1 HAFTA SONRA
Evet o günden sonra hiç eskisi gibi olamadım olamazdım da zaten hayat bana bu acıları niye yaşatıyor du anlamıyorum. Anlamadınız değil mi size daha iyi anlatıyım
1 HAFTA ÖNCE
Anne ve babam yerde hıçkıra hıçkıra ağlıyordu biz ne olduğunu anlamak için muhafızlardan birisine
“ne oluyor burada”
Diye sorduk
Muhafız hüzünlü gözlerle bize bakarak
“onu ...... götürdüler suikasta uğradık”
“o da kim? ve kardeşim roya nerede?”
İşte tam bu soruyu sorduğumda akıl edebildim neler olduğunu
“royayı neden korumadınız? nasıl izin verdiniz onu götürmelerine?”
Sinirli bir şekilde muhafızlara tek tek baktım, gözlerimde hüzün gözyaşları dökülecek oldu ama izin vermedim. Ben anne ve babamı kaybettiğimde bıraktım ağlamayı sonuçta onları geri getiremezdi bu gözyaşları, o kadar sinirliydim ki herşeyi yere fırlatmıstım muhafızlara
“hadi gidiyoruz ”
Dedim
“ama prensesim olmaz”
“ itiraz kabul etmiyorum”
Muhafızlar babam dan onay bekliyorlardı babam onaylamadığını göstermek için kafasını iki yana salladı
“boş boş ağlıyacakmısınız”
“ya gelirsiniz ya da ben kendim gideceğim ”
Aslında onaylamıyor olsada kabul etmişti o anın hırsıyla ne yaptığımı bilmediğim için ejderhanın üzerine yerlere kadar uzanan eteği olan elbisemle binmiştim yanıma kılıç bile almamıştım onların ecelini yumruklarımla getireceğim. Rytan ise beni kırmadan yanımda geliyordu muhafızlardan biri
“onların hangi krallıktan olduğunu bilmiyoruz nasıl bulucağız, bunun yanında bizim krallığımız dan bile olabilirler”
Diyen muhafıza daha da sinirlenmiştim ne olursa olsun royayı bulucağız yoksa kendimi bunun sorumlusu olarak tutarım sonuçta ben orda olsaydım onu almalarına asla izin vermezdim kendimi veririm ama onu yine de bırakmam onunda bunu bileceğini düşünüyorum
Roya
“beni bırakın”
“Ahmak maskeli herifler”
Dediğimde ters ters bana baktılar bilmedikleri bir şey vardı eğer ben kurtulursam onların ecelini getireceğimi bilmiyorlardı yüzlerindeki maske olmasa yüzlerini dümdüz ederdim
1 saat sonra
Karanlık bir yerdeydim ama hiç bir şey görünmüyor bu herifler beni nereye getirdi böyle
İçeri birisinin girdiğini fark ettiğimde onun geldiği yönün tam tersine giderek ondan kaçıyordum ama sonrasında içeriye bir kişi daha girdiğini farkederek yere doğru eğildim yerdeki dinamit gibi olan şeyi fark ettiğimde buz kesilmiştim adamlardan birisi bir anda kibrit kutusu çıkararak eline bir kibrit aldığını fark edince kendime gelmiştim ama çok hızlı davranmalıydım hızlıca kapıya yaklaştım adam kapıya doğru yaklaşmıstı kibrit yakıp karanlığın içine atmışta hızla çıkmaya çalısırken onu geriye doğru ittim ateşe doğru düşmüştü evet daha dinamitler patlamamıştı kapı açıldığinda kendimi dısarıya attım dısarda duran muhafız sayısını gördüğümde nutkum tutulmuştu hızla kafamı devreye sokup üzerlerine doğru yürüyordum ayağımdaki topuklu ayakkabıyı elime alarak topuğunu geriye çektim ve evet
topuklu ayakkabım aslında bir silah bu durumun karşısında tepkisiz kalan muhafızları değerlendirip hepsini yere sermiştim hızlıca kapıyı aramaya koyulmuştum kapıyı bulmuştum kapıya doğru yöneldiğimde boynumda hissettiğim nefesle donmuştum boynuma yaklaşıp “buradan kaçış yok ”
Dediğinde bunun beni korkutmak için yaptığını bildiğim aklımı kullanıp arkamı döndüm karşımda duran kişi tarafından büyülenmiştim ama yinede doğru bir hamle olduğunu düşündüğüm için onu oyalıyacağım
“senden kaçmak isteyen kim yakışıklı ”
Beni kaçırmış olmasaydı bu söylediğim gerçek olurdu çünkü gerçekten çok yakışıklıydı bir hamle yapıp onun hösüne doğru yanaştım bu durumu anlamlandıramayan adam bana afallamış bir şekilde bakarken bunu fırsata çevirip bacağına geçirdiğim tekmeyle yere düşmüştü
“noldu planın suyamı düştü yoksa”
Dediğimde sinirlenen adam
“gelin bu kız daha akıllanmamış”
Dediğinde içeri kılıçlarla giren muhafızları görünce ne olduğunu anladım
Ne olur gelin lütfen ailem yoksa kızınız burada bir grup muhafızın boks torbası olucak
İrethella
“daha hızlı” dedim muhafızlara muhafızların hızlanması ile birlikte belirli bir süre boyunca neredeyse her yeri her kralığı aradık ama hala bir iz yok şimdiden onu özlemeye başlamıştım
“neredesin be roya”
“ 𝔑𝔢 𝔰𝔢𝔫𝔦𝔫𝔩𝔢 𝔶𝔞𝔭𝔞𝔟𝔦𝔩𝔡𝔦𝔪 𝔫𝔢 𝔰𝔢𝔫𝔰𝔦𝔷. Ş𝔦𝔪𝔡𝔦 "ö𝔷𝔩𝔢𝔡𝔦𝔪" 𝔡𝔢𝔰𝔢𝔪 𝔰𝔢𝔫 𝔨𝔬ş𝔰𝔞𝔫 𝔶𝔦𝔫𝔢 𝔨𝔬𝔩𝔩𝔞𝔯ı𝔪𝔞. ”
