SÜSEN ÇİÇEĞİ

"Doğru bilinen yalanlar"

Son sözünün ardından kaybolmadı bu sefer. Hala odamın içinde. Öyle ofkeliyim ki, ofkemden korkmuş olmalı.
Ama ofkeme aldanıpta sessiz kalmayacaktim.
dışarıyı izlemeyi bırakıp Arkamı döndüm.

"Anlat" dedim. "Herşeyi anlat bana."
Ayağa kalktı sesimi duyunca. Gözlerine bakmak istemediğimi, bakınca kafamın karisacagini bildiği için sürekli bana yaklaşmaya çalışıyordu. Daha fazla yaklaştı ve duraksadı. Konuşmak için dudaklarını araladigini gördüm.. Çünkü gözlerine bakamadigim için dudaklarını izliyordum.

"Hatırlıyor musun Süsen" deyip biraz duraksadı, sonra sozlerine devam etti. "Ailenin gidişinin ardından Zehra gelmişti ve sen ailenden nefret ettiğini söyledikten sonra, Zehra birşey söyleyecekken Duraksamıştı."
"Evet"dedim titreyen sesimle.
Kafasını yavaş yavaş onaylarcasina salladı. "Ben seslenmiştim ona ve benim korkumdan sana belli etmedi. Ona olan biten herşeyi anlattım ve ona bildiğini, beni duyduğunu söylemeyeceksin dedim. Öyle de yaptı. Söylemedi."

"Zehra bir yalandı" dedim ve beni düzeltti.
"Zehra doğruydu onu yanlış yapan bendim." Derin bir nefes aldık aynı anda ve konuşmaya devam etti. "Zehra bu yüzden senden özür diledi. Zehra'nın rüyasına yaşanmış olayları ben soktum. Herşeyi tasarlayan benim Süsen." Hıçkırıklarima bile aldırış etmeden, konuşmaya devam etti. "Zehra bu yüzden senden özür diledi. Peki ya Can" dedi, kendi kendine soru sorup kendi kendine cevap veriyordu, Korkunçtu.
"Can ise benim sana olan bağlılığımı size ismimi söyledikten sonra rüyasında gördü, ben ona rüyasında cevap verdim. Senin evine gelişinde odana girmeyip direkt salona gidişi, odaya girmek istememesi ve en önemlisi benden cevap geldikten sonra girmesine de bana olan saygısına" derken sözünü kestim. "Korkusuna" dedim. Ağlamaktan zor konusuyordum. "Bağlayabilirsin" diyerek sözünü tamamlandı.
Kafamı kaldırıp ona baktım "peki ya" derken susturdum onu. Elimle dudaklarına dokundum.
"Yeter ! Daha fazlasını kaldıramam sus artık."

"Ne o beni görünce heyecandan soru sormayı unutuyordun korktun mu benden?"

"Git burdan" dedim dişlerimi sıkarak. "Seni görmek istemiyorum."

Hemen odadan çıkıp kendimi dışarı attım. Umarım bir daha geri gelmezsin dedim. Düşüncelerimi okuduğunu bildiğim için çok kırıcı şeyler söyledim ve bunun pişmanlığını yasamayacaktim.
Telefonumu cebimden çıkarıp Zehra'yı aradım.
En sevdiğim kuzenim araniyor..

Açsana korkak hadi aç.

"Süsen"

"Neden beni aramadın, çok mu korktun benden? Hadi söyle bakalım en çok kimden korkuyorsun. Ondan mı, benden mi ?"

Cevap veremedi korkak.

" Cevap versene?"

Sokağın ortasında çığlık ata ata bağırıyordum. Hıçkırıklarını dinletiyordu bana.

"Biliyor musun Zehra ? Ağlamanın o boş hickiriklarinin hiçbir önemi yok" dedim. "Bir tek sen vardın bana karşı dürüst olan ve arkamdan iş çevirmeyen, artık sende bittin bende."
Telefonu kapatıp yolun ortasına oturarak ağladım. Hic kimseye ihtiyacım yok diye bağırdım. Hic kimsem yok ama ben yalnızlığı seviyorum ve herkesten nefret ediyorum. Arkamda hissettiğim güçlükle birinin beni kaldırmaya çalıştığını fark ettim. Zehra'ydı gelen.

"Sen ışınlandın mı ? Bu hızla gelemezsin o mu yapti bunu?"

Hala cevap vermiyor.

"Cevap versene susma artık."
Duraksadim ve İris'e seslendim içimden. Yine bana acıdın dimi ? Okadar canımı yakmana rağmen, bana acıdın mı gerçekten ?
Seni hiç sevmiyorum diye İris'e seslendim içimden ve Zehra'nın peşimden gelip gelmediğine bile bakmadan eve doğru yürüdüm. Evin içine girer girmez, kapıyı ben kapatmadan kapı kapandı ve arkamdaki neydi, kimdi umrumda bile değildi. Odama girdim. İçimden kendi kendimle konuşmaya başladım. Yine kısır döngünün içindesin Süsen. Sana acıyacak hic kimsen bile yokken, sen hep bu kısır döngüde olacaksın zaten. Ya ev ya da dışarısı benim buradan başka hayatım, yaşantım yok.

Yaşamak, nefes almak istemiyorum artık. Zehra'nın ismimi seslenişiyle arkamı döndüm. Gözleri kıpkırmızı bir halde titriyordu karşımda.

" Neden titriyosun Zehra, Korkun kime ? Söyle ondan mı daha çok korkuyorsun benden mi?" Yine sadece adımı söyledi. Çaresizce sadece adımı söyleyebildi. "Git burdan seni istemiyorum" dedim. İris'e söylediğim gibi.

" Gitmeyeceğim" dedi. "Dövsen de, kovsan da ben gitmem" dedi. "Çünkü benimde senden başka kimsem yok.
Süsen özür dilerim. Çok özür dilerim. Can'da ben de senden çok özür dileriz. Yalvarırım böyle durma. Sen benim için çok önemlisin."

" Zehra uyumak istiyorum" diyebildim zar zor. Yatağa yatmama yardım edip saçlarımı okşadığını ve ağlama seslerini hatırlıyordum sadece.

Şahsi Instagram hesabım kapkarapapatya_