İZAE

22

Okunan ancak beğenildiğini dair hiçbir emaresi olmayan kurgumu, bir süredir boş vermiştim zihnimde. Bu bölümü beni yeniden yazmam için harekete geçiren cano4657 'ye ithaf ediyorum. Teşekkürler güzel insan.

Oy vermenin ve yorum yapmanın ne kadar önemli olduğunu yazmaya başladıktan sonra anlayan benim gibi rütbeli bir okur ancak acemi bir yazara öğrettiğin için teşekkür ederim güzel insan, hayalet okuyucu.

Kurgular okuyucuların oy ve yorumlarından besleniyormuş. Belki yardım etmek istersin. ☺️☺️

Zaman tüm mutlulukların ve hüzünlerin hem katili hem kollayıcısıdır. Mutlulukların üzerini bembeyaz tüllerle örtüp, saklar zihnin en derinlerinde. Hatırlanmak istendiğinde tüm ihtişamı ve göz dolduruculuğuyla tebessüm olur, akar dudaklardan. Hüzünlerin katili olan zaman, insanın acılarını dindiren hatta unutturan kılıcıyla kör kuyuların efendisidir. Öyle güzel saklar, öyle derine gömer ki göz yaşlarını hiç yaşanmamış oluverirler.

Durduğun yere göre değişir. Zaman bazen katil bazen koruyandır.

3 yıl sonra

Sade, gösterişsiz, kalın askılı, mor elbisesinin kloş eteklerini elleriyle düzeltip aynada son kez iyice süzdü vücudunu. Yüzündeki sade makyajı, saçlarının doğal kıvırcıklığı ve bakışlarındaki ışıltı geçen zamanla bir olup acılarının üstünü örtmüştü. Geçen üç yılda yaptığı değişik konsept ve tarzdaki sergileriyle genç yaşına rağmen sana dünyasında önemli bir yer edinmişti. Bugün emek emek edindiği o yeri tescillemeye gidiyordu. Mezuniyet törenine.

Herkes kahvaltıda Zeynep ve Mehmet'in evinde erkenden buluşmuştu. Hepsi haftalar öncesinden bugünü boşaltmış, günün tüm işlerini ya önceden halletmiş ya da ertelemişti. Bugün günlerden Zeynep'di. İçinde patlayan havai fişeklere inat ağır adımlarla indi merdivenleri genç kadın. Öz babasından daha çok sevdiği ve saygı duyduğu Tekin Bey bir adım öne atarak kollarını açtı küçük kızına. Geçen yıllar aralarındaki bağı ve sevgiyi kuvvetlendirmiş, çoğu zaman hatta neredeyse her zaman gelinleri oğullarının önüne geçmişti.

Zeynep kendisine açılan kucağa acele adımlarla ulaştı. Tıpkı kayınpederi gibi sıkıca sardı kendisini saran kolları. Tekin Bey bir süre sarıldıktan sonra geri çekilip gelininin alnını öptü. "Şimdiden tebrik ederim güzel kızım," derken içinde büyüttüğü gurur gözlerinden akıyordu. Sırayla herkese sarılıp, ön tebrikleri kabul eden genç kadın kocasıyla sarmaş dolaş çıktı evden.

Tören alanına vardıklarında artık heyecanını gizleyemiyordu. Bölüm birincisi olarak sahneye davet edildiğinde hızlı adımları heyecanının kurbanı olmak üzereydi. Sahneye ulaştığında, önündeki kürsüde bulunan mikrofona doğru eğildi. Konuşmasını defalarca prova etmişti. Tüm sergilerinde kalabalık davetlilerin önünde konuşma yapmıştı ama bu çok farklıydı. Tecrübesine ve provalarına rağmen iki kelimeyi bir araya getirecek gücü kendisinde bulamıyordu.

Gözlerini kapatıp bir süre derin nefesler alıp verdi. Sonunda sesini ve konuşma gücünü bulduğunda, "hepiniz hoş geldiniz," diyerek konuşmaya başladı. Kalabalıktan gelen alkış sesleri dindiğinde bir nefes daha aldı. "Hayallerimi yaşarken elimi hiç bırakmayan eşime, sırtımı sıvazlamaktan bir saniye dahi yorulmayan aileme ve bana kattıkları eşsiz bilgi ve tecrübeler için hocalarıma teşekkür ederim." Töreni izleyen davetlilerden ve kendisiyle beraber mezun olan bölüm arkadaşlarından gelen alkış ve ıslıklar bir süre alanı esir aldı yeniden. Zeynep, boğazını temizleyip yeniden mikrofona eğildiğinde ortam yeniden sessizleşmişti. "Korkularımı yenmek, sıkıntılarımdan kurtulmak ve kendi dünyamı yaratmak için attığım küçük bir adımın, beni buraya getireceğini hayal etmiştim ancak böylesine gerçek olacağını düşünmemiştim. Kalemimin kağıtta bıraktığı her iz, fırçamın tuvalimi aydınlattığı her darbe herkese umut olsun. Hayal etmekten vazgeçmeyen, hayallerini yaşamak için adım atmaktan korkmayan cesur insanlardan olabildiğim için çok mutluyum. Umarım benim gibi birçok genç, hangi alanda olursa olsun hayallerini yaşama fırsatına erişir ve çok mutlu olur." Dudaklarını yalayıp son sözlerini söyledi. "Yeniden hepiniz hoş geldiniz, burada olduğunuz için teşekkür ederim."