သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း

Chapter 1

Chapter-1

[ သနားစရာကောင်းတဲ့ ဗီလိန်လေးကို ကယ်တင်ခြင်း ]

အခန်း-၁။ ကျွန်တော့်ဘာသာ လဲကျသွားတာပါ

______

ရှုနဥ်တစ်ယောက် နားထဲမှတဝီဝီအသံများကြောင့် ခေါင်းကိုခါယမ်းလိုက်သည်။

တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကိုစကားပြောနေပုံပင်။ အသံကတစ်ချက်တစ်ချက် နီးလာလိုက် တစ်ချက်တစ်ချက်ဝေးသွားလိုက် ခံစားနေရသည်။ သူ သေချာရှင်းလင်းစွာ မကြားရပေ။ အသံပေါင်းစုံအား ရေပေါ်တွင်စီးဆင်းနေသော လှိုင်းလုံးများကဲ့သို့ ဝေဝေဝါးဝါးသာကြားနေရ၏။

သူ့ခေါင်းအနောက်ဘက်မှာ နာကျင်နေပြီး နားထင်ကြောများက တဆစ်ဆစ်ခုန်နေသည်။ ရှုနဥ်သည် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှ အသံများ တဖြည်းဖြည်းရှင်းလင်းလာတဲ့အချိန်အထိ လက်တစ်ဖက်နှင့် ခေါင်းကို ဖိကိုင်ထားလိုက်သည်။

"ရှုနဥ် မင်းကို တကယ်ပဲ တွန်းလိုက်တာ ဘယ်သူလဲ"

ရှုနင်က သူ့အာရုံတွေကို ပြန်စုစည်းလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ့ခေါင်းမှာ ပိုမိုကြည်လင်လာသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်သောအခါ အကန့်ငယ်များနှင့်စားပွဲခုံံများရှိသည့် ကျယ်ဝန်းသော ရုံးခန်းတစ်ခန်းထဲ ရောက်ရှိနေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။

သူ့ရဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အဖြူရောင်နံရံပေါ်တွင်

[ လူတွေအား ဆုံးမပညာပေးရာတွင် အရည်အချင်းနှင့်သိက္ခာရှိရမည် ] ဆိုသော တရုတ်ရိုးရာစကားလုံးများချိတ်ဆွဲထားသည်။

ရှုနဥ်က အနီးဆုံးစားပွဲခုံံကို ကြည့်လိုက်သောအခါ ထိုနေရာတွင် Grade 7 စာပေနှင့် ဘာသာစကား ဟူသော စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုစာအုပ်မှာ အပြာနှင့်အစိမ်းအဖုံးရှိပြီး အနားများမှာအနည်းငယ် ခေါက်နေ၏။

သူ့အား ထိုမေးခွန်းမေးသောသူမှာ အသက် ၄၀အရွယ်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူမတွင် တစ်ခေါင်းလုံးကောက်ထားသော ဆံပင်ခွေခွေနှင့် ခပ်ရေးရေးပေါ်နေသော အပြုံးရာတချို့ရှိသည်။ သူမက စားပွဲဘေးတွင် ရပ်နေပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် Grade7 စာပေနှင့်ဘာသာစကား ဟူသော စာအုပ်ကိုထောက်ထားသည်။ သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာမှာ အလွန်တင်းမာနေသည်။