მახინჯი სიყვარული...♡

😭

მას არასდროს ენახა ასეთი ჯანგუკი ხოლო ჯანგუკს კი ასეთი ნიკი არასდროს ენახა... ეს საშინელება იყო.

***

ყველაფერი აირია, თითქოს არაფერია თავის ადგილას. გინდა ბედნიერება? მაშ მიდი და იბრძლე მისთვის, ოღონდ სიცოცხლის ფასად....

მისთვის ყველაფერი რთულადა უნდა გაიქცეს, ყველასგან და ყველაფრისგან შორს, მაგრამ მას შეუძლია პლანეტიდან გასვლა?
კარგი რა ეს შეუძლებელია...

არ უნდა მოსმენა იმ თეთრხალათიანი ქალის, იცის რომ ან კარგს ეტყვის ან ცუდს, ბავშვობიდანვე ასეა ვერ იტანს ექიმებს ისინი საშინელი ადამიანები არიან! არასდროს ამბობენ კარგს!( ნუ ეხლა ეს ზოგის აზრია და მე რათქმაუნდა ვეთანხმები, რადგან ცოტა მაშინებენ)

ელოდება საათია კიდევ მეტიც მაგრამ არაფერი ისმის, ცოტა აკლია და გაგიჟდება...

მის თვალებზე ცრემლი არ ჩერდება ღაპა-ღუპით მოსდის...

***

ჯანგუკი წლის მოსატანად იყო წასული და როცა უკან ბრუნდებოდა თვალი მოკრა, ნაცნობ სილუეტს, რომელიც მარტო არ იყო მასთან ერთად ორი პატარა ბავშვი იყო მესამე კი მუცელში...
ის საერთოდ არ იყო შეცვლილი პირიქით უფრო გალამაზებულიყო...

ჯანგუკი თითქოს ერთ ადგილას გაქვავდა, ვერ მოძრაობდა რამოდენიმე წამი მას აკვირდებოდა და ახლაღა ხვდებოდა თუ როგორ მანატრებია იგი, თითქოს ისევ იგრძნო ის ბავშვობის ლტოლვა, მაგრამ ისეთი არა როგორიც მაშინ იყო...

პარალიზებული იდგა და მას უყურებდა თვალებსაც კი არ ახალხამებდა, ეშინოდა რომ გამქრალიყო, მაგრამ ვაი თუ ის ნამდვილი იყო...

მის სახეზე აშკარად ჩანდა შიში და ნერვიულობა თითქოს ვიღაცას ეძებდა, როგორც პირველ დღეს სკოლაში...
მაგრამ ჯანგუკმა ვერც მაშინ ამოხსნა ვის ეძებდა და ვერც ახლა...