Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
Günün ikinci bölümüdürr atlamadığınıza emin olunuzz 🫶🏻
Artık bizim için rutin haline gelmiş şeyi yapıyorduk. Benim evimdeki koltukta oturup bir şeyler içerek konuşuyorduk. Tek fark bu sefer daha ciddi şeyleri konuşuyorduk. Onun ailesini, intihar girişimini ve benim ailemi. İkimizde aile konusunda pek şanslı değildik.
Elindeki içki dolu bardağı avuçlarının arasında sıktı konuşmaya başlamadan önce.
"Üç kardeşiz biz. Bir ablam, bir abim var. Ablam ben daha ortaokuldayken o evden kaçmanın bir yolunu buldu. Arada konuşuyoruz. Evlenmiş. "
Bunu söylerken burukça gülümsemişti.
"Abim.. Onun evden kurtulmak gibi bir isteği yoktu. Çünkü tam annem ve babamın istediği türden bir evlattı. Liseden sonra hatta lisedeyken işe girdi. Eve para getiriyor olması onu altın çocuk yapmıştı. "
Derin bir nefes aldıktan sonra içkisinden bir yudum aldı.
"Ben plansız doğmuşum. Zaten ablamla ve abimle aramda çok fazla yaş farkı var. Sanki plansız doğmayı ben istemişim gibi annemde babamda benimle pek ilgilenmezlerdi. Babamın evde dövmediği tek bir kişi bile yok. Bazen çok içince abime bile vurduğu oluyordu. Ablama da anneme de çok vururdu. Ama çoğu zaman hıncını benden alırdı. Sırtımda yara izi olmadığı bir günü hatırlamıyorum. "
Elimi yumruk yapıp sıktım. Babası olacak o adam elimdeyken onu bir güzel dövecektim. Keşke elimden almalarına izin vermeseydim.
"O yüzden o gün hasta bana vuracakken kitlendim. Önceden bir günüm dayaksız geçmezdi. Ağlayamazdım. Çünkü ağlarsam daha fazla yapıyordu. Üniversite sınavına girmeden önceki sene şans eseri İzmir'de bir yatılı okuldan kabul aldım. İzin vermediler tabi ki. Babam.. evlendirmek istedi beni."
"Ne?!"
"Zengin bir ailenin tek kızıydı evlendirmek istediği kişi. Bir nevi satmış gibi olacaktı. Her şey onun kârınaydı."
"Şerefsiz piç. "
Verdiğim tepkiyle gülümseyip devam etti anlatmaya.
"Okul başlayana kadar gizlice bir işe girdim. Para biriktirdim. Sonrada kimseye haber vermeden gittim. Biliyor musun, hiç aramadılar beni. Kayıp ihbarı bile vermediler. Çocukluk işte. Belki ararlar diye düşünmüştüm."
İç çekti. Tekrar anlatmaya başlamadan önce durdu biraz.
"Üniversiteyi de İzmir'de okudum. Hem çalıştım hem okudum. İlk birkaç sene çalışabildim ama sonradan derslerden vaktim kalmıyordu. Bir dernek burs verdi bana. Hem oradan hem de devletin bursuyla okudum. Sonra buradaki hastanenin asistan doktor aradığını görünce geri döndüm. Uzun süre izimi saklayabildim. Kazadan önce buldular beni. Abim ve babam. Annem birkaç yıl önce vefat etmiş. Bunun için bile aramadılar beni. Ama paraya ihtiyaçları olunca aramışlar. Doktor olduğumu duyunca üstüne.."
