Yazarın Anlatımıyla~
Baran Ağa duman kokusu ve içerden gelen sıcaklıkla gözlerini araladı. Gördüğü manzarayla şoka uğramıştı. Telaşla yataktan fırladı. Konağın içinden Nermin annenin çığlıkları yükseliyordu. Baran içeriye giren duman kokusundan nefes almakta zorlanıyordu. Alevler içeriyi sarmıştı. Biraz daha oyalanırsa konakla birlikte o da yanacaktı. Hızla kapıya doğru ilerledi. Lanet olsun ki kapı sıkışmıştı. Bir yandan kapıyı tekmeliyor diğer yandan ailesine seslenmeye çalışıyordu. En sonun da kapıya tekme atarak odadan çıkmayı başardı. Alevler yüzünden göz gözü görmüyordu. Hızır baba ve Nermin anne ortalıkta yoktu. Alevler git gide artıyordu. Baran alevlerin arasından yiğiti gördü. Yanında doğru gitti.
"Yiğit annemler nerde"
"İndiler onlar hadi yürü"
İki kardeş konaktan zorda olsa kurtuldular. Dışarı çıktıklarında Nermin anneleri onlara doğru koştu.
"Oğlumm....yavrum bir yerinize bir şey oldu mu"
Baran telaşlanan annesine sarılarak onu sakinleştirmeye çalıştı.
"Yok anne bir şey babam nerde"
"Kolu yandı alevlerden. Hastaneye gidecez bizde şimdi sizi görmeden gitmek istemedi"
"Tamam hepimiz tamamsak gidelim"
Baran ve annesi arabaya doğru yol alırken yiğit barana seslendi.
"Baran mercan nerde"
Baran bu soruyla yerinde kalakalmıştı. Mercan yukardamı kalmıştı.
"M-mercan bilmiyorum"
"Oğlum nasıl bilmiyorsun odada değilmiydi"
"Konakta kaldı kesin dumandan bayılmıştı belki görmedim onu yiğit"
Baran telaşla yanan konağın içine attı kendini. Yiğit arkasından Barana yetişmeye çalışıyordu.
"Lan oğlum dur itfaiyeciler halleder Baran dur!"
Yiğitin lafları boşaydı çünkü baran çoktan alevlerin içinde kaybolmuştu. Baran konağın içinde bir oraya bir buraya gitti. Ceketini çıkarıp alevleri bir nebze olsun söndürerek kendine yol açmaya çalıştı.
"Mercan...m-mercan nerdesin ses ver!"
Mercan ortalıklarda yoktu. Baran en sonunda görevli olan adam tarafından zorla alevlerin arasından çıkarıldı. Yiğit baranı görür görmez yanına koştu.
"Mercan...y-yok" Baran sinirden kafasına vuruyordu. Yiğit Baranı sakinleştirmeye çalışıyordu.
"Oğlum dur bi dur sakin ol"
"Yiğit en son seninleydi bak nereye gitti bu kız. Daha akşam yanıma gelip uyudu nereye gitti lan nereye!"
"Baran yangını fırsat bilip kaçmış olabilir mi"
Baranın gözleri titredi. Mercan dan beklenirdi çünkü her an kaçmak için yer arıyordu. Baran sinirden küfürleri art arda sıralıyordu.
"Hangi deliğe girdiyse onu döve döve çıkartıcam sen hiç merak etme"
Baran bedenini Yiğite doğru çevirdi.
"Ağabey sen annemlerin yanına git ben sonra yanınıza uğrarım."
Yiğit arabaya binip hastaneye doğru yola koyuldu. Baran olduğu yerde durup kendi kendine söyleniyordu.
"Nereye gittiysen mercan seni herzaman ki gibi bulucam...gerekirse Mardin'in altını üstüne çeviririm ama yine bulurum"
आप पढ़ रहे हैं
Bir Mercan Hikayesi
रोमांसBir berdelmiydi ki hayatımızı mahveden ya da bir berdelmiydi ki bizi aşka inandıran...
