Villanueva Series #2: Love's Fatal Twist

CHAPTER 32

Dali-dali akong tumakbo papalabas nang kumpanya nang may naaninag akong pamilyar na pigura.

Nakatayo si Caleb at naghihintay sa akin paglabas ko ng building. Mukha siyang seryoso at nakasimangot sa pagdududa. Ayaw kong makipag-usap sa kanya, lalo na ngayon.

"Ano nanaman ang gusto mo?" Sigaw ko sa kanya.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Tanong niya nang mahinahon, tila hindi naapektuhan sa aking pagkasigaw.

"Nag mamadali ako ngayon, may pu-puntahan ako, puwede ba lubayan mo muna ako!?"

"You can spare a few minutes for me, can't you?" He replied back at me with an arrogant grin. He knew I couldn't avoid him so easily, he knew I was too distracted to ignore him.

His tone was seductive yet dangerous, causing me to feel a mix of anger and lust. He had the ability to charm me into submission.

"I'll make it quick." He added, raising one eyebrow as he leaned in closer to me.

"Okay fine, sabihin muna" Saad ko, "Ang tagal ano ba ‘yon?"

"Just hear me out." He replied back calmly.

Napansin ko na unti-unti nang nagbago ang aking galit at naging halo ng mga emosyon, habang napapansin kong unti-unti ring nagpapabilis ang tibok ng aking puso at unti-unti ring nagiging mainit ang aking katawan sa kanyang pagdampi.

"I wanted to apologize, for my behavior earlier," his voice was soothing and I found myself feeling relaxed as I listened to him.

He put his hands in his pockets as he apologized, his body still too close to mine for comfort. I wanted to push him away and slap him for acting so inappropriately with me earlier, but I couldn't help myself.

"Okay fine? bati na tayo! Ay hindi. Hindi kita pinapatawad pero ano, ‘wag mo muna ako guluhin, nag mamadali ako" Saad ko tangkang aalis sa harapan niya pero nakuha niya agad ang braso ko.

"Ha-hatid kita"

"May sasakyan ako, hindi ko kailangan na i-hatid mo"

"Too bad, I want to" "Sagot niya

Nagsimula ulit ang pagpabilis ng tibok ng aking puso habang mahigpit niyang hawak ang aking braso, hindi ako pinapakawalan. Nararamdaman ko ang pagka-irita ngunit ang aking katawan ay nagsasabi sa akin na gusto ko pa ng higit.

"Pinag-lihi ka ba sa linta at napaka kulit mo?!" Iritang sabi ko, pilit na tinatanggal ang braso niya, nabigla ako nang buhatin ako nito papasok sa sasakyan niya andaming nakakita.

"Caleb!"

"Shut up." He told me as he firmly closed the door, He got into driver's seat and started the engine, his body still feeling too tense and rigid. I could feel him looking at me from the corner of his eye as he drove and I had to fight the urge to look his way.

"Saan ka pu-punta?" Seryosong tanong nito

"Ayan, hilig mo buhatin ako hindi munaman pala alam kung saan ako pu-punta"

"Just fúcking tell me, calista"

Nakakatakot naman pala maging aggressive nito, "Kay avery!" Sigaw ko

Nabalik ako sa realidad na mapag tanto na hindi nga pala niya alam ang daan papunta sa bahay nila Kaiden.

"Hoy teka" Mabilis nitong i-nihinto ang sasakyan

"Alam mo ba kung saan ‘yung daan? napaka ano mo kasi! Alis ako mag da-drive"

"Kaiden is my cousin" Mahinang sabi niya sabay paandar muli nang sasakyan

"What, stop the car!" Sigaw ko

"Calista, are you fúcking insané, nasa gitna tayo nang daan!"

"Bakit hindi mo ka-agad sinabi? edi sana matagal nang alam ni Kaiden na may anak sila" Piningot ko ang tainga nito dahilan para mapa daing siya

"Calista, calm down okay? nag ma-maneho ako, kumalma ka muna"

"Okay!" Sigaw ko.

Nang makarating kami malalaking hakbang ang ginawa ko, huminga ako nang malalim bago pumasok sa loob, dire-diretso ang pag pasok ko.

"Caliee what are you--" Pinutol ko ang pag sa-salita, kitang-kita sa muka nito ang gulat dahil emosyon ko.

"Tita ninang" Sigaw ni Kian, nginitian ko ito.

"We need to talk" Paunang sambit ko, bago hatakin ang braso niya palabas.

"Bakit? may nangyari ba?"

"Sumagot ka!"

"Ano? sumasagot na ako!"

"Na-comatose ba ako?" Matamlay ngunit madiin na saad ko, bakas sa muka nito ang sakit, iniwas niya ka agad ang mga mata nito nang tignan ko siya sa mata.

"Caliee, you know one week ka lang na-comatose, kasi.."

"Huwag ka nga mag sinungaling sakin!"

"I'm so sorry"

"Ayaw ni Tita Liane na malaman mo, gusto niya na maging saya ka kasi y--"

"Masaya ba ako ngayon? dàmn no. I am not happy!" I shouted, while tears streamed down my cheeks.

"Anong sakit ko?" Mahinang sabi ko, agad na pinunasan ang luha na kanina pa nag u-unahan

"Wala kang sakit!"

"Then why? ano?"

"Hindi ko alam, si Tita Liane ang nag sabi na huwag na namin--"

"Mga sinungaling kayo!"

"Calista!" Sigaw nito ngunit hindi ako nag tangkang lumingon. Agad ako umalis sa harapan niya, nag hanap ka agad ako nang taxi at hindi na tinawag si Caleb

Pag-sakay ko nang taxi ay inilagapak ko ang sarili ko.

"Ineng, gusto mo ba tissue?" Ngiting tanong niya tumango naman ako, kasabay non ang pag abot niya nang tissue sakin

"Naku ineng, sana maging maayos ka kung ano man ang nararamdaman mong pasakit" Ngiting sambit nito.

"Para ka pong si daddy, pero salamat po"

"May anak rin akong babae, kaya kung may problema ka neng, mas magandang harapin mo kaysa naman takasan, kapag kasi tinakasan mo hindi mo malalaman kung bakit nangyayari iyon"

Ngumiti ako sakanya, habang patuloy sa pag punas nang luha ko.

"Swerte naman po nang anak niyo"

"Matagal na siyang sumakabilang buhay"

Nabigla ako sa sinaad nito, kaya mas pinili ko na lamang na tumahimik at huwag na umimik.

Nang makarating ako ay agad naman akong lumabas nang taxi, "Manong salamat po, ito po oh"

"Naku, ineng. Salamat" Sambit nito.