නෙත්මානෙම

3 පරිච්ඡේදය ☁️💛

' ආව්...'

ඊයේ රෑ කිව්වා වගේම සුපුරුදු පරිදි කොහොඹ ගහ යට හිටන් උන්න මගෙ ඔලුවට පාරක් වැදුනා.අත්දැකීමෙන් දන්නවා ඒ අවිනාශ් කියල. ඒ කාලේ ඉදන්ම එයා එහෙමයි.මන් උදේ පාන්දරම ලෑස්ති වෙලා මෙතනට වෙලා හැට පැයක් බලන් ඉන්න ඕන එයා එනකම්.ඉස්කෝලේ තියෙන්නෙ මහ ලොකු දුරක නෙමේ නිසා අපි දෙන්නා යන්නෙ පයින්.බස් එකේ යන වෙලාවලුත් නැතුවම නෙමේ.ඒත් උපරිම විනාඩි දහයක් වගේ ගමන නිසා ගොඩක් වෙලාවට පයින් තමා ඉතින්.

'මොකද මෝඩයො මෙච්චර වෙලා කරේ?බලනවා මන් ඇවිල්ලා විනාඩි පහලවක් විතර ඇති.කොහෙද කෙල්ලෙක්ට හපන්නෙ ලෑස්ති වෙන්න ගියාම.නැන්දගෙ තියෙන ඔක්කොම පර්ෆියුම් ටිකයි ක්‍රීම්ටිකයි උලන්න ගියාම පරක්කු වෙනවා කියලා මතක් වෙන්නෑනේ..."

බොරු නෝක්කාඩු මූනක් හදන් මන් කිව්වෙ අවිනාශ්ට රවන ගමන්...

'හරි හරි බන් ඉතින්..ඇයි කෙල්ලො විතරද ලස්සනට ඉන්නඕන? මොකෝ අපිත් ටිකක් ලස්සනට සුවදට හිටියම හෙන ගහනවැයි...'

ආයි පාරක් අතේ තිබ්බ පොතෙන් මගෙ ඔලුවට පාරක් ගහන ගමන් අවිනාශ් කිව්ව. ඇත්තට එක පොතක් විතරක් ඉස්කෝලේ අරන් ගියාම ඇද්ද අනේ මේ කොල්ලොන්ට..ඒකට අපිට! එක එක විශයට එක එක පාට පොත්,පාට පාට පෑන්,පෙන්සිල් කේස්,ඒවටම හරියන්න පොත් වලට කවර...කීයක් ජාතිද..

'මේ බන් බන් ගාන්න එපා හරී...මන්ආසනෑ මට බන් කියනවට..'

'ආ ඇයි බන් කිව්වා කියලා මොකද වෙන්නෙ? උඹ මගෙ නන්ගිනෙ...'

'මන් ඔයාගෙ නන්ගි නෙමෙනේ අවිනාශ්..'

'එහෙනම්...'

'මන් ඔයාගෙ නෑනා...'

'අපෝ...හරි හරි ඉතින් නෑදෑකටම නෑනා උනාට නෑනා කියලා කතා කරන්නයෑ..උඹ මගෙ නන්ගි..'

' අප්පෙ හරි හරි..යන්ද ලොකු මහත්තයා දැනවත්.පරක්කු වෙලා ඇවිල්ලා මෙතන තව කියවන්නත් එනවා...'

මායි ආවිනාශුයි හිමින් හිමින් අඩි තිය තිය වල්පල් කියව කියව ඉස්කෝලෙට යන්නගත්තා.අපි දෙන්නා යන්නෙ ඉස්කෝල දෙකකට නිසා මගදි එයාට හැරෙන්න වෙනවා.උදේ පාන්දරම නිසත් අතුරු පාරක් නිසත් ඉස්කෝලෙ යන ලමයි එක්කෙනෙක් දෙන්නෙක් ඇරෙන්න වෙන කවුරුත් පාරේ හිටියෙ නෑ...