Your Power

Hoofdstuk 20

"Dat deed geen pijn" ik ben nog altijd verbaast dat het geen pijn doet. "Nee?" Jake kijkt helemaal verbaasd door wat ik net heb gezegd. " Nee" zeg ik maar want hij kijkt me nu zo raar aan dat ik zin heb om keihard te lachen. Of hem een zoen te geven een van de twee. Ik kan een boek schrijven over hoe deze jongen mij laat voelen. Dat is eigenlijk niet zo een heel slecht idee. Wat ik nu ook merk is dat Jake nog altijd naast me zit. En sinds ik geen zin heb om te gaan slapen ga ik hem gebruiken als kussen. 

Ik zak achterover en ik voel dat zijn adem in zijn keel stokt. "Wat doe je?" vraagt hij met een schorre stem. Ik hoor hem letterlijk blozen en ik doe keihard mijn best om niet om te draaien. "Dat zie je toch?" zeg ik zo onschuldig mogelijk. "Nee dat zie ik niet" zegt hij met een nog meer dan eerst schorre stem. "Ik gebruik je als kussen" zeg ik terwijl ik me nestel op zijn buik. Hij maakt geen aanstalten om me af te duwen wat dit nog leuker maakt. "Kitt" zegt hij met een waarschuwende stem die meer weg heeft van een puppy die probeert te grommen. Ik kan het niet laten om hem nog meer te plagen en pak mijn boek en begin te lezen nu kan hij niet meer opstaan. Andrew heeft het al eerder geprobeerd maar zodra ik lees ergens dan sta ik niet meer op of stop ik met lezen. Jake heeft dit ook door want hij maakt zich het gemakkelijk en pakt een kussen om onder zijn hoofd te leggen. "Dus ik ben het menselijke kussen vandaag?" vraagt hij. Ik knik en wil heel even gaan kijken naar hem en daarna doorlezen. Ik draai me om en kijk diep in zijn groene ogen en laat daarna mijn blik afdwalen naar zijn blonde haar en terug naar zijn lippen. "Mooi uitzicht?" vraagt Jake met een grijns op zijn gezicht. Segrave, je bent vergeten dat Jake ogen heeft en dat je hem zit aan te staren zoals moeder dat doet met haar sieraden. Met een dieprode blos op mijn wangen ga ik verder met lezen.

Na een tijdje zie ik gewoon dat Jake zich verveelt en besluit er iets aan te doen.Want wees nou eerlijk hoe mooi mijn plafond ook is het is saai om er lang naar te staren. Ik heb het al te vaak geprobeerd dus ik weet wel hoe 'intressant' mijn plafond kan zijn. Ik sta op en loop naar mijn boekenkast en laat mijn vingers over de boeken kaften glijden zoals een pianist zou doen met zijn toetsen. Het is zo moeilijk om iets leuks uit te zoeken voor Jake. Romantiek is niks voor hem, piraten ook niet en scheikunde ook niet. Een hand is ook niks voor hem. Wacht een hand? Ik draai me om en Jake leunt tegen mijn boekenkast aan. "Wat doe je Kitty?" vraagt Jake terwijl hij me nadrukkelijk aanstaart. "Iets te lezen voor jou pakken" antwoord ik maar want het is de waarheid. Hij glimlacht triest naar mij. "Wat is er?" vraag ik. "Ik kan niet lezen" zegt hij.Ik probeer niet verbaasd te kijken maar het mislukt meteen. "Je kan niet lezen" het klinkt meer als een bevestiging dan een vraag. "Ik kan niet lezen" herhaalt hij. "Dan lees ik je voor" zeg ik.