Sa malalim na gubat na puno ng santan na namumukadkad, naglalakad si Tobias, ang kanyang puso ay nag-aalala. Ilang araw na rin mula nang sila ay magtagpo ni Diana, ang kanyang kabiyak.
Sa kanyang paglalakd, isang piring ng papel na nakasalansan sa ilalim ng isang matandang puno ng santan ang umagaw ng kanyang pansin.
Nang lapitan ni Tobias ang piring, nakita niya ang mga sulat na nakasulat sa mabulaklak na papel. Ang kanyang mga mata ay nagluksa habang binabasa ang mga salita ng babaeng minamahal.
Ang mga sulat ay humagis sa kanyang puso at pinunit ang bawat bahagi ng kanyang damdamin. Naramdaman niya ang hirap at pagdurusa na dinanas ng babaeng minamahal. Sa bawat titik ng bawat liham, ang kanyang pag-ibig sa kanya ay lalong tumitibay.
Hindi na niya napigil ang kanyang luha habang humahagulgol sa ilalim ng puno ng santan. Ang mga bulaklak ay tila kumukurot sa kanyang puso, taglay ang lungkot at pighati ng isang trahedyang hindi na kayang baguhin.
Sa ilalim ng puno ng santan, nagdadasal si Tobias na sana'y mayroon pa siyang pagkakataon na ipakita ang kanyang pagmamahal sa babaeng kanyang minamahal.
