Çoğu kez hep düşmemek için acı çekmemek için savaşıp dururuz
Acı, öfke bizi ele geçirmesin ve duygularımız elimizden alınmasın diye uğraşıp dururuz, korkumuzun esiri oluruz..
Sonra zaman gelip çatar
Akrep ve yelkovan hareketini bırakmış onlar bile senin düşüşünü seyretmek için zamanın akmasını önemsememişlerdir
Yavaş yavaş titremeye başlarsın
İçin ürperir bir anda
Bir bakmışsın her yer ayaz, her yer buz tutmuş..
Bacakların artık seni taşıyamayacak vaziyete gelmiştir ve kendini olduğun yere bırakmışsındır ve sen kendince buna düşmek dersin
Düşmemek için uğraşan sen artık savaşmayıp bu düşüşün daha da fazlasını arzularsın
Bu düşüşü kabullenip yeniden küllerinden doğmak nedir o duyguyu hissetmek istersin
Yaslandığın o soğuk beton parçasından kendini ayırmak istemezsin
Bütün duygularından kaçan, onları hep geri plana atan sen duygularının esiri olmak ve saatlerce orada ağlamak ve haykırmak istersin
Çünkü bunu daha önce yapmadın, denesen bile başaramadın..
Şimdi bu duygunun nasıl hissettirdiğini biliyorsun
O kadar çok savaşa girmişsin ki zaferinin aslında yenilgi olduğunun ve kendinin bir katil olduğunun farkına vardığında bir katil olduğunla yüzleşmek zorunda kalırsın
Duygularının katili...
..
Saatlerce ağladığın o soğuk beton artık arkadaşın, sırdaşın olmuştur
Ve sen arkadaşından ayrılmak istemiyorsundur
Orada boş bakışlar eşliğinde zaman öldürürsün
Kendine hep savaş sözcükleri fısıldayan ve kendini ayağa bir şekilde de olsa kaldırmayı başaran sen o soğuk yerden istemeye istemeye ve ağzını bıçak açmadan ağır hareketlerle kalkarsın..
"Koca bir enkazı geride bırakırsın"
YOU ARE READING
BEDEN VE RUH
RandomRuhumuz kafesin içindeyse onu kurtarmanın zamanı gelmedi mi artık? Bu kitapta kendimle baş başa kaldığım zaman yazdığım yazılar mevcuttur. Umarım bu yazdığım yazılar size bir yol olur...
