Chapter 18
အဖေနဲ့သားရဲ့ကြားက စစ်ပွဲ
မီးပွိုင့်က နီသွားပြီး အလုပ်ဆင်းလာကြသောလူအုပ်ကြီးက အရှေ့ကိုတိုးလာကြကာ ကြောင်ကြည့်နေသောယင်းမင်ကျန်းကို ဘေးသို့တိုး၍ ဆက်သွားကြသည်။ သူက လျင်မြန်စွာဖြင့် ဘေးသို့ကပ်လိုက်ပြီး လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ကာ ခြေလှမ်းကျဲဖြင့် ရှေ့ဆက်သွားသည်။
ရှုနဉ်က သူ့ဘာသာရယ်လိုက်မိပြီး ယင်းမင်ကျန်းနောက်မှပြေးလိုက်သွားသည်။
“ယင်းမင်ကျန်း ယင်းမင်ကျန်း”
ယင်းမင်ကျန်းက သူ့ကိုလျစ်လျူရှုပြီး တိတ်တဆိတ်ရှေ့ဆက်သွားနေကာ ခြေလှမ်းက ပို၍မြန်လာသည်။ သူ့ပုံစံက နည်းနည်းရှက်နေပုံလည်းရသည်။
ရှုနဉ်က ပြုံးကာ သူ့အနောက်တွင် ကပ်နေသည်။ ရုတ်တရက် သူက အသံစာစာဖြင့် ထပြောသည်။
“ယင်းမင်ကျန်း မင်းအရပ်ရှည်လာပြီလား”
ယင်းမင်ကျန်းက ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်ပြီး မျက်ဝန်းများက တောက်ပနေသည်။
“တကယ်လား”
ရှုနဉ်က ရယ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းထားသည်။ သူ့နားကိုလျှောက်သွားလိုက်ပြီး လက်ဖြင့် လက်ဟန်ခြေဟန်လုပ်ပြလိုက်သည်။
“ငါမှတ်မိပါတယ်… ငါတို့က အရပ်အတူတူလောက်ပဲဆိုတာကို”
သူက ဗီလိန်လေးရှေ့တွင်ရပ်လိုက်သည်။ ကောင်လေး၏ အသားအရေက ဖျော့တော့ကာ နှာတံက ဖြောင့်စင်းပြီး ဆံပင်တိုကာ လှပသည်။ သူ့ပုံစံက… အမှန်တကယ်ကို အရပ်ရှည်လာပုံပေါ်၏။
“ဖိနပ်ကြောင့်များလား” ရှုနဉ်က ခေါင်းငုံ့ကာ ခြေထောက်ဆန့်လိုက်သည်။
“ငါစီးတဲ့ဖိနပ်က ဖိနပ်ခုံမပါဘူး”
သူက အဖြူရောင်ရှုးဖိနပ်ကို စီးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုဖိနပ်များက အရပ်သိပ်မမြင့်စေပေ။
ဗီလိန်ကလည်း သူ့ခြေထောက်ကိုဆန့်လိုက်ကာ သူ၏ အဝါရောင်သန်းသော အပြာရောင်ရှုးဖိနပ်လေးကိုပြလိုက်၏။
“ငါ့ဟာလည်း ဖိနပ်ခုံမပါပါဘူး”
“မင်းဖိနပ်ရဲ့အမြင့်က ငါ့ထက်မြင့်တယ်”
YOU ARE READING
သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း
RomancePaid GP နဲ့ သိလိုသမျှကို wallထဲက About မှာတင်ပေးထားတဲ့ IQ team page messengerလေးကနေ မေးပေးပါရှင့်
