ချောက်ချားဖွယ်ရာဘော့စ်ကြီးကို ၃၆၃ရက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်ပြီးနောက်...

Part 87

သူတို့က ကျန်းကျိရင်ကို ကြည့်ပြီးနောက် စကားပြောခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ကလည်း ကျန်းကျိရင်ကို မိုးကြိုးအဖွဲ့နှင့်အတူ မဟာမိတ်အဖွဲ့မှ တိုက်ရိုက်ထွက်ရန် ဖြောင်းဖျလိုကြသည်။ သို့သော် သူတို့က ရင်းရင်းနှီးနှီးလည်း မရှိလေရာ ကိစ္စအများကြီး ပြောမည့်အရေးကို စိုးရိမ်နေသေးလေသည်။ ထို့အပြင် တိမ်ကောင်းကင်မဟာမိတ်အဖွဲ့၏ အင်အားက ကြီးပြင်းလာနေချိန်ဖြစ်လေရာ ထွက်သွားလျှင် အခြား သွားစရာနေရာ မရှိနိုင်တော့ချေ။ ကမ္ဘာကပ်ဘေးတွင် ရှင်သန်ရန်ပင် ခက်ခဲနေလေရာ သူတို့က ထိုမျှသာ ပြောနိုင်လေသည်။

ညီငယ် ချီလုံက အစ်ကိုဖြစ်သူ ပြောပြီးသည်အထိ စောင့်ပြီးနောက် ဆက်ပြောသည်။

"ခေါင်းဆောင်ကျန်းက ဘာလုပ်ဖို့ပဲ ကြံစည်ထား ကြံစည်ထား ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ငါတို့ညီအစ်ကိုကိုတော့ မင်းနဲ့အတူ ခေါ်သွားပေးပါ၊ ငါတို့က ယွင်ချူဆီ မပြန်နိုင်ဘူး၊ ငါတို့ သေသေရှင်ရှင် ငါတို့ ခေါင်းဆောင်ကျန်းရဲ့ စကားကိုပဲ နားထောင်မယ်၊ ဒါက အဲဒီနေ့က ကြင်နာမှုအတွက် ဆုလာဘ်ပဲ"

အခြားသော သူများက တစ်ဖက်က ပေးနေသော သဲလွန်စများကို တွေ့ခဲ့ပြီးသောကြောင့် ဒီအခြေအနေကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ အံ့သြသွားခြင်း မရှိခဲ့ချေ။ ကျန်းကျိရင်က အချိန်အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။ အဖိုးကြီးကျူးတို့ကလည်း စကားမပြောကြချေ။ သူတို့က သူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို စောင့်နေကြသည်။

ကျန်းကျိရင်က တစ်ခဏခန့် တွေးတောပြီးနောက် ပြောသည်။

"ငါတို့ကို ဒုက္ခပေးမှာက ယွင်ချူလည်းမဟုတ်သလို မဟာမိတ်အဖွဲ့တစ်ခုလုံးလည်း မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဒါပေမဲ့ ငါတို့အခု ရင်ဆိုင်နေရတာက ယွင်ချူဖြစ်နေပြီး မဟာမိတ်အဖွဲ့ မဟုတ်သေးတော့ စဥ်းစားစရာတွေ ရှိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့အခု ဒီလူတွေကို ဦးဆောင်လာတာက ယွင်ချူဖြစ်နေတယ်၊ သူ့မှာလည်း ပြင်းထန်တဲ့ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းအား ရှိတယ်၊ ငါတို့က မပြန်နိုင်ရင် အချိန်တစ်ခု ကြာတဲ့အထိတော့ ရှောင်နေလိုက်တာ အကောင်းဆုံးပဲ"