Tobias,
Sa paglapit ko sa'yo sa pamamagitan ng liham na ito, nadarama ko ang init ng pag-asa na tila ba isang liwanag sa dilim ng aking kahabag-habag na kalagayan. Ang puso kong nagliliyab sa pagtitiwala sa iyong kabutihan at pagmamalasakit.
Ang aking mga salita'y bunga ng taimtim na pagnanais na may magpakaunawa sa aking lihim na hirap. Nais kong iparating ang pasasalamat sa iyong pakikinig at kabaitan. Sa ilalim ng liwanag ng bituin, nararamdaman ko ang pagkakataon na maipahayag ang aking mga himutok.
Sa likod ng malalim na pangarap at nagtatagong mga pangungulila, may tinatagong mga lihim na hindi kayang tibagin ng matinding alon. Tobias, hindi ko na kayang itago pa ang katotohanan. Sa bawat patak ng tinta sa papel, may kasamang sigaw ng pagtangis ng aking pusong nababalot ng pighati.
Ang mga araw na lumipas ay nagdulot sa akin ng hapdi at hirap na hindi ko kayang salungatin mag-isa. Ang mga halik ng araw ay tila mga latay sa aking kahinaan. Ang kabiguan at pananakot ay tila bagyo na hindi humihinto sa pagdaloy ng kanyang galit.
