Hoofdstuk 14

27 3 1
                                    

Ik kijk in de groene ogen van Jake. Hij kijkt een seconde terug voordat hij op me af komt rennen. Ik kijk naar hem. Hoe hij naar me toe rent alsof zijn leven ervan afhangt. Het duurt even maar dan staat hij opeens voor mij en slaat zijn armen om mij heen. " Gaat het?" vraagt hij aan me alsof ik net ben aangevallen terwijl ik gewoon vrijwillig de arena ben in gegaan. Ik glimlach " Prima ik-" en hij kapt me meteen af. " Kan je praten?" vraagt hij. Ik zie meteen dat er iets mis is. "Is goed buiten?" Je weet nooit wie er meeluistert.  Voordat we gaan pak ik snel zijn hand vast. Wat er ook is ik zal altijd achter hem staan. 

Zonder iets te zeggen gaan we naar buiten. Er gaat een klein briesje door mijn haren heen en ik voel mezelf ontspannen. Ik pak zijn hand wat strakker vast en streel er met mijn duim over heen. Voor hem te gerustellen of misschien ons allebei. We wurmen ons door steegjes heen. Eindelijk komen we aan bij de plek waar Jake mij naartoe heeft gesleurd. Een stenen bankje met uitzicht op de stad en de sterren. Ik ben er even stil van zo mooi is het. Maar dan weet ik weer waarom we hier zijn. Ik laat met tegenzin zijn hand los en ga naast hem op het stenen bankje zitten. 


Your PowerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin