" တီချယ့်ကို အကြင်နာပဲပြန်လိုက်ပို့တော့မယ် "
နဲနဲလဲ မှောင်နေတာဖြစ်ပြီး လူပြတ်လို့တစ်ယောက်ထဲပြန်ခိုင်းဖို့ အကြင်နာစိတ်မချနိုင်ပါ ။ တီတီယမင်းကားကို ငှားလိုက်ပြီး တီချယ့်ကို အကြင်နာကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့တော့သည် ။
" တို့ကမင်းအိမ်ကိုပြန်ပို့ပါတယ်ဆို မင်းကတို့ကိုပြန်လိုက်ပို့ပေးနေတယ် "
ကားပေါ်တွင် တီချယ်က စကားစလာသည် ။ ရွတ်နောက်နောက် ပြောတဲ့တီချယ့်ကြောင့် ရယ်လိုက်သည် ။
" စိတ်မချလို့လေ ... လူတွေဒီလောက်ပြတ်နေတာကို ။ "
" ပိုကိုပိုပါတယ်လေ "
ကားမောင်းနေလို့သာ မဟုတ်ရင် အကြင်နာ့နှုတ်ခမ်း တီချယ့်ပါးပြင်ဆီရောက်တော့မည် ။
" မနက်ဖြန်အကြင်နာအိမ်ကိုလာမယ်သိလား ။ စောစောလေး လာခဲ့မှာ "
" မင်းကလေ အိမ်ကိုမကပ်ဘူး ။ အစ်မကပြောတော့မှာပဲ "
" မေမေကမပြောပါဘူး ။ အရင်ထဲက အကြင်နာက အိမ်မကပ်တာ သူသိပါတယ် တီချယ်ရဲ့ "
ကားမောင်းရင်း တီချယ့်ကိုကြည့်တော့ သူမက အကြင်နာ့ကို မနိုင်ဘူးဆိုသည့် သဘောဖြင့် ကြည့်နေသည် ။ တီချယ်ရဲ့ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ရယ်လိုက်မိသည် ။ ဖြစ်နိုင်ရင် တီချယ့်အိမ်မှာသာအမြဲ နေလိုက်ချင်တော့ရဲ့ ။
" ကဲ ရောက်ပြီ "
အကြင်နာပြောပြီး ကားကိုတီချယ့်အိမ်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည် ။ အချိန်အားဖြင့် ၇နာရီခွဲလောက်ပဲရှိပါသေးသည် ။ လမ်းတွင် တိတ်ဆိတ်နေသည် ။ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ လူလဲမရှိတာကြောင့် တစ်ယောက်ထဲ နေမည့် တီချယ့်ကို စိတ်ပူမိသည် ။
" တီချယ် အိပ်ရင် တံခါးတွေပါတွေ သေချာပိတ်အုံး ။ ပြတင်းပေါက်တွေကော ပိတ်ဖို့မမေ့နဲ့ဦးနော် "
" ဒေါ်အကြင်နာခွန်းရယ် ဒီလိုပဲနေလာတာကြာပြီ အခုမှဘာထဖြစ်ပြန်ရသလဲ "
" ဒီတစ်ယောက်လေးပဲရှိတာကို စိတ်ပူတာပေါ့ ... ပြီးတော့ ဒီခေတ်က သူခိုးတွေလည်းပေါတယ်လေ "
YOU ARE READING
ချစ်မိသွားချိန်၌
Non-Fictionသူငယ်ချင်းသဘောကျမိနေသော ဆရာမကိုအား ချစ်မိသွားချိန်၌။ အကြင်နာခွန်း × ပန်းခက်ဝါ
အပိုင်း - ၂၉။
Start from the beginning
