Dred

3

Lena woont nog steeds bij mij in huis. En voor hoelang dat nog is geen idee. Ze hebben ook geen contact meer sindsdien. Vanavond gaan ze elkaar weer zien. We kunnen niet meer doen dan afwachten. Lena heeft me al verteld, dat ze niet veel vertrouwen in heeft. Ze gaan naar een neutrale plek samen. Ik ga me er niet bemoeien, voordat ik het erger maak. Ik heb onlangs een hobbywinkel ontdekt. Waar ik zo naar toe ga. Na jaren niks te hebben gedaan, wil ik weer aan de slag. Voordat mijn partner overleed heb ik altijd geschilderd, en dat wil ik weer oppakken. Deze gedachten maken mij zo blij. Maar nu ga ik weg, en stap in de auto. Muziek aan op een gepaste volume. Het was een klein halfuurtje rijden. Ik vind het wel even fijn om alleen op pad te zijn. Ondertussen aangekomen hobbywinkel. Dit noem ik geen hobbywinkel meer. Ik stap binnen en keek mijn ogen uit. Ze hebben er zo te zien alles wat ik zoek. Voor de zekerheid pak mijn lijst er maar bij. Want ik had niks meer. Mijn man vond het geen beroep. Iets wat geen geld geld oplevert was geen werk. Zo naïef ik vroeger was, ben ik dat zeker niet meer. En heb nu voor mezelf gekozen. Ik zal het niet snel zeggen. Maar sinds Dred om in mijn leven is gekomen. Kan ik je vertellen, dat ik me als herboren voel. Maar ik deel het met niemand. Ook al weet dat Lena het ook ervaart. Ondanks dat blijf ik voorzichtig. Laat ik het zo stellen, dat ik een bijsmaak proef, Ik kan het goed onder woorden brengen. Wat mij niet anders rest om mij neutraal op te stellen bij Lena. Voor nu focus me het shoppen. Wat is dat heerlijk om hier rond te lopen. Geloof mij als ik zeg hier kan ik het uren vol houden. Dit is voor mij de plaats waar ik het liefst ben. Gelukkig hoef ik niet op de centen te letten. En ben me ook niet van plan om me in te houden. Kan je wel vertellen dat ik blij ben hiermee, Op mijn gemak loop ik door de winkel, en pak alles wat nodig heb. Daarna loop ik op mijn gemak naar de kassa om alles af te rekenen. Met een glimlach verliet ik de winkel, en loop naar de auto. Nu ze alles in de auto heeft kon ze bijna naar huis. Ze stapt in haar auto om op weg te gaan naar de Mediamarkt. Een digitale camera zou het plaatje compleet maken. Al snel had ze haar andere favoriete gevonden. Na een halfuurtje was ze klaar, en kon ze op weg naar huis.

Thuis aangekomen zet ze haar spullen in haar werkkamer neer. Waar ze daarna de kamer weer op slot deed. En de trap af loopt naar beneden. Ik was toch wel nieuwsgierig hoe het was gegaan. Als ze er iets over kwijt wilt. "Hé Lena!" Begroet ik mijn dochter. Maar ze zei niks terug. Het enige wat ik hoorde was een deur dichtslaan. Dat belooft niet veel goeds. Maar weet precies het juiste medicijn hiervoor. Een lekkere warme kop cacao, of me dochter het kon ruiken. Zachtjes hoor ik Lena al de trap afkomen. Dat is bijna een vaste geworden. Eigenlijk als er iets aan gaande was. Ondertussen spraken we er dan over, zo konden wij dan stoom afblazen. En dat werkt prima voor ons. Ik zag dat Lena het zich al gemakkelijk heeft gemaakt op de bank. De warme bekers met cacao zijn klaar. Ik til de bekers op, en loop naar de woonkamer. En maak het me ook comfortabel op de bank. "En hoe ging het vanavond?" vraag ik aan Lena. "Het is aan jou of je het me wilt vertellen. Maar het kan soms kan het helpen om je hart te luchten." vertel ik Lena. Ze antwoorden verder niet. Maar glimlachten alleen maar. Ik trok warme deken over ons heen. Lena zat me een beweging strak tegen me aan. En zo zitten we nog samen een tijdje. "Het gesprek als je het zo kunt noemen. Het was in woord waardeloos, meer kan ik er niet van maken. Ze was alleen maar aan het schreeuwen. En wijzen met het vingertje. Alles was maar een verzinsel. Ook zou ik me niet zo moeten inlaten met jou! Op dat moment werd ik steeds bozer." vertelde ze tussen het snikken door. Ik wilde wat zeggen, maar ze legt haar wijsvinger op mijn mond. En ik slikte alle woorden weer in. "Ik kreeg de kans niet eens om wat te zeggen. Het enige wat Leni deed was schreeuwen. Geloof me, ik kreeg er geen speld tussen. Oh en ja ze had nog een klein verzoek. Of ik van de week mijn spullen wil ophalen. Want Leni heeft een vriend en wil gaan samenwonen!" Marley trok haar dochter in haar armen. Zonder verder een woord te zeggen. Precies wat ze nodig had. "Lena het huis is van jullie samen. Ze kan je er niet zo uitzetten. In dat geval zal ze je uit moeten kopen." Samen zwegen ze verder onder het genot van beker cacao. "Voor nu laten we het rusten. Laten we van de week je spullen hierheen halen, en dan zien we wel verder. Wat mij betreft neem je de hele zolder, Daar doe ik toch niks meer mee.!" zei haar moeder met een glimlach. "En blijf zolang als je wilt Lena?" haar dochter knikte dankbaar. "Wat denk je van onze lieveling serie? Als ik me niet vergist was dat Lost?" En zei verder niks meer. Lena neemt de afstandbediening in haar handen en zet hem aan. Samen lagen ze nu lekker onderuit en genieten verder van hen avond. Rond middernacht lopen ze samen tegelijk naar boven. "Mam mag ik vanavond bij jou slapen?" vraag ik mijn moeder, met een bepaalde blik op mijn gezicht. Op zo een manier dat ik weet dat ze niet kan weigeren. Op dat moment schoten we allebei in lach. Ik open mijn deur met een uitnodiging. Die ze met beide handen aannam. Al snel waren we klaar om naar bed te gaan. Sloot onze ogen en waren al snel vertrokken naar dromenland.