စစ်တပ်ဆရာဝန် ရှေးခေတ်က မိထွေးဖြစ်လာခြင်း

Chapter -54

 ဤလူသည် ကံကောင်းသောကြယ်ပွင့် ဖြစ်ပြီး နင်းယွီ ဤကမ္ဘာသို့ ပထမဆုံးရောက်ရှိလာသောအချိန်က တွေ့ဆုံခဲ့သော သူ ဖြစ်သည်။  သူတို့ပြန်ဆုံဖို့ အချိန်အတော်ကြာမယ်လို့ သူမထင်ခဲ့ပေမယ့် လင်းကျိုးမှာ ပေါ်လာဖို့ သူမမျှော်လင့်ခဲ့ပါဘူး။  ဒါက ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။

 ဆိုလိုသည်မှာ ထိုအမျိုးသားသည် လင်းကျိုးနှင့် နက်ရှိုင်းသော ဆက်ဆံရေးရှိခဲ့သည်ဟု ဆိုလိုသည်။

 "သူပြန်ကောင်းလာပြီ၊ ဒါပေမယ့် မင်းရဲ့အသက်ကယ်တဲ့ကျေးဇူးကို သူဆက်တွေးနေတယ်။  သူ့ကယ်တင်ရှင် ဘယ်လိုပုံစံရှိလဲဆိုတာ သူမြင်ချင်တာကြောင့် ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်နိုင်မှာပါ။”

 ကောင်းလိုက်တဲ့ကောင်လေး။

 နင်းယွီက သူ့ကို စိတ်ထဲကနေ တိတ်တဆိတ် ချီးကျူးလိုက်ပါတယ်။

 "မင်းဘာလို့ဒီကိုရောက်နေတာလဲ?"  ထိုလူက နင်းယွီကို မေးသည်။

 “ကျွန်မတို့က ဒီကို ထွက်ပြေးလာတယ်။  ကျွန်မတို့မွေးရပ်မြေသည် ဆိုးရွားသော သဘာဝဘေးအန္တရာယ်ကို ခံစားခဲ့ရသည်။  ငါတို့သွားခဲ့တဲ့မြို့အနည်းငယ်က ငါတို့ကိုလက်မခံချင်ဘူးဆိုတော့ ငါတို့ဒီကိုလာလို့ရတယ်"

 နင်းယွီ ပြောလိုက်သောအခါ ဂျန်းယင်အံ့သြသွားသည်။  ဟုတ်ပါတယ် သူဘယ်လောက်ပဲ ထိတ်လန့်နေပါစေ သူ့မျက်နှာကို မပြဘူး။

 လွတ်မြောက်လာသူအချို့သည် ဤနေရာသို့ လာရန် တောင်များကို ဖြတ်ကူးကြလိမ့်မည်ဟု သူထင်ခဲ့သည်။  လွတ်မြောက်လာသူများနှင့် အနီးဆုံးမြို့များသည် အခြားလူတစ်ဦးနှင့် သက်ဆိုင်သည်။  အခြားပါတီသည် ထိခိုက်ခံရသောဒေသများရှိ ပြည်သူများနှင့် ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ခြင်းမရှိသောကြောင့် ၎င်းတို့သည် သဘာဝအတိုင်း လွတ်မြောက်လာသူများကို လက်ခံမည်မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ပထမဆုံးရောက်လာသူမှာ အဆိပ်များကို ကုသနည်းသိသော အမျိုးသမီးသမားတော် နင်းယွီဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။  ထို့အပြင် သူမသည် ပထမဆုံးရောက်ရှိလာသူဖြစ်သည်။  သူသည် နင်းယွီကို ပို၍ အထင်ကြီးသည်။

 နင်းယွီနှင့် သူ၏ စကားစမြည်ပြောဆိုခြင်းဖြင့်၊ နင်းယွီသည် ဤနေရာသို့ရောက်ရန် ဤလူအုပ်စုအတွက် များစွာ အထောက်အကူဖြစ်ရမည်ကို သူ ခံစားသိရှိနိုင်သည်။

 သို့သော် နင်းယွီမည်ကဲ့သို့ ပြုလုပ်ခဲ့သည်ကို သိချင်သော်လည်း သူ မမေးခဲ့ပေ။  နောက်ဆုံးတော့ ဒါက သူမရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စပါ။  ထို့အပြင် ၎င်းတို့သည် အနာဂတ်တွင် အပြန်အလှန် တုံ့ပြန်မှုများ ရှိနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

 မေးခွန်းမမေးဘဲ စူးစမ်းချင်စိတ်ကို ရပ်တန့်စေနိုင်သည်။

 "ဒီမှာ အခြေချဖို့ စီစဉ်နေတာလား။"  ဂျန်းယင်က မေးသည်။

နင်းယွီခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  “ဒါပေမယ့် တရားသူကြီးက ငါတို့ကို ဒီမှာ လာ‌ေနထိုင်ခွင့်ပြုဖို့ သဘောတူနိုင်လားလို့ တွေးမိတယ်။

 သူမသည် ဤလူ၏အမည်ကို အမှန်တကယ် သိချင်ခဲ့သော်လည်း သူမသည် ယင်းအကြောင်းကိုသာ စဉ်းစားပြီး မမေးခဲ့ပေ။  နောက်ဆုံးတော့၊ တစ်ခါတလေ စူးစမ်းချင်စိတ်က သေစေနိုင်ပါတယ်။

 ဂျန်းယင်သည် နင်းယွီ ၏ အသိဥာဏ်ကို ချီးကျူးခဲ့သည်။

 ဒုက္ခသည်အနည်းငယ်အတွက် စီစဉ်ရတာ လွယ်ကူပေမယ့် သူတို့ကတော့ ရွာကြီးတစ်ရွာကပါ။

 အားလုံးက ကျေးလက်တောရွာကနေ ဒီကိုလာကြတယ်။  အခြေချနေထိုင်ရန် လူများစွာအတွက် ကြီးမားသော ပြဿနာတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။  ဒါကိုစဉ်းစားရင်း  နင်းယွီ သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။

 ဂျန်းယင်က နင်းယွီ ရဲ့ အခက်အခဲတွေကို မြင်ပြီး "မင်းကို ငါပေးခဲ့တဲ့ တိုကင်ပါရှိသေးလား" လို့ ပြောလိုက်တယ်။

 “ဒီမှာ ရှိနေတုန်းပဲ။  ဘာမှားလို့လဲ?"  နင်းယွီ က ဂျန်းယင်ကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာ ကြည့်နေသည် ။

 “တရားသူကြီးကို သွားတွေ့တဲ့အခါ ကြေးတံဆိပ်ကို ယူပါ။  သူက မင်းအတွက် စီစဉ်ပေးလိမ့်မယ်။"  ဂျန်းယင် လှည့်ပြီး နင်းယွီ၏ အဖြေကို မစောင့်ဘဲ ထွက်သွားသည် ။

 နင်းယွီသည် ထိုလူ၏ကျောကို ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်ကာ ကြေးတံဆိပ်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။  သူမသည် ထိုလူ၏အမည်ကို ရုတ်တရက် အလွန်သိချင်လာသည်။

 သူမကို ပိုစိတ်ရှုပ်စေတာက ဒီကြေးတံဆိပ်က တစ်ခါသုံးပစ္စည်းနဲ့ ပိုတူတာဘဲ။  တစ်ခါသုံးပြီးရင် လုံးဝပြန်ယူလို့ရတယ်။

 သို့သော် ကြေးပြားကို ပြန်ယူချင်ပုံမရ။  အဘယ်ကြောင့်?

 မေ့လိုက်ပါ။  ဘာမှမစဉ်းစားနိုင်ရင် တွေးမှာမဟုတ်ဘူး။