The Capable Wife (ONGOING)

Kabanata 13

KABANATA 13


THE MOST awaited honeymoon didn’t came. Pagkatapos na pagkatapos ng kasal, agad kaming nagtungo ni Trent sa kapitolyo dahil ipinatawag nang Governor, akala’y emergency pero isang sorpresang salu-salo ang aming naabutan. After that, Trent was called back to the Congress as soon as possible for a meeting. And so on and so on. Hindi na naasikaso ang plano naming bakasyon sa Japan. Kaya pumasok na rin lamang ako sa trabaho. I went back to sketching and designing to avoid being disappointed. Well, who wouldn’t, right?

But then again, hindi na naman namin kailangan lumipad sa ibang bansa para mag-honeymoon.

“Ahmppp… ahh!” he’s insatiable. “Trent—ahhh! Deeper, please!”

Abala ako sa pagluluto ng hapunan namin ng dumating siya at basta na lamang akong sinunggaban. Mabuti na lamang ay abala sa ibang gawain ang mga katulong. Well, tatlo lang naman kasi sila.

“You’re so sweet, Munchkin. Ahh! I love being inside you like this…”

The first time with did this, nagkahiyaan pa kami kinabukasan. Para kaming sira na nagtitigan bago nagba-blush na nag-iwasan ng tingin saka naghagalpakan ng tawa. Weird couple indeed.

“Ahh!” mabagal na ang pag-ulos niya sa ibabaw ko hanggang sa tumigil siya at naramdaman ko na lamang ang mainit na bagay na iyon sa loob ko. “You good?”

Mahina siyang tumawa. Hindi umaalis sa ibabaw ko. Nakabaon ang mukha niya sa leeg ko kaya dama ko ang bawat pagtama ng mainit niyang hininga sa leeg ko. Napalunok ako dahil doon at tila may kakaiba na namang nabubuhay sa kaibuturan kaya bahagya ko siyang itinulak paalis. Masunurin naman siyang sumunod at humiga sa tabi ko saka yumakap.

“Isa pa?”

“Damn you, Trent Darion!” singhal ko na tinawanan niya lamang. “Hindi na nga tayo nakapaghapunan!”

I don’t know what time is it, basta ang alam ko lang nakailang rounds na kami simula ng dumating siya. Damn it! Sakit na naman ng katawan ko nito bukas.

Tinatamad akong bumangon para maglinis ng katawan. Mukhang nahalata naman iyon ni Trent kaya siya na ang bumangon. Pumasok siya sa walk in closet bago ilan sandali ay lumabas rin. Nakasuot na siya ng boxer short at puting sando. May hawak na rin siyang maliit na basang towel. Magkadugtong lamang ang walk in closet at banyo. Very convenient. Kaysa pag naligo, lalabas pa ng banyo para pumunta sa walk in closet.

Marahan at magaan ang kamay ni Trent habang pinupunasan halos buong katawan ko. Nanatili naman akong walang kibo, pinapanuod siya.

“Munchkin?”

“Hmm?”

“I will be having a convention meeting in Singapore,”

I bit my lower lip to avoid asking him questions. Alam ko naman na magiging ganito talaga ang pagsasama namin. Hindi laging magkasama dahil sa propesyon niya. Pero kasi… parang ngayon ko nararamdaman iyong disappointment.

A month has swiftly passed by and yet we did not even have even a three days vacation even on the nearest beach resort. Sabi ko noon, ayos lang dahil walang leave o day off ang isang public servant… pero may pagkakataon nga naman na hindi natin masabi kung uunawain natin o hindi.

I heave a deep sigh and close my eyes tight. “Hmm… okay.” I choose to understand. Isang buwan pa lang naman kami bilang mag-asawa. Magbabago pa. Marami. “How many days?”

Narinig ko siyang bumuntong hininga pero hindi ko binuksan ang mga mata ko.

“One week.”

Maaga kinabukasan ay gising na si Trent. Nagisingan ko na lamang na bihis na bihis na siya. Ayos na rin ang luggage na dadalhin.

Agad siyang lumapit sa kama at binigyan ako ng maliliit na halik sa buong mukha ng makitang gising na ako. “Morning, Munchkin.”

“Morning…”I answer in small voice.
“My flight is eleven thirty, Munchkin. Hindi na kita ginising dahil alam kong pagod ka.” Aniya, marahang hinahaplos ang buhok ko. “I’m sorry, Munchkin. This month was supposedly our honeymoon but…”

“I understand. What did I told you last time, hmm?”

“Thank you for understanding.” He said softly. Pinatakan niya ako ng mariing halik sa labi bago umalis sa kama. Kinuha ang luggage at handa ng umalis. “I’m going, Munchkin.”

“Take care, Trent Darion…”


I BUSIED myself in that span of week. Pumasok ako sa opisina at sineryoso ang trabaho. Bibisita rin ako mamaya sa mga pamangkin ko, I miss them. Tapos ay dadaan sa Garcera mansion dahil nagmumukmok raw si Kuya Kervy, nag-break yata saka si Ethel.

“Madam, here’s the design I made.” sabi ko kay Mommy pagpasok sa opisina niya, inilagay ko sa ibabaw ng table niya ang folder. Umirap pa ako ng hindi niya agad ako pansinin dahil abala sa binabasa. “’My, pwede na ba muna akong umuwi?”

My mother just gave me a death glare and continue reading whatever she’s reading.

“Bibisita ako sa kambal, ‘My.”

“Hindi ba pwede mamayang hapon ‘yan?” singhal niya. “Magtrabaho ka muna. May lunch meeting ako with the investor later, ikaw um-attend.”
I cross my arms and annoyingly huffed. “Hindi ko naman alam gagawin do’n. Bakit hindi si Kuya Krystian?”

“That’s a basic knowledge, to deal with the investors, Krystaleen.” Napalingon ako sa pinto ng opisina dahil sa nagsalita. Kuya Krystian is there with his arrogant smile. “Sadyang hindi mo lang talaga pinagtutuunan ng pansin kaya hindi mo alam.”

Malay ko ba sa business ‘e fashion design ang kurso ko. May bar nga ako, hindi naman ako ang nagpapatakbo no’n kundi si Kuya Kole. Wala kasi akong naisip na gawin sa perang pamana nila Lolo at Lola kaya ipinagpatayo ko ng bar na hindi ko alam paano patakbuhin kaya ipinakiusap ko kay Kuya Kole na walang salitang tinanggap.

“Whatever!”

“Huwag kayo mag-away dito. Tatamaan kayo sa akin!” nanguna ng saway ni Mommy sa amin.

“Uwi na muna ako, ‘My, ha! Dadaan ako kina Mira.” Sabi ko, hindi pinapansin si Kuya. “Saka bibisita ako kay Kuya Kervy.”

“Wala si Kervy kina Mommy,” imporma ni Kuya Krys na umupo na rin sa upuan sa harap ko. Parehas na kaming nasa harap ng mesa ni Mommy.

“Nasaan? Trabaho na rin?” mabuti naman kung ganoon. Sabi kasi ay halos isang linggo nang nagkukulong sa kwarto ang ungas.

Kuya Krystian scoffed as if that’s the most impossible thing to happen at the moment. “Nasa bahay niya. Naglulunod sa alak kasama barkada.”

“Mom, bakit hinahayan niyo? What if his friends are just taking advantage of Kuya Kervy?” OA na kung OA. ‘E sa ganoon naman talaga ang mga tao. Hindi lahat pero hirap talaga akong magtiwala agad.

Mom chuckled. “That friends of your Kuya Kervy are his friends since elementary, I think. Right, Krystian?”

“Yes, ‘My. Nagsuntukan muna bago naging barkada no’ng elementary.”

Wala na akong sinabi.


PERSUADING OUR mother is not as easy as it is. Hindi pa rin niya ako pinayagang mag-under time. Kaya heto, alas sais na ay papunta pa lang ako sa bahay ni Kuya Kervy. Bukas na lang siguro ako dadaan para sa kambal. Hindi pwedeng hindi ko bibisitahin si Kuya Kervy ngayon. Nag-aalala ako lalo’t isang linggo na palang naglulunod sa alak ‘yon.

Nagmamaneho ako patungo kay Kuya Kervy ng tumunog ang phone ko. Naka-connect sa speaker ng sasakyan ang phone kaya madali ko na lamang nasagot.

“Yes, Congressman Trent Darion Valte?”

[“Hi, Munchkin. How are you?”] I hear the tiredness in his voice. [“How was your day?”]

“My day was good. Nasa opisina lang ako, and then I’m heading to Kuya Kervy’s house now. Kanina pa sana kaso hindi naman ako pinayagan ni Mommy.”

[“Hmm…”]

“Kumusta ang biyahe mo, Trent?” wala akong ibang maitanong. “Mukhang pagod ka, ah?”

His voice sounds hoarse.

[“Pagod sa biyahe and after I arrived, I immediately attended the start of convention.”]

“Then, sleep ka na…” sabi ko. “Papasok na ako sa gate nang bahay ni Kuya.”

[“What were you doing there? Diyan ka matutulog? Okay lang naman sa akin,”]

“No. Bibisitahin ko dahil naglulunod na raw sa alak,” wika ko saka bahagyang tumawa.

[“What happened, Munchkin?”] halata sa boses niya ang pag-aalala. [“Is he okay?”]

I shrug my shoulder. “I don’t know. Malalaman ko pa lang,”

Ipinarada ko sa gilid ng drive way ang sasakyan ko. Kinuha ang sling bag at ini-off ang bluetooth ng phone at idinikit sa tainga upsng marinig ko  ang asawa. I close the door of the car and lock it. Maliwanag ang buong bahay pero tahimik. Hindi ko alam kung may tao ba o tulog dahil sa kalasingan.

Itinulak ko pabukas ang malaking pinto. Walang tao sa sala pero nagkalat ang bote ng iba’t ibang klase ng alak. May ilang upos ng sigarilyo, balat ng chichirya, at kung anu-ano pa. Nagpaalam na ako kay Trent at hahanapin ko ang kapatid ko sa kabuuan ng bahay.

I grimaced. What happened to this house? Problemado nga talaga ang Kuya ko na ‘yon.

Nagdiretso ako paakyat sa spiral na hagdan para i-check baka nasa kwarto si Kuya. Sa katahimikan ng paligid, ang tanging naririnig ay ang taguktok ng suot kong pumps.

Pero nasa kalagitnaan pa lamang ako ng hagdan ay may nagsalita sa baba, galing kusina.

“May I know your name, Miss?” Nalingunan ko ang hubad na lalaki galing sa kusina. May hawak siyang mug na umuusok. Naglakad siya palapit at paakyat sa hagdan hanggang sa makatapat ko na siya. He cock his head to the side. “Hmm?”

“Ah, yes. I am Kuya Kervy’s sister. Nasa’n siya?”

Nang matitigan niya ako ay tila doon lamang niya ako nakilala. “Sorry, Miss. Hindi kita agad nakilala,”

“Misis na ako.” I extend my hand for handshake. “Mrs. Krystaleen Valte.” Pagpapakilala ko. Mukhang wala siyang balita ‘e, kaibigan siya ni Kuya.

“Chan Zaraga.”

“Nice to meet—” naputol ang sasabihin ko nang may sumigaw mula sa isang bukas na silid.

“Chanty, nasa’n na ‘yong kape!? Aba! Baka ikaw na uminom n’yan!” lumabas ang isang lalaki na kilalang-kilala ko.

“Topper?”

“Ate Krysta!?” Topper, my cousin, beam and run towards me. “Mabuti naman at nagpunta ka. Naiirita na ako kay Kuya Kervy, ate! Ayaw kumain tapos inom lang ng inom, pag nalasing, iiyak.”

Iginiya ako ni Topper papasok sa silid ni Kuya, kasunod si Chan na tinitikman na iyong kape na mukhang ipapainom nila kay Kuya.

May dalawa pang lalaki ang nasa silid. Ang isa ay nakahilata sa sofa at ang isa ay pinipigilan si Kuya Kervy na nagpipilit bumangon. Iwinawaksi ang kamay na pumipigil dito.

“Get off me! I—where’s my… my drink? Argh!”

Mabilis na lumapit si Chan. “Heto na. Heto na, oh! Mainit-init pa.” mabilis nitong inilapit sa bibig ni Kuya ang mug na agad ininuman ni Kuya at ng maramdamang mainit ay ibinuga saka nagwala na naman.

“Mahiya ka naman sa kapatid mo, Kervy! Nandito si Krysta!”

“Hmmm? My baby sister?”

Lumapit na ako sa kama at hinawakan si Kuya. Umalis sa tabi ni Kuya ang isa at ang iba ay tumayo sa tabi.

“Kuya…” mahigpit ko siyang niyakap ng hablutin niya ako at ikinulong sa nanghihina niyang mga bisig. Impit siyang umiyak.

“I love her… I love… her so much. But why she choose to—let me go?”

***❣️