Tobias,
Sa bawat pagtibok ng aking puso, sa bawat hininga na aking tinatanggap, ang bigat ng aking pagdurusa ay tila walang katapusan. Dumating na ako sa puntong hindi ko na kayang ipagpatuloy ang paglaban. Ang aking mga paa ay tila nababali na sa bigat ng aking pasanin, at ang aking mga kamay ay hindi na kayang humawak sa anumang pag-asa.
Tobias, sa bawat araw na lumilipas, ang sakit at takot ay tila sumasakal na sa aking kaluluwa. Ang bawat pagsubok na hinaharap ko ay tila isang bagyo na walang tigil na dumadating, walang tigil na nagdudulot ng pinsala at pagdurusa.
Nasa iyo ang huling patak ng aking pag-asa, ang huling himig ng aking puso na umaasa sa pagbabago. Subalit sa kabila ng lahat ng aking pagmamakaawa, sa kabila ng lahat ng aking panalangin, ang aking katahimikan ay tila isang malalim na bangin na hindi ko kayang lampasan.
Tobias, sa liham na ito, ipinapahayag ko ang aking kahinaan, ang aking pagbagsak, at ang aking pagkapote sa harap ng malawakang digmaan sa aking sarili. Wala na akong ibang hiling kundi ang isang pag-asa, isang liwanag sa kadiliman, isang kamay na handang humawak sa akin sa gitna ng aking pagkadapa.
Nawa'y bigyan mo ako ng lakas, ng pag-asa, at ng pag-ibig na hindi ko na kayang hanapin sa aking sarili. Sa bawat hininga ko, sa bawat pag-asa ko, ang aking pag-asa ay nakasalalay na lamang sa iyong pagmamahal.
