𝐋𝐮𝐜𝐢𝐟𝐞𝐫 || 𝐓𝐡𝐞 𝐅𝐚𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐀𝐧𝐠𝐞𝐥 #01

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 33~

𝐀𝐧𝐠𝐞𝐥𝐢𝐜𝐚
❦︎

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο. Όλα τα φώτα ανοιχτά. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Προχώρησα μέσα και τον είδα να μαζεύει την βαλίτσα του.

"Λούσιφερ." Λέω. Νόμιζα στην αρχή ότι το είπα από μέσα μου, αλλά όταν γύρισε κατάλαβα ότι δεν έγινε έτσι. Τα μάτια του συναντήθηκαν με τα δικά μου. Του χαμογέλασα.

Μέχρι και ο διάβολος μπορεί να είναι παρεξηγημένος.

Περπάτησα κοντά του.

"Τι κάνεις ακόμη εδώ;" Με ρωτάει. Σταυρώνει τα χέρια του κάτω από το στήθος του κάνοντας τα χέρια του να φαίνονται ακόμη πιο μεγάλα. Για μια στιγμή νομίζω δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του.

"Τι εννοείς τι κάνω; Εδώ μένω." Του απαντάω και βγάζω ένα γέλιο από την μύτη. Κάνει ένα βήμα κοντά μου. Όταν δεν κάνω πίσω παίρνει ένα μπερδεμένο βλέμμα. Κάνω ένα βήμα κοντά.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Ή τώρα, ή πότε. Σκέφτομαι για ένα λεπτό για αυτά που έχω να πω.

"Λούσιφερ, σε μισώ. Αλλά όχι επειδή είσαι ο διάβολος. Επειδή με κάνεις να νιώθω. Και δεν μου αρέσει να νιώθω." Παραδέχομαι. Τα φρύδια του σηκώνονται. Ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του.

"Ναι, ειναι περίεργο που είσαι... Αυτός που είσαι. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι είσαι ένας νάρκισσος, μαλάκας και εγωιστής."

"Τι επίθεση τρυφερότητας είναι αυτη;" Γελάω απαλά. Κάνω ξανά ένα βήμα πιο κοντά του. Το άρωμά του τρυπάει τα πνευμονία μου. Το κακό είναι ότι δεν θέλω να φύγει απο εκεί. Θέλω να μείνει.

"Δεν είναι επίθεση. Είναι πράγματα που ξεστομώ χωρίς δεύτερη σκέψη." Ένα βήμα κοντά μου.

"Τώρα τι νιώθεις κυρία εισαγγελέα?" Ένα βήμα κοντά του.

"Οτιδήποτε εκτός από τρόμο." Απαντάω. Ένα βήμα κοντά μου. Πλέον κοιτάω πάνω για να δω τα μάτια του.

"Το κάνεις πολύ δύσκολο." Ψυθιρίζει. Γελάω από την μύτη. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και κολλάω το σώμα μου πάνω του.

"Θέλεις να στο κάνω πιο εύκολο;" Ψυθιρίζω πίσω. Πλέον είναι αυτός που έχει κομμένη ανάσα.

Παίρνω το ένα του χέρι και το βάζω στους γλουτούς μου. Του δίνω το ναι για να με ακουμπήσει όπου θέλει με αυτήν μου την κίνηση.