သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း

Chapter 44

Chapter 44
သူက ငါ့ကိုကူညီခဲ့တဲ့သူဆိုတာ ပေါ်လာပြီ

ရွံစရာပဲ...

ရွံစရာပဲ...

သူထွက်လာပြီးနောက် သူ့အစာအိမ် နာကျင်ကာ တုန်ယင်ပြီး အန်ချင်လာသည်။

ခေါင်းကိုက်ခြင်းက ပိုမိုဆိုးဝါးလာပြီး အနီးအနားပတ်ဝန်းကျင်ရှိ မည်သည့်အသံကိုမှ မကြားရတော့ပေ။ သူကြားနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသောအသံက သူ့ခေါင်းအနောက်မှ ထွက်ပေါ်နေသည့် တဝီဝီမြည်သံသာဖြစ်သည်။အတုံးဆက်သည့်ဂိမ်းမှ အတုံးများလည်ပတ်နေသကဲ့သို့ သူ့အမြင်အာရုံတစ်ခုလုံး အဖြူနှင့်အနက်များဖြင့်သာ ဖုံးလွှမ်းနေသည်။ သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက မြန်သည်ထက်မြန်လာပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးများက သူ့ခေါင်းသို့ တဟုန်ထိုးစီးဆင်းလာသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

ယင်းမင်ကျန်းက သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်ပျက်သွားသလဲဆိုသည်ကို လုံးဝမသိတော့ပေ။သူ့ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကွဲထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူရှေ့ဆက်သွားဖို့ကို ရုန်းကန်နေရသည်။နာကျင်မှုကြောင့် ချွေးစေးများထွက်နေပြီး သူ့မျက်နှာက စာရွက်ဖြူတစ်ရွက်လို ဖြူဖျော့နေသည်။

ကြည့်ရတာ သူတယောက်ယောက်ကို ဝင်တိုက်လိုက်မိပုံရသည်။ ထိုသူက သူ့ကို တွန်းလိုက်သည်။

ယင်းမင်ကျန်း မြေပေါ်သို့လဲကျသွားသည်။

သူဖြေးဖြေးချင်း ထရပ်လိုက်သည့်အခါ ခေါင်းက ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နာကျင်နေ၍ သူ့ခေါင်းကို နံရံနှင့်ပင် ဆောင့်လိုက်ချင်နေသည်။

သူ့ခေါင်းထဲ၌ တစ်ခုခုရှိနေသလိုမျိုး ခံစားနေရသည်။နာကျင်ကိုက်ခဲမှုကို သက်သာစေရန်အတွက် ထိုအရာ(ခေါင်းထဲရှိတစ်ခုခု)ကို ဖယ်ထုတ်ရန် လိုအပ်နေသည်။

ထို့ကြောင့် သူ နံရံကိုရှာရန် အနီးအနားကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းနှင့် ပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။

အချိန်က ညရှစ်နာရီဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် လမ်းမီးတိုင်များ တစ်ခုပြီးတစ်ခု လင်းလာကြသည်။