Dred

6

De volgende morgen gaat er een krakende deur open. Marley schrikt zich rot was in een keer wakker. Voor haar stond Lena met een dienblad in haar handen vol met lekkers. Verbaasd keek ze haar dochter aan. Marley keek om zich heen. Om te zien waar ze was. Marley is oprecht verbaasd om te zien waar ze is. Dit kan niet waar zijn! Hoe ben ik hier terecht gekomen? Praat ze hardop tegen zichzelf. Verward kijkt Lena haar moeder aan. Ik neem aan dat je hierheen bent gelopen bent. Zeker met slaapwandelen. Gisteravond zat ik buiten, en moet in slaap gevallen zijn. Weet een ding zeker! Ik ben hier niet naar toe gelopen. Lena gaat op het randje van het bed zitten. En ze geeft de dampende mok met koffie aan haar moeder. Die ze dankbaar aannam. Samen genoten ze van het ontbijt. Na het ontbijt, gaat ze zich aankleden. Terwijl ze haar kleding pakt valt er een briefje tussen haar kleding vandaan.

Lieve Marley,

Heb genoten van je op afstand. Dat je lekker in de tuin zat.

Heeft mij goed gedaan, om jou zo te zien. Daarom heb ik me ook afzijdig

van je gehouden. De tijd verstreek, maar je leek niet van plan om naar binnen te gaan.

En ben ik stilletjes naar je toe gekomen. In de hoop dat je niet zou schrikken van mij. Vanwege mijn ware gedaante. Het moment dat ik naast naast je stond. Zag ik direct dat je sliep. Ik begon mij zorgen te maken. Kon je daar niet laten liggen. Met al mijn energie heb ik je naar je omgekleed en naar bed gebracht. Hoop in geen geval dat je boos bent. Wilde alleen voorkomen dat je ziek werd. Mijn lieve Marley. Daarna ben ik nog even bij je gebleven. Om te zien hoe lief je lag te slapen. Voor nu zal ik gaan. Spoedig zullen wij elkaar zien.

Lieve groeten,

Dred

Marley voelt de warmte naar haar wangen stijgen. Snel verstopt ze het briefje. Voorlopig hou ik het voor mijzelf. Met een grijns loopt ze de trap af. In de richting van haar dochter. Lena ziet de grijns van haar moeder. Maar ze besloot er niet naar te vragen. Als ze het wil delen komt ze vanzelf wel. Ben je er klaar voor? Haar moeder zei verder niks knikt alleen. Op naar de bouwmarkt. Ze moesten wel even zoeken. Ze hebben alle tijd van de wereld. Als eerst gaan ze de woonkamer aanpakken. Dat ze na een klusdag een rustpunt hebben. De slaapkamer zijn ons persoonlijke projecten. Waar we ons ook niet met elkaar bemoeien. Na de woonkamer de keuken. Daarna zien we wel verder. Eindelijk na vier keer fout te hebben gereden, zijn we aangekomen bij de bouwmarkt. We kijken onze ogen uit. De winkel is drie keer zo groot als wat we gewend waren. Al snel hebben we de smaak goed te pakken. Lena en ik hebben dezelfde smaak. De kleuren waar we voor hebben gekozen zijn meerdere grijs tinten die wordt afgewisseld met donkerrood. Van te voren hadden we al een lijstje gemaakt, zodat we niet chaotisch zouden worden in de winkel. Nadat we alles hebben afgerekend leggen we alles in de auto. En gaan we weer op huis aan. Omdat we nu weten hoe we moesten rijden waren we snel thuis. Wat voelt het goed om thuis te komen. Alle spullen staan nu binnen. De dames drinken nog wat en gaan dan aan de slag. Eerst alles ontruimen, en ze sorteren alles direct. De oude bewoners hadden enkele meubelstukken laten staan. Er waren een paar kasten die interessant zijn. Robuust in Barok Stijl, en ook nog eens met veel opbergruimte. Wat voor ons nooit teveel kan zijn. Een mooi restauratie klus. Maar niet voor nu. De komende tijd hebben we het druk genoeg in het huis. Langzaam zie de huiskamer zijn vorm gaat krijgen. Alleen de laatste puntjes nog, en dan we daar klaar mee. Vandaag alleen niet meer. We nemen voor nu wat tijd voor onszelf. Dat hebben we ook wel verdiend na al het harde werken. Ik durf gerust te zeggen dat het een plaatje is geworden. Lena is een paar dagen naar Leni in Amsterdam. Ze heeft wel gevraagd of ik mee wilde. Daar heb ik voor bedankt. Weet je het is niet erg om alleen te zijn. Mijn Art studio is klaar en ingericht. Weer iets wat ik van het lijstje kan afschrijven. Ook de is geplaatst, en alles is netjes afgewerkt. Het inrichten was eigenlijk nog het makkelijkst gedeelte. Ik realiseer me vandaag dat we al ruim vijf maanden bezig zijn met de verbouwing. Zelfs de tuin is al klaar, maar dat hebben wel laten doen. Ben bang dat het ander nog tien jaar gaat duren. Ik hoop dat Lena het naar haar zin heeft. Want de laatste keer dat ze elkaar zagen liep dat niet goed af. Voor een tweeling is dat niet makkelijk geweest. Ze zijn altijd zo close geweest. Sinds Leni een vriend heeft is er enorm veel veranderd tussen hen twee. Ik wil me daar niet in gaan mengen. Ik denk dat het goed is ze een paar dagen daarheen is. Zo heb ik ook mooi wat tijd voor mij. Dit weekend ga ik onze puppy ophalen. Alleen dat weet Lena nog niet. Het is een zwarte labrador die de naam gaat krijgen Yowi. Nog een paar weken gaan we ook officieel van start met ons bedrijf. Waar ik op dit moment nog het meest naar uitkijkt. Het heeft mij lang genoeg geduurd het niks doen. Vandaag is weer zo een dag. Ik bedenk me ineens dat ik pas een fiets heb gekocht. Maar nog niet een keer heb gefietst heb. Wat mij direct tot een plan brengt. Ik pak mijn rugtas met wat proviand, en vergeet vooral mijn camera niet. Een mooie manier om de omgeving te verkennen. Daar had ik me tot nu toe geen tijd voor gegund. Denk eens wat meer aan jezelf1 Ik weet dat je veel van je kinderen houd. Maar vergeet jezelf ook niet. Want je bent jezelf uit het oog aan het verliezen Marley.¨ hoor ik een stem zeggen. Ze weet direct wie het is. Ze reageert er verder niet op. Er verscheen een glimlach rond mijn mond. Ik weet dat je mij kunt horen. Dank je voor je opbeurende woorden. Beter gezegd voor alles. Een warme gloed ging door haar lichaam. Zo wist ze dat Dred in de buurt is. Ze sprong op haar fiets, er stond niet al te veel wind. En was het goed te doen. Op een rustig plek stopt ze even. Om even wat te eten en drinken. Nadat ze alles op heeft, stapt ze weer op de fiets. Ze was verbaasd on te zien hoe mooi het hier is. Onderweg neem ze ook veel foto's. Marley heeft niet opgelet hoeveel kilometer ze had gefietst. Dat vond ze ook niet belangrijk. Daar zou ze thuis wel naar kijken. Met pijn in haar kont stapt ze van haar fiets. En zet hem in de schuur. Als laatste kijkt ze op de kilometer teller. Twintig kilometer! Niet slecht voor een eerste keer. Bij thuiskomst stond er een onverwachte verrassing op haar te wachten. Of ze er blij mee zal zijn is nog maar de vraag. Uit de woonkamer hoort ze stemmen. Met onderbuik gevoel loopt ze naar de huiskamer. Zodra ze de deur open doet. Komt de stank met de blauwe walm haar tegemoet. En ze herkende direct ook de tweede persoon. "Rot op! Met die vieze stink sigaretten! Sinds wanneer rook jij!" schreeuwt ze naar Leni. Leni kijkt haar moeder schaapachtig aan. Ze kijkt Leni boos aan. En dan loopt ze met een snelle pas naar haar toe. Zonder er verder bij na re denken. Grijpt ze Leni bij haar arm, en werkt haar dochter naar buiten. Hier kun je roken! En Marley loopt weer naar binnen, en zet alles open. Waar is Lena? Die is naar de winkel! Snauwde ze naar haar moeder. Wat doe je hier alleen? In de verte hoor ik haar mompelen. Op het moment dat jij naar Amsterdam bent verhuisd. Is er niks meer van jou! Lena kwam heel vrolijk thuis. Totdat ze de woonkamer binnen komt. En de geur van de sigaretten ruikt. Leni! Wat heb ik nou gezegd! Is het nou zo moeilijk om je aan te passen? Ook Lena was zo uitzinnig geworden. Dat haar tweelingzus Leni was er beduusd van. Zus wat ben jij veranderd. Stop! Dit heeft geen zin. Hoe lang ben je van plan te blijven? Misschien een paar dagen tot een week, misschien wat langer! Dat denk ik niet! Je gaat morgen terug! Voor een volgende keer bel eerst. Er wordt eerst gepraat. Want jou accepteer ik niet meer. En Lena volgende keer eerst even overleggen. Zonder een woord draait ze zich om. En loopt Marley de tuin weer in. Kies jij tegenwoordig partij voor mam? Ik ben niet meer de Lena van toen. Ik laat niet meer over me heen lopen. Zeker niet door jou, die tijd is voorbij. "Je veroorzaakt het echt zelf. Ik vraag je een keer wat, en dat is zelfs nog re veel voor je... Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen. Maar wat ben ik blij, dat jij hier niet woont! Doe je zelf een lol. Ga een ticket boeken voor een vlucht voor morgen. En ga naar huis!"De tweeling kijken sprakeloos naar elkaar.