Η Νταϊάνα , ένα 16 χρόνο κορίτσι όπου η ζωή της ήταν μέσα στην χαρά ... Όμως θα αλλάξει μέσα σε μια ημέρα. Τι θα γίνει όταν θα πρέπει να αποχωριστεί το πιο αγαπημένο της πρόσωπο ? Θα τα καταφέρει ? ...
Εγώ - Μικρή μου , ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα αλλα ...ήθελα να σε ρωτήσω αν ...θα ήθελες αν ...
Νταϊάνα - Αν ?...
Εγω - Αν ... σπουδασουμε μαζί , στο ίδιο πανεπιστήμιο . Ξέρω είναι λίγο ξαφνικό αλλά ...
Νταϊάνα - Ναι ! Φυσικά ναι !
Εγω - Αλήθεια ?! Οπότε θα ήμαστε πάλι μαζί σε ένα χρόνο και έτσι δεν θα ξαναφύγω ποτέ . Θα είσαι πάντα δίπλα μου !
Νταϊάνα - Ναι ! Υπόσχεση ?
Εγώ - Υπόσχεση μικρή μου...
Νταϊάνα - Πότε θα σταματήσεις να με λες μικρή ?
Εγω - Ποτέ ...
Skip περίπου 1 χρόνο ...:
Νταϊάνας pov:
Με τον Αντώνη έχουμε να μιλήσουμε πολύ καιρό . Στο τηλέφωνο και στα μηνύματα μου δεν απαντάει . Αν όμως απαντήσει θα είναι μια ξερή απάντηση όπως πχ. ναι , οχι , οκ . Δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλαξε , αρχίζω να φοβάμαι πως κάτι έκανα και τον πείραξε . Μα τι λέω ... Αφού έχουμε να μιλήσουμε σχεδόν ενα χρόνο . Απο τοτε μπήκε στο πανεπιστήμιο . Τι να πω ... Σε δυο μήνες θα πάω και εγώ στο πανεπιστήμιο, όπως υποσχεθήκαμε .
( Ημέρα που πάω στο πανεπιστήμιο )
Μα καλά που είναι ? Μου είπε πως θα έρθει να με δει . Αρχίζω και περπατάω στην αυλή του πανεπιστημίου , όπου είναι υπέροχη ...Έχει παντού δεντρα και είναι πολύ ήσυχα .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Κάποια στιγμή εκεί που χάζευα την αυλή , ακούω κάποιον να με φωνάζει από πίσω με το όνομα μου . Έτσι γυρνάω και βλέπω τον Αντώνη με αλλος δυο στην ηλικία του . Μάλλον είναι οι φίλοι του .
Εγώ - Αντώνη ! ... Τι κάνεις ?
Αντώνης - Καλά εσύ ?
Τι έχει ? Αυτός δεν είναι ο Αντώνης μου ... Κάτι πάει στραβά , επίσης δεν με είπε μικρή . Περίεργο ...
Εγω - Καλά ... Οι φίλοι σου ?
Αντώνης - Ναι ...
Εγω - Α... Γεια σας , εγώ είμαι η ...
Φίλος 1 - Η Νταϊάνα το ξέρουμε ... Έχουμε ακούσει πολλά για εσένα . Μάρκος χάρηκα .
Εγώ - Παρόμοιος μονο που εγω δεν μπορώ να πω το ίδιο ...
Φίλος 2 - Γιάννης χάρηκα ... Μην στεναχωριέσαι είναι λίγο κάπως αυτές τις μέρες . Πίεση μαθημάτων τα κλασικά
Εγω - Ναι καταλαβαίνω ...
Αντώνης - Παιδιά δεν φεύγατε ?
Μάρκος - Ναι , χάρηκα και πάλι Νταϊάνα ελπίζω να τα ξαναπούμε και εσύ ήρεμα ...
Λέει στον Αντώνη και του χτυπάει τον ώμο . Αφού έχουν φυγει , δεν μιλούσαμε . Ο Αντώνης κοιτούσε κάτω και εγώ αυτόν . Ήταν πολύ σοβαρός . Καποια στιγμή την ησυχία την σπάει ο Αντώνης μεταξύ μας .
Αντώνης - Εμ... Τέλος πάντων , εγω να πηγαίνω έτσι και αλλιώς ήρθα μόνο για να δω αν είσαι καλά . Τα λέμε ...
Τοτε έκανε αναστροφή και πηγε να φύγει αλλα τον φώναξα και σταμάτησε .
Αντώνης - Δεν συμβαίνει κατι ... Νταϊάνα χρειάζεσαι κάτι αλλο γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο ...
Εγώ - Γιατί με λες με τον όνομα μου ?
Αντώνης - Και πως θες να σε λέω , αφου ετσι σε λένε...
Εγώ - Συνήθως με λες μικρή ...
Αντώνης - Έχεις μπει στο πανεπιστήμιο και θέλεις να σε λέω μικρή ? Δεν είσαι λίγο μεγάλη ?
Εγω - Εσυ το λες αυτο ? Μου φαίνεται πως μιλάω σε άλλο άνθρωπο .
Αντώνης - Αχ Νταϊάνα αλήθεια πραγματικά καλά έκανα και είχα φύγει τότε . Είχα ησυχάσει !
Αφηγητής pov :
Η Νταϊάνα είχε μείνει άφωνη , τα δάκρυα της απειλούσαν εμφανιστούν στο πρόσωπο της . Δεν ήξερε τι να πει .
Ο Αντώνης απο την άλλη , κατάλαβε πως έκανε μεγάλη βλακια που της μίλησε ετσι ...
Αντώνης - Μικρή μου ...
Τότε η Νταϊάνα απομακρύνθηκε απο τον Αντώνη .
Νταϊάνα - Με συγχωρείτε κυριε αλλα εγω δεν σας ξέρω . Μάλλον κάνατε λάθος . Εγώ δεν αναγνωρίζω αυτόν τον άνθρωπο που έχω μπροστά μου .
Αντώνης - Όχι , ψυχή μου δεν ...
Νταϊάνα- Αντιο σας , κυριε ... Ας μην σας τρωω τον χρόνο . Μείνετε στην ησυχία σας .
Η Νταϊάνα τότε άρχισε να τρέχει , πηγαίνοντας πίσω στο δωμάτιο στο οποίο μείνει . ( στο δωματιο του πανεπιστημίου , όπου βρίσκονται και αλλα δυο άτομα )
Αντώνης - Νταϊάνα ! Μην φεύγεις δεν το εννοούσα ! Νταϊάνα !
Τότε ο Αντώνης άρχισε να κλωτσάει ότι βρει μπροστά του , να φωνάζει και από τα νεύρα του , άρχισε να δακρύζει
Αντώνης - Πως τα κατάφερα έτσι ! Νταϊάνα ! Μικρή μου ! ...
