BEDEN VE RUH

🕊

Bir varmış bir yokmuş
Bu dünyaya bir o kadar uzak olan bir kız yaşarmış bu diyarlarda
Bu kız tam olarak  nereye  ait hissettiğini bilmiyormuş
Bir evi varmış ama yok gibiymiş
O evdeki insanlar onu anlamıyormuş, onun derdine, sevincine  ortak olmuyorlarmış
Bu kız bir sürü şey yaşamış, çok acı çekmiş
Kız her gece haykırmış her gece ağlamış
Ama bu haykırışları  kimse duymamış
Kız işte o zaman anlamış buraya ait olmadığını
Burada daha fazla durmak istemiyormuş artık
Özgür olmak istiyormuş
Ama gidecek bir yeri de yokmuş kız keşke diye geçirmiş içinden keşke bir kuş olsaydım da uçsaydım diye düşünmüş
Yaşadıklarından  o kadar çok yorgun düşmüş ki  ama dinlenmeye zamanı yokmuş bir an önce buradan gitmeliymiş
Çok çabalamış  her gece bir çıkış yolu aramış ama kaçamamış belki de kabullenmeliymiş
Hayatın bu oyununa daha fazla dayanmak ona zor geliyormuş
Acıları daha da artmış
Hayrıkışları daha da  şiddetlenmiş
Ama onu yine de kimse duymamış
Bu kalabalık dünyada bir başına olduğuna inanamıyormuş
Etrafına bakmış sonra orada çok uzakta  bir ışık görmüş
Ayağa kalkmış ışığa  doğru adımlarını  yavaş yavaş atmış
Sonra onu görmüş
O kız çocuğunu
Oturmuş saatlerce onun kucağında ağlamış ona yalvarmış
Kız çocuğu bir şey demeden saatlerce dinlemiş onu
Kız tüm yaşadıklarını baştan sona kadar tek tek anlatmış
Sonra kalkmış çocuğun  kucağından  göz yaşlarını silmiş  eliyle
Kız çocuğu  ona gülümsemiş  ve ona sıkıca sarılmış
Teşekkür ederim demiş
Kız asıl ben teşekkür ederim beni dinledin acılarıma  ortak oldun demiş
Kız çoçugu  gülümsemiş ve demiş ki
Teşekkür ederim acılarımı içinde daha fazla tutmadığın için beni o enkazdan kurtardığın için şimdi ben de sana bir ödül veriyorum demiş ve oradan kaybolmuş
Kız şaşırarak  etrafına bakmış onu kaybetmek istemiyormuş sonradan derin bir uykuya dalmış
Kalktığında içinde bir şey varmış  bir his ona çok uzak olan bir his
Başta anlamdıramamış düşünmüş düşünmüş
Sonradan anlamış ki bunun adı huzur
Kız çocuğunun son cümlelerini hatırlamış sana verdiğim hediye..
Kızın hediyesi buymuş işte huzur
Kız gökyüzüne bakarak bir kere daha teşekkür etmiş kendine evet kendine çünkü o çocuk onun çoçukluğuymuş  kız bunu o içindeki huzur ve kızın sözleri sayesinde  anlamış
Kendine bir söz vermiş
" Bu dünyada kendimi bir yere ait hissetmiyorum evet ama nereye gidersem gideyim, nerede olursam olayım saat zaman tarih farketmez kendimi her daim çok seveceğim ve bu dünyada karşıma engeller çıkarsa o engellerin karşısında  dimdik duracağım  çünkü ben yanlış bir şey yapmadım ben kendim oldum kendimi sadece sevdim ve sevmeye de devam edeceğim..."