırıp bütün duaları okuyordu.

"Buse kapıyı açacak mısın?" Buse bir çığlık daha attı.

"Bu hayalet benle konuşuyor. Allahım bi daha birini dövmeyeceğim lütfen sustur şunu!" Sabır çektim. Hayır, gitmemi değil susmamı istemesi tuhaftı.