Merrmë Ëngjëll

Jete Imja

Kishte perhumbur ne krahet e tij sa nuk e kishte vene re faktin se tashme kembet e saj preknin token.

U bene disa caste te perqafuar,e Diesta kerkonte ende ate sigurine kur strukej me teper,dhe ai nuk merrte guximin per ta shkeputur nga vetja,te pakten jo derisa te ndodhte prej saj.

-Je me mire?-zeri i qete i Meisonit e beri te dridhej,te dyshonte nese cfare kishte pare ishte nje enderr,por perseri,edhe nese do te ishte e tille,duart rreth belit nuk ja shkepuste.

Pohoje me ze te vaket,u mbush me frryme dhe ne fund shkeputi veten prej tij,per tju kthyer situates ne te cilen gjendej.

-Kam filluar te kem halucinacjone tani profesor...-qeshi si per te dashur e te ngrinte humorin,kur koka e saj qendronte ende ne toke,pa pasur kurajo per te pare ate fytyre.

-Nuk habitem cuditerisht.-plotesoje ai ne menyren e vete,sa Diesta u ndje edhe me e cmendur.

Ndjeu dy duar ti preknin faqet ende te lagura,ngrohtesia qe mbartnin i largonin prej trupit gjithe ngjethjen e pasur nga i ftohti,sidhe ngadale te insistonin per te ngritur koken.

-Ngrie koken dhe me shiko!-dolen fjalet te prera,nga buzet e tij.-Nuk jam loje e trurit tend,jam vertete me ty tani.-embel,per here te pare degjoj fjale aq te embla dhe te dhuruara nga ai,por ajo cka e la te shtangej,ajo cka e beri te kapercente ate ngacmimin ne fyt,cfare i shkaktoje te perpelitje te syve ne mosbesim,ishin pikerisht ata krahet...e bardhe.

-N..nuk ishte...enderr...-belbezoje dhe ferkonte syte,gjate gjithe kohes.

Ata krahe shnderrinin,dhe jo vetem,dhe vete Meison dukej ndryshe,floket e tij,ishin te gjate thuajse poshte supeve dhe shfaqeshin aq te bute nen flladin e asaj nate,duke kthyer bukurine qe kishte,si te ishte nje perendi,jo,ai ishte i tille,per te Meison ishte nje perendi,dhe cdogje permbyllej me figuren qe leshonte auren e vete te vezullonte krahe gjithe linjave te tij,pa lene kurrefare pjese,nenhije.

-Do ta vertetosh qe nuk eshte e tille?-pyeti Meison me nje buzeqeshje disi te dyshimte.

-E si do ta besh?-ju pergjigj vajza me vetullat ngrysur.

-E thjeshte,ja!-dhe nje gjuajte e lehte me grusht i preku majen e kokes,por mjaftueshem per ta bere te ndjente dhimbje e te leshonte nje pasthirme pakenaqesie.

-Perfundimisht nuk kam me dyshime!-ironizoje veprimin e ndodhur,sa ne te njejten kohe ai sikleti ne te cilin u gjend,sikur u fshi ne cast duke e bere Diesten te ndihej sikur gjithcka ishte normale.

-Me behet qefi qe isha i dobishem!-ja ktheu Meison,fitimar.

-Kjo nuk ndryshon faktin qe ende nuk ja kam idene se cfare je...-zeri qe sa vinte e shuhej ngadale,ende mosbesuese.

Tek e fundit kush do e besonte nje ngjarje te tille valle.

-E si cfare te dukem une?-pyeti kurjoz,e leshoj nje te qeshur te vogel ironike.

-Palaco cirku ndoshta?-pa pertuar e leshoj ate tallje,e papertuar,krenare kryqezoj duart gati per ti kthyer ironine.

-Oh,vertete?-nje nenqeshje u krijua ne buzet e tij,-Mesa duket nje palaco cirku arrin te bej kete...-tha,e nje kercitje gishtash u degjua,ku ne nje moment ishin ne toke,ne tjetrin u gjenden mbi tarracen e preferuar te Meisonit.

-Cfare dreqin...-aq mundi te thoshte,kur gjithcka ishte magjike,e perreth ndjente flladin e meparshem tashme te ishte miqesor ne trupin e saj.

-Kendshem besoj.-ende sarkazma,nuk kishte si te mungonte.

-Po tallesh,eshte me teper se kendshem Meison...-dhe vec duke pare syte e Diestes teksa shkelqenin,dallonte qartazi sinqeritetin prej femije qe mbartnin ato fjale te thena.