Doktor // bxb

28

"Bu hale vampir bir bebeğe hamile diye mi geldi?"

"Evet. Bebek annesinden besleniyor."

Nevra bu sefer şaşırmak yerine korkmuş gözüküyordu.

"Hadi yukarıya çıkalım."

Beni kafasını sallayarak onayladı ve beraber doğumhanenin olduğu kata çıktık. 

Biz yukarıya çıktığımızda Rüzgar doğumhaneden her şeyi hazırlamıştı. Kadının çığlıkları doğumhaneyi doldururken Nevra'da doğuma hazırlanmıştı. 

"Bebek doğar doğmaz kadına kan takacağız. Kaybettiği kanı hemen alması için."

"Tamam hocam."

Doğum için ben Nevra'ya yardım ederken Rüzgar'da kadının yanında duruyor ona destek oluyordu. 

Bebeğin doğmak üzereydi. Kadın kuvvetli bir çığlık attıktan sonra önce Rüzgar'a sonra da bana bakarak "Kızım, size emanet." dedi. Bebek doğduktan hemen sonra kadın gözlerini kapatmıştı. EKG cihazındaki ses odayı yankılanmaya başlamıştı. Nevra ağlayan bebeği sarıp kadından uzaklaştı.

"Şimdi ne olacak?"

..

Bebeği hemşireler yeni doğan ünitesine getirmişti. Bizde Rüzgar'la camın arkasından bebeğe bakıyorduk.

"Artık türünün tek örneği değilsin. "

"Evet. Sana hava atabileceğim bir şey kalmadı. Çünkü minik bir kız rolümü çaldı."

Gözlerini devirdi. Dudakları yukarıya doğru kıvrılsa da hemen toparladı kendini.

"Acaba onun gücü ne olacak? "

"Bilmem. Uzunca bir sürede öğrenemeyeceğiz. "

Rüzgar cama dokunup bebeği uzaktan sevmeye çalıştı. Bu haline gülümseyerek "İçeriye girelim mi?" diye sordum.

"Olur."

Sol tarafımızdaki kapıya kartımı okuttum. Kapı açılınca içeriye girdik. Rüzgar hemen bebeğin yanına gitti. Boş isimliğinde parmaklarını gezdirdi. 

"Bir isim koymalıyız."

Rüzgar çoktan bulmuş gibi hemen bana döndü.

"Parla olsun mu? Baksana gözleri nasıl parlıyor. Kendisi gibi bir ismi olur."

"Olsun."

Hemşirelerin masasından kalem aldım. Eğilerek pembe isimliğe 'Parla' yazdım. İşaret parmağımla Parla'nın usulca saçlarını okşadım.

"Ne olacak şimdi? Sosyal hizmetlere verecek miyiz ?"

"Verirsek insan gibi beslenmekten ölebilir. "

"Ama bizden alırlar."

Doğrulup Rüzgar'a döndüm. 

"Evlat edineceğimizi söyleyebiliriz."

"Bize verirler mi?"

"Vermeleri için ne gerekiyorsa yaparız. Sen, yapar mısın? Hâlâ bana kızgınsın ya."

"Seninle aramda geçenlerde Parla'nın bir suçu yok nasılsa."

Tam bir şey söylemek üzereydim ki camdan gelen tıklatma sesiyle cama döndüm. Babam camın arkasından eli ile bizi çağırıyordu.

"Babam gelmiş. Gelmek ister misin yoksa Parla ile mi kalacaksın?"

"Sen şimdi yarım yamalak anlarsın Korkut amcayı. O yüzden geliyorum."

Rüzgar odadan benden önce çıkarken haline gülümsedim. Gözüme o kadar tatlı geliyordu ki kızgın olmasa yanaklarını sıkardım doyana kadar.

Rüzgar'ın ardından odadan çıkıp babamın yanına gittim.

"Bir melezimiz daha olmuş."

"Evet. Hakkında hiçbir şey bilmediğimiz bir melezimiz hem de."

"Ne yapmayı planlıyorsunuz?"

Rüzgar'la birbirimize bakıp sonra babama döndük.

"Evlat edinmeyi."

"İkiniz beraber? En son bıraktığımda Rüzgar senden nefret ediyordu."

Ben gözlerimi devirirken Rüzgar cevap verdi babama.

"Hâlâ nefret ediyorum. Ama annesi Parla'yı ikimize emanet etti. Maalesef ki."

"Annesi sadece sana emanet etmiş olsa Parla'ya tek başına nasıl bakacaktın acaba?"

"Bakardım."

Rüzgar kaşlarını çatarak bana bakmaya başladı. Babamın kahkahası saçma atışmamızı bozmuştu.

"Parla için iki yetişkin gibi davranır mısınız? Yoksa ikinize de bırakmayacağım."

"Biz bakacağız baba."

"O zaman bilmeniz gerekenlerden bahsedeceğim. Öncellikle hızlı büyümemesi için sütü açık pembe olacak şekilde kan damlatın. Normalde ilk doğduklarında ailede vampirin kanını içerler ama bizim durumuzda bu mümkün değil. Bu yüzden Pars kendi kanını karıştıracak kana. Sonraki kanlarda vampir ya da insan fark etmez."

"Başka bir şey var mı?"

"Gerisini büyüdükçe, güçleri ortaya çıktıkça öğreneceksiniz. Ailesinin gücünü de bilmiyor, kendi melez gücünü de. O yüzden kesin bir şey söyleyemem."

Kafamı sallayıp bakışlarımı Parla'ya çevirdim. Hayat onu daha başındayken vurmuştu. Ama şanslıydı. Bize, daha doğrusu Rüzgar'a rastladığı için birazda olsa şanslıydı. 

Rüzgar yanıma gelip Parla'ya bakmaya başladı.

"Sakin seni affettiğimi düşünme."

"Beni bu kadar kolay affetmeyeceğini bildiğim için düşünmüyorum."

"İyi en azından biraz akıllısın."

Gülümsememek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Sosyal hizmetlerle görüşelim."

"Tamam."

Bir süre daha camekanın arkasından Parla'yı izledik. Bugün üçümüz içinde yeni bir hayatın başlangıcıydı. Belki Parla sayesinde Rüzgar beni daha kolay affederdi.

Yeni karakter kilidi 🔓 açıldıı👨‍🍼👶🏻

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere minik kaplumbağalarım 🤍🐢