You are my life

Surprise !!!

Skip 10 μήνες :

Νταϊάνα pov :

Επιτέλους τελευταία μέρα . Δίνω σήμερα και τελος ! Επιτέλους καλοκαίρι ! Πάντως σήμερα είναι πολύ περίεργα τα παιδιά , σαν κάτι να μου κρύβουν , αλλα δεν μπορώ να καταλάβω τι ? Anyway  ...

Πάω γιατί με περιμένουν .

Λια - Άντε ρε Νταϊάνα και σε περιμένουμε μια ώρα !

Εγω- Καλά ντε λιγα λεπτα αργήσα . Πάμε ?

Λια - Ναι

( Μετά το σχολείο )

Λια - Πάμε σπίτι μου να κάτσουμε ?

Εγω - Μπα ...Λέω να πάω για καμιά βόλτα

Ολοι μαζί , έκτος την Νταϊάνα - ΟΧΙ !!!

Εγω - Γιατί ?

Λια - Γιατί ...Γιατί ... Γιατί θέλω να κάτσουμε στο σπίτι . Έλα κανε μου τη χάρη , σε παρακαλώ ...

Εγω - Τέλος πάντων καλα . Άντε πάμε , μα καλα τι έχετε πάθει σήμερα ολοι σας ?

Αρχίσαμε να περπατάμε μέχρι το σπίτι της Λιας , όμως συνέχεια κατι ψυθηριζαν μεταξύ τους . Καποια στιγμή φτασαμε στο σπίτι της και μπήκαμε μέσα .

Εγω - Λοιπον τι κάνουμε τώρα ?

Λια - Τι λέτε να δούμε καμία ταινία ?

Εγω - Μέσα , όμως ποια ?

Λια - Έχω μια ιδέα . Τι λέτε για το " περνώ το καπελάκι μου και φεύγω" ?

Εγω - Τι ?... Μα καλά πως το θυμηθήκατε αυτο τωρα ?

Λια - Ε σιγά μωρέ , μια συνηθισμένη ταινία είναι ...

Εγώ - Καλά αντε βαλτή ...

( Μετά από λίγη ώρα )
Ντριν ...Ντριν

Εγώ - Περιμένουμε κάποιον ?

Λια - Οχι ... Θανάση δεν πας να ανοίξεις ?

Θανάσης - Γιατί εγώ ? ...

Λια - Θανάση !

Θανάσης - Α ! Καλά πάω ...

Θανάσης pov :

Μα καλά γιατί πρέπει παντα εγώ ?
Ντριν ...Ντριν ...

Εγώ - Τώρα ...τώρα ...Οχου ...Ποιος ... Αντώνη !?

Αντώνης - Σσσσς ... Θα σε ακούσουν ! Μέσα είναι ?

Εγω - Ναι ... αντε πάνε

Αντώνης pov :

Ανεβαίνω πάνω , πίσω από τον Θανάση . Μόλις μπήκαμε , όλοι μας κοιτούσαν αλλα όχι η Νταϊάνα . Μας είχε πλάτη , δεν με είδε .Η μικρη μου ... Ποσο μου έλειψε ! Θέλω να την πάρω αγκαλιά και να μην την αφήσω ποτέ ξανά .