Club Series #3:TAMING HIS OBSESSION

05

Staring at the ceiling of this room while on the bed lying. Ilang oras lang ang kanyang tulog dahil sa sitwasyon niya. Wala rin siyang lakas para bumangon ngayon.

Her body's like an empty sock pag- itayo mo ay walang kabuhay-buhay. Ito ang nararamdaman niya ngayon. Kahit ganun pa man ay bumangon pa rin siya para maligo. Pumunta siya sa banyo to do her routines while her head occuppied by something. On how she escape her friend arms knowing that all of ways are not effective at all.

Gusto na niyang makaalis dito at magpakalayo-layo ulit. She knows her bestfriend April will be worried. Alam niya ngayon palang hinahanap na siya nito. Wala siyang dalang cellphone to contact her, naiwan niya sa pinagtratrabahuan niya. Talagang wala siyang magagawa.

The door is open. Bumungad sa kanya ang lalaki na may dalang pagkain. Inis niyang tiningnan ang binata. Ngunit tiningnan lang siya nito, walang reaction at walang emosyon. Lumapit siya rito na naiinis pa rin.

"Hanggang kailan mo ba ako ikukulong rito?. Hindi kaba napapagod?" lintaya niya sa binata.

Inilapag nito ang pagkain tsaka tumingin sa dalaga.

" Kumain kana." lamig nitong sabi. Binaliwala rin ang kanyang tanong.

"Anu ba Ezeir! Ganito kana ba ka despirado pati buhay ko aangkinin mo!?"

"OO! disperado na akong angkinin ka. You are mine Amanda mula noon hanggang ngayon. Hanggat hindi mo binibigay ang pagmamahal mo, Hindi ka makakalabas dito!."giit nitong pagkakasabi.

Napatulala  siya sa sinabi ng binata.

"B-baliw k-kana. Baliw kana!"

Hinapit palapit ang kanyang braso dahilan napadaing siya dahil sa sakit.

"Kaya wag kanang pumalag pa dahil kahit anong paki-usap mo ay wala rin kwenta. Tandaan mo 'yan!"

Iniwan siyang nakatulala, bakas sa kanyang mukha ang pagkadismaya at inis. She didn't know what mistakes she have done before para maranasan niya ang lahat ng ito. Sa katunayan, siya dapat ang galit sa binatang ito dahil sa nangyari sa nakaraan.

Umupo siya sa higaan habang pinupunasan ang mga luha sa pisngi. Hindi niya ma-atim ang sitwasyon niya ngayon. She want go home, gusto na niyang umuwi. Na miss niya rin ang kaibigan na siguradong nag aalala sa kanya ngayon. Pero how can she do that kung nakakulong siya sa kwartong ito. Kasalanan ito ni Ezeir.

Napadako ang tingin niya sa pagkain na kanina lang dala ng binata. Natakam siya dito dahil sobrang gutom na siya, but andoon parin ang kagustuhan niyang hindi kumain. Even how hungry is she, masgugustuhin pa niyang magutom na lang . Naiinis siya sa binata. Baka sakaling magka-sakit siya ay pakakawalan siya nito. Binaliwala na lang niya ang pagkain at humiga na lang. This could the routine she do right now. She was boredom too.

Nagising siya dahil sa may nagtapik-tapik sa kanyang pisngi. Her eyes was locked when she stared at him. Is still the eyes na nag-alala sa tuwing may sakit siya o hindi maganda ang araw niya. Kita niya sa mga mata ni Ezeir ang concern na ngayon na lamang niya nakita. Sa di mapaliwanag na dahilan, biglang may kumirot sa kanyang puso at bumilis sa pagtibok. Hindi niya mabasa kung ano ang tumatakbo sa isip ng binata. But she's happy to see his eyes still have concerns that makes her lips smile.

"Why are you smiling?" biglang tanong ng binata sa kanya nang napansin siya na naka-ngiti.

Nawala ang kanyang ngiti at tiningnan ang binata. " Wala"

"Tumayo kana diyan at kumain. You didn't eat anything so I know you're very hungry" His voice like full of worry.

In a sudden, her heart beat fast again. Tumingin sa kanya si Ezeir habang hinhinaty siyang bumangon. Tila iba ang templa ng ugali nito ngayon. Walang bakas na inis o galit sa mukha.

Napabangon siya sa higaan at umupo dito. Tiningnan niya ang pagkain na nasa lamesa. Hindi ito ang pagkain narito kanina. Akmang tatayo na sana siya para kunin ang pagkain nang pigilan siya ng binata.

"Don't move, ako na Ang kukuha ng pagkain mo" tsaka kinuha ang pagkain sa lamesa at ibibigay sa kanya.

Her mouth like into lack jaw, no words can out but trembling. This guy acting so weird that makes her doubt. Pagpapakitang tao kaya lang ito?.

Inabot niya ang pagkain sa binata tsaka sinimulan ang pagkain. She noticed her peripheral view, he staring at her that makes her uncomfortable. Tila nahiya sa paraang pagtitig ng binata. Hindi siya makapag fucos sa kanyang kinakain because of him. Bawat galaw ng pag-nguya niya ay minamasdan ng binata. Hindi na siya nakatiis , tumingin siya sa binata na tila Wala lang sa kanya ang pagtitig sa kanya.

"Gusto mo?" alok niya sa binata baka sakaling hindi pa ito kumakain.

Tila nabigla ang binata sa pag alok sa kanya at bumalik sa hisyo. " Uhm No, All of that is yours. Don't mind me. Just keep eating. Sorry."

She sighed and take a breath nang lumabas ang binata sa silid. Napailing na lamang siya saka sinimulan ulit ang pagkain.

Nang matapos siya, she took for a couple of minute to digest a food. Umupo siya uli sa higaan. Nagmumuni-muni.

As when spacing out, the door is open again. She look at him when he entered. Tumingin siya sa hawak ng binata. It's a paper bag na nakasulat ang pangalan na chanel. It was a brand of clothes that is expensive.

" I buy you clothes and nesicities." Tsaka ibinigay sa kanya.

As usual walang salita ang lumabas sa bibig niya. Bagkus inabot na lamang niya ang mga ito. She still at mad. Tama lang ang ginawa niya to not talk to him nor avoid him.

" I know you still mad at me Anda, but please give me a chance. I can truly love you then and now. Just one chance, Anda" tsaka lumabas ng silid dala ang pinagkainan niya.

Hindi niya alam kung anong gagawin niya sa mga narinig niya ngayon. It's like a thunderstorm napabigla-bigla lang. Hindi rin niya alam kung anong mararamdaman niya it feels like nothing but damn, when she heard that voice of him that full of sincerity it was strange of her.

Gusto niyang tanungin ang binata. Anu ba ang gusto nito sa kanya. Hindi na siya ang Amanda na kilala ng binata noon. Marami na ang nagbago sa kanya. Marumi na siyang babae that Ezeir couldn't deserve it. May mas maganda at desinte pa diyang babae na sa binata na babagay. Pero siya, malayo ang agwat sa isat-isa.

Tama lang na iwasan niya ang binata. Not talk to him. Alam niyang magsasawa rin ito. Ipakita dito na walang siyang pakialam sa binata. This mind set would help to her, baka sakali ring pakawalan siya ng binata pag iiwasan niya ito.

VetBert23