Kalp Atışı

22-ci bölüm: Alp

Çok yavaş ilerliyoruz. Gelecek bölüm için 30+ oy ve 70+ yorum

•••

Alp benim kardeşim mi?......

Babamlar onu yetimhaneye mi bırakmış?....

Düşüncelerden arınıp hızla odaya girdim. Babam beni görünce panikledi.

"Doğa?"

"Ne demek oluyor bunlar?!"

"Kızım, orda ne duydun bilmiyorum ama inan sandığın gibi bir şey yok."

"Kızım deme bana! Ben her şeyi duydum! Siz nasıl insanlarsınız ya! Nasıl böyle bir şey yaparsınız?!"

"Doğa, bak gerçekten yanlış anladın."

"Yanlış falan anlamadım! Her şeyi duydum diyorum! Alp benim kardeşim mi?!" Diye bağırıyordum. Gözlerim dolmuştu ve nefes alamıyordum. Sustu. "Söyle!"

"Evet... İkiz kardeşin." Dedi sessizce. Sinirden güldüm.

"Nasıl ya? İkiz hem de. Nasıl yaparsınız bunu! Niye ayırdınız peki bizi?! Hm?!"

"Kızım önce bir sakin ol, oturup konuşalım."

"Sakin falan olmuyorum anlıyor musun! Olmuyorum! Ya siz onu nasıl yetimhaneye bıraktınız! Hem de bebekken! Nasıl kalbiniz el verdi ya buna!"

"Hadi çıkalım burdan gidip bir güzel konuşalım. Bak biri duyacak."

"Duysun! Hiç bir yere gitmiyorum sen de hemen anlatıyorsun!"

"Kızım bak taburdayız, burda olmaz."

"Başlatma taburuna! Anlat dediysem anlat! Nasıl olabilir ya böyle bir şey?! Siz nasıl onu...."

"Bilmediğin şeyler var."

"Bilmek için direniyorum zaten! Siz ne kalpsiz, ne adi insanlarmışsınız ya! Küçücük bir bebeği nasıl yetimhaneye verirsiniz?! Madem sevmeyecektiniz neden dünyaya getirdiniz?! Siz onun neler çektiğini biliyor musunuz?!"

"Zor durumdaydık anlıyor musun! O zamanlar gücümüz yoktu! Başımızda büyük bir tehlike vardı! Birinizden vazgeçmemiz gerekiyordu."

"Ve o da Alp oldu dimi? Sonra olmuş ama gücün baba. Neden onu geri almadın?!"

"Alamadım. İkinize birden bakamazdık. O zamanlar görev yapmıyordum. Eğer ikiz olduğunuzu öğrenselerdi Alpi alacaklardı."

"Kim?"

"Çok gençtim. Daha 18 yaşındaydım. Bir takım insanlara bulaşmıştım. Annenle konuştuk ve Alpi onlara vereceğimize, yetimhaneye bırakalım daha iyi dedik. Çok zor oldu biliyor musun? Siz daha yeni doğmuştunuz. İsmini bile koyamadan onu bırakmak zorunda kaldık. Erkek çocuğumuzun olduğundan haberleri olmamalıydı. "

"Peki sonra neden geri almadınız?" Dedim ağlayarak. Onun da gözleri dolmuştu.

"Geç oldu. Sonra bu durumu size nasıl anlatırız dedik."

"Şimdi iyi mi oldu! Alp öğrenirse ne tepki verecek he?!"

"Eğer için rahat edecekse gidip söyleyelim."

"Gerek yok! Ben artık seninle yan yana bile gelmem! Şimdi nolacak he?! Ben onun yüzüne nasıl bakıcam?!"

"Kızım lütfen yapma böyle."

"Hayatımızı mahv ettiniz! Şimdi istediğiniz kadar ağlayın!" Dedim ve odadan çıkıp arabama doğru gittim. Son sürat hastaneye sürdüm. Daha fazla dayanamayıp sağa çektim ve direksiyona vurarak bağırdım acımın dinmesi için. Alpin yüzüne nasıl bakacaktım? Ailemden çok büyük bir kazık yemiştim, Alp ikiz kardeşim çıkmıştı. Bu olanlardan sonra hayatıma nasıl hiç bir şey olmamış gibi devam edecektim? Sonunda kendime gelip yola devam ettim.