SÜSEN ÇİÇEĞİ

"Yansıma"

Hala bu gece de son bulmamıştı. Artık yaşadığım, yaşayacağım gecelerin uzun geçeceğini hissediyorum.

Kendimle yüzleşmekten bile acizim ve derdimi kimseye bile anlatmak istemiyorum. Ben bunu hak edecek ne yaptım diye düşünmekten, bu kadar acı çekmekten gözlerimi açamayacak kadar baş ağrısı yaşıyorum.

Kuzenimi  geçirdikten sonra mutfağa geçip atıştırmalık birşeyler hazırladım. Tekrar odama geçip, Instagram'da videolar izlemeye devam ettim. Telefonum parçalandığı için her ne kadar ekran ara sıra gidip geliyor olsa da, ama yine de işimi görüyor. En azından bazen korkumu yenmek için şarkı açıp sosyal medya da kendimi avutabiliyordum.

Yemeğimi yiyene kadar çok komik videolar izledim. Hatta Can'in sosyal medya üzerinden paylaştıklarina gülmekten yemeği ne ara bitirdiğimi anlayamadım.

Evde kahvem bitmiş. Bu durum modumu öyle çok düşürdü ki, tüm tadım az önceki gülüşlerim hepsi gitti.

Kendime türk kahvesi yapıp kahvemi alıp yatağıma geçtim. Kahvemi içerken cama düşen yağmur damlalarını izledim hayranlıkla. Okadar çok seviyorum ki yağmur yağınca camımın damla damla olmasını.
Derin bir nefes alıp yağmurun artışıyla yataktan kalktım ve camımdan dışarıya bakındım. Bir yansıma gözüküyordu dışarıda ama yağmur damlalarından net göremiyorum.

Bu kimdi ?

Diğer camda yağmur damlalarının  az olduğunu gördüm. Diğer cama geçip daha net görebileceğimi düşündüm.bu sabit kalan yansımanın kime ait olduğunu merak ediyordum.

Diğer cama geçince bu kişinin Esel olduğunu fark ettim.

Yağmurun yağmasına rağmen sanki yağmur yağmıyormuş gibi neden dışarıda hareketsiz  bu ?

Artık Esel'de bana korkutucu olmaya başladı. Özellikle kuzenimle konusunca ve o ihtimaller aklıma her gelişinde benim Esel'e olan bakış açıma zarar geliyor.

Yatağımdan bir ses geldiğini fark ettim tam o an.
sanki birisi yatağa oturur yatak hem sallanır, hemde ses çıkarır ya işte tam o sesi duydum.

Aklı sıra ben burdayım demeye calisiyor ve ben o geceden beri konuşmayınca o da konuşmadı. Ama varlığını hissettiriyor.

Aklıma kuzenimin, görünmez bir varlığa trip atarsan eğer  gülerim dediği geldi ve  bende o an gülümsedim.

Gülümsediğim gibi bu sefer tekrar yataktan ses geldi ama bu sefer onun yataktan kalktığını hissettim.

Yanıma mi gelecek acaba ?

Trip atar gibi gozukebilirim ama,  Esel'e baktım dışarıdan. sonra ellerimi yavaşca cama dokundurdum ona dokunuyormuş gibi, ellerim cama gider gitmez odanın o sert kapısıyla yerimden sıçrayıp arkamı döndüm. Bu ne yapmaya çalışıyor böyle ? Artık ağlamaktan bıktım, korkmaktan her an ölecekmişçesine kalbim deli gibi atiyor.  Çarpan kapıyla ağlaya ağlaya tekrar cama donmemle korkudan gözlerim açıldığı an gözlerimden yaşlar art arda akıp ellerimi çığlık atmamak için  agzima bastırdım.

Esel'in her yerinin kan içinde oluşunun ve bunun İris'in yapmış olması ve tam şuan da omuzlarimdaki o hırıltılı nefesin bacaklarımdaki gücün son bulmasıyla yere yığılıp kaldım. Bayılmadım, ama yaşadığımı ve artık yaşayacağımı düşünmüyorum.

İris'in tehlikeli gücünün var oluşununda farkındayım. Bayılmak için Allah'a dua ediyordum... Lütfen ya yaşadıklarım bir kabus olsun, ya da hemen sabah olsun.

Çünkü ben en çok geceleri korkuyordum..

"Susma"

Sesini duyusumla kafamı kaldirdim ve etrafa değil sadece sabit bir yere bakındım. Hiç Birşey söylemedim, sesini duymamla ağlamam daha da arttı.

"Eğer konusmazsan daha, çok can yanar"

Bu sözleri duymamla nefes alışımın durduğunu fark ettim ve hızla ayağa kalktim. Kağıt kalem aradım. Düşüncelerime bile söylediğim şeyi yansıtmadim. Çünkü düşüncelerimi bile duymayı hak etmiyor.  Kağıt ve kalemi bulduğum gibi "Sesimi duymayı hak etmiyorsun" yazdım. Yazdıktan sonra yere  uzanıp gözlerimi kapattım uyumak için, uykuya dalmak için dua ediyordum içimden. hemen bitsin bu korkum diye. Kalemin kağıtı çizme sesiyle gözlerimi açtım. Oda bir şeyler yazıyordu. Kafamı kaldırıp ayağa kalkmadan kağıda baktım. Yazdığı yazıyla göz göze gelip gözyaşlarımın yazıya düşüşünü izliyordum.

"Çok az kaldı "