Chapter 33

127 22 0
                                    

Chapter 33
ကလေးက စာလုပ်ဖို့လိုတယ်

ရှုနဉ်က နေရာမှာတင် အေးခဲသွားရပြီး လုံးဝ မှင်တက်သွားရသည်။

“ဘာလို့ပေးရမှာလဲ”

“အဲဒါက…”

ကျိုးကျွမ်က သူ့တုံ့ပြန်မှုကြောင့် အကြံအိုက်သွားရသည်။

“ဘာလို့ ငါ့ကို မပေးရမှာလဲ မင်ကျန်းနဲ့ငါက အနာဂတ်ကိုရှေ့ဆက်ဖို့အတွက် ပိုက်ဆံလိုသေးတယ်လေ”

“မာမား ကျွန်တော်တို့မှာ ခြေထောက်နဲ့လက်တွေရှိတယ် ကျွန်တော်တို့ ကိုယ့်ဘာသာရှာဖွေနိုင်တယ်”

တစ်ချိန်လုံး နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့သည့် ယင်းမင်ကျန်းမှာ သူ့မျက်ဝန်းအကြည့်များက ကျိုးကျွမ်ကိုသာ မမှိတ်မသုန်ကြည့်နေခဲ့သည်။

“အားလုံးက ကျွန်တော့်ဒဏ်ရာကိုကုသဖို့အတွက် လှူဒါန်းပေးခဲ့ကြတာ ကျွန်တော်တို့နေထိုင်စရိတ်အတွက် လှူခဲ့ကြတာမဟုတ်ဘူး”

ကျိုးကျွမ်က တစ်ခုခုပြောရန် နှုတ်ဟလိုက်သော်လည်း သူမ၏ ကြောက်ရွံ့တတ်သည့်ပင်ကိုစရိုက်အရ ပြောရန်သတ္တိမရှိတော့ပေ။ သူမက ဒီအတိုင်း ရှုနဉ်ကိုသာကြည့်နေပြီး သူမဘက်တွင်ရပ်တည်ဖို့ မျှော်လင့်နေမိသည်။

ယင်းမင်ကျန်းက ရှုနဉ်၏လက်ကို ပုတ်လိုက်ပြီး ညင်သာသောလေသံဖြင့်ပြောသည်။

“အဲဒီပိုက်ဆံတွေကို လှူဒါန်းပေးကြတဲ့ ပရဟိတအဖွဲ့အစည်းဆီကို ပြန်ပေးလိုက်ပါ ဒါနဲ့…”

သူက ခေတ္တရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဆက်၍ဆိုသည်။

“ကျောင်းနဲ့ ငါတို့ ရပ်ကွက်ထဲက လှူဒါန်းတဲ့စာရင်းတွေ မင်းဆီမှာရှိတယ်မလား အဲဒါကို ငါ့ကိုပေးနိုင်မလား”

ရှုနဉ်က ပြန်ဖြေသည်။

“ပေးနိုင်ပါတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး”

ရပ်ကွက်ထဲက အလှူစာရင်းများက မစ္စချိုက်ဆီတွင်ပေးပို့ထားခြင်းဖြစ်ပြီး ရှင်းလင်းသည့်မှတ်တမ်းများရှိသည်။ ကျောင်းမှ လှူဒါန်းသည့် မှတ်တမ်းများလည်းရှိသေး၏။ လုံချောင်နှင့် ဝမ်ရှန်ရှန်တို့က ထိုစာရင်းများအားလုံးကို ဇယားကွက်ဖြင့် မှတ်တမ်းတင်ထားကြသည်။ ရှုနဉ်ကလည်း မိတ္ထူကူးထားပြီးသည့်စာရွက်စာတမ်းရှိသည်။

သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်းWhere stories live. Discover now